Қадим замонларда Бухоронинг бир подшоҳи бўлиб, унинг молу дунёси кўп экан. Фарзандлари ҳам анча экан. Подшо кайфу сафони, ўйин-кулгини яхши кўрар, унинг саройида сонсиз ҳофизлар, чолғувчилар, қизиқчилар ҳам бор экан. У, бирор жойга боргудай бўлиб қолса, аҳли санъатни ҳам ўзи давоми…
Сағир бўлиб момомнинг қўлида қолдим. Момомнинг учта бузоғини боқиб юрдим. Унинг биттасини бўрига олдириб юбордим. Момом урди, қочиб бориб Боймоқли деган қишлоқда бир кампирнинг эчкисини боқдим. Бир кун кампир:— Эчкилар сут бермай қолди, мен боқайин, сен улоқларни боқиб, сув олиб давоми…
Болтабой акаси Тешабойни очликдан ўлдирган золим бойдан ўч олиш учун бойнинг ҳовлисига қараб йўл олибди. Бой бир неча кундан бери хизматкор қидириб, тополмай хафа бўлиб ўтирган экан. Болтабойни кўриши билан севиниб кетибди. У Болтабой хизмат сўраб келган бўлса керак, деб давоми…
Бир домланинг хизматкори бор экан. Домла хизматкорига:— Шу ҳўкиз қўшга ярамай қолди, бозорга олиб бориб сотиб кел, — дебди.Хизматкор ҳўкизни етаклаб бозорга бораётганда бир дарахтдаги сассиқпопушак «поп-поп» дебди.— Ҳа, ука, ҳўкиз оласанми? — дебди хизматкор. Попушак яна популабди. Хизматкор:— Икки давоми…
I Бир кўкнорихонага доим учта кўкнори қелиб, кўкнори ичиб турар экан. Бирининг оти Ўсар кўкнори, иккинчисининг оти Мадамин кўкнори, учинчисининг оти Қўчқор кўкнори экан. Учаласи жуда камбағал, тирикчилигини зўрға ўтказар экан. Кунлардан бир кун Ўсар кўкнори кўкнорихонага кирибди. Бувадан бир давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, бир мамлакатда бир савдогар бўлган экан. Унинг жуда чиройли бир хотини бўлиб, ҳамма вақт савдогарга шундай дер экан:— Мен, одам боласи у ёқда турсин, осмондаги қуёшга ҳам кўринмайман.Савдогар хотинининг гапига ҳамма вақт ишонар, унга давоми…
Қадим замонда бир савдогарнинг эрка ўғли бор экан. Бола отаси ҳаёт вақтида уйдаги яхши-яхши нарсаларни кўчага чиқариб, ўзининг дўстларига берар, уларни кунда зиёфат қилиб юрар экан. Қазо ажал ўқини отиб, савдогарни олиб кетибди. Ҳовлида савдогарнинг кўча кезар ўғли онаси билан давоми…
Бир чол бор экан. Унинг учта ўғли бор экан. Бир кун чол ўлибди. Чолдан болаларига учта нарса: кели, келисоп, нарвонча қолибди. Катта ўғли, келини, ўртанчаси келисопни, кичиги нарвончани олибди. Кичик ўғил нарвончани кўтариб етти кунлик йўлга тушибди. Бир жойга борса, давоми…
Бир подшо бор экан, унинг биттаю битта ўғли бор экан. У ёшлигидаи бировга қўшилмас, ҳеч ким билан гаплашмас экан. Катта бўлиб, балоғатга етгач, ёш йигитлар билан далаю даштга чиқиб, ов қилиб юрадиган бўлибди. Кунлардан бир кун подшо тўрт юз қурандозни давоми…