Бурунги замонда бир подшоҳ бор экан. Бир куни у бир камбағалнинг қизини олмоқчи бўлиб, совчи юборибди. Совчилар келиб подшоҳнинг сўзини қизга айтишибди. Қиз совчиларга:— Подшоҳга бориб айтинглар, олмоқчи бўлса, мен ҳам розиман. Лекин подшоҳ бир ҳунар билсагина тегаман, билмаса ўргансин, давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонларда бир подшоҳ бўлиб, унинг Маҳлиё, Муҳаббат, Иқбол номли уч қизи бўлган экан. Маҳлиё йигирма икки ёшга, Муҳаббат йигирма ёшга, Иқбол эса ўн саккиз ёшга тўлган экан, гўзаллик бобида етти иқлимга донғи кетган давоми…
Уч оғайни бор экан. Тўнғичининг оти Юлдузсанар, ўртанчасининг оти Дарёбоғлар, кенжасининг оти Қиличқора экан. Буларни оталари уйлантирмабди. Уч оғайни маслаҳатлашиб, битта одамни восита қилиб айтибдилар:— Отамизга чиқиб айтинг, бизни уйлантирадими, йўқми? Оталари:— Дарвоқе, мен ўғилларимни уйлантирганим йўқ эди. Учовига уч давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, илгари замонда бир чол билан кампир бор экан. Улар узоқ вақт фарзандсиз умр кечириб, эри элликка, хотини эса қирққа кирганда бир ўғил кўришибди. Эр-у хотин ўғилни тарбиялай бошлашибди. Бола ўсиб улғайибди. У мактаб ёшига давоми…
Ўтган замонда саксон яшар бир ўтинчи чол бор экан. Даладан бир кўтарим ўтин териб келиб, уни сотиб, хотини билан тирикчилик ўтказар экан. Бир куни ўтинини сота олмасдан бозорга ташлаб қайтиб келибди. Чол эшикдан кириши билан, хотини:— Нима олиб келдингиз? Кечадан давоми…
Бор экан, йўқ экан, оч экан, тўқ экан. Ўтган замонда бир дурадгор билан бир тикувчи бор экан. Буларнинг иккови бир-бирлари билан дўст эканлар. Бир куни тикувчи ниҳоятда яхши бир кўйлак тикибди ва ўртоғи дурадгор устани чақириб:— Бир кўйлак тикдим, кўрдингми? давоми…
Ўтган замонда Хоразм мамлакатида бир подшоҳ ўтган экан. Унинг битта-ю битта ўғли бўлган экан. Ўғлига сироҳигарчиликни яхши ўргатиш, тарбия қилиш учун уни лашкар бошлиғи Беҳзодхонга топширган экан. Бола ёш бўлишига қарамай, кўп нарсани билиб олибди. Айниқса, сироҳигарчиликни жуда яхши ўрганибди. давоми…