Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир подшо бор экан. Унинг Баҳром деган битта-ю битта ўғли бор экан. Баҳром ақлли, ҳушёр бола экан. Бу бола ёшлигидан ҳунар ўрганишга қизиқиб, темирчилик, дурадгорлик, тикувчилик, сартарошлик каби олтмиш тўққиз ҳунарни ўрганибди. давоми…
Ўтган замонда бир чолнинг учта қизи бўлиб, ўғли йўқ экан. Кунлардан бир куни, чол жуда оғир касал бўлиб қолибди. Чолнинг касалини биронта табиб ҳам тузата олмабди. Ниҳоят, табиблар чолга олмурут шохини қайнатиб ичганидагина соғайиб кетишини айтишибди. Олмурут шохини олиб келиш давоми…
Ўтган замонда бир йигит бор экан, у отасидан қолган молларнинг ярмини сарф қилиб, бир қизга уйланибди. Қолган давлатини хотини билан еб ётаверибди. Давлат кундан-кунга камайибди. Кунлардан бир куни хотини эрига:— Энди сиз бундай бекор ётаверманг. Ё қолган давлатингизни сотиб савдогарчилик давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда Балх шаҳрида Маҳмуд деган бир ямоқчи қари онаси билан яшар экан. Улар камбағал яшаганликлари боис, Маҳмуд ямоқчи уйланишга қурби етмас экан. Кунлардан бир кун Маҳмуд бозорда ямоқчилик қилиб ўтирганида қаршисига бир чол давоми…
Ўтган замонда Самарқандда бир катта бой ўтган экан. Унинг Нурилла деган ёлғиз ўғли бўлган экан. Кунларнинг бирида бой:— Эй ўғлим, мен ўлиб кетаман, менинг уч ерда дунёим бор, — деб ҳаммасини кўрсатибди. — Ётиб есанг бу дунё ҳеч нарса бўлмайди. давоми…
Бор эканда йўқ экан, оч эканда тўқ экан, Зомин юртида бир бой бор экан, унинг бир новчаси бор экан. Кунлардан бир куни бой бир нарсадан таъби хира бўлиб, новчасини койибди. Новча аразлаб Зомин қозисининг олдига борибди. Қози:— Ҳа, нима арзинг давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир подшо бор экан. У, шу қадар золим ва жоҳил эканки, таъбига келган ҳар қандай номаъқул ишни ҳам қилаверар экан.Бир кун подшо жарчи қўйиб чақиртирибди: “Кимки ўлса, эгаси уни мозорга томма-том элтиб давоми…