Бир бор экан, бир йўқ экан, бир балиқчи бобо бор экан. Бобо қишда дарёга балиқ тутишга борган экан. У қайтиб келаётганда йўлда ўлгандай ётган бир думи калта шоқолни кўриб, кўтариб аравага солибди. Бобо шоқолга бир-икки маротаба қарабди, шунда ҳам шоқол давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир Искандар деган подшо ўтган экан. Искандарнинг сочини олган ҳар бир сартарошни у ўлимга буюрар экан. Бунинг сабабини ҳеч ким билмас экан. Ниҳоят, подшонинг сочини олишга сартарош топилмай қолибди. Қидириб-қидириб бир чол давоми…
Бор экан, йўқ экан, бир подшо бор экан. Унинг битта-ю битта қизи бор экан. Кунларнинг бирида подшонинг хотини вафот этибди. Ундан битта тилла кавуш қолибди. Подшо мамлакатга жар солдирибди: «Ушбу тилла кавуш кимга тўғри келса, подшо ўшани хотинликка олади», дебди. давоми…
Бор экан, йўқ экан, аввалги замонда бир подшо бўлган экан. Подшонинг хазинасига бир ўғри кирибди ва қўлга тушиб қолибди. Подшо ўғрини шаҳар чеккасидаги бир дарё бўйига олиб бориб, қопга солиб, аввал тоза уришни, сўнг дарёга ташлаб юборишни буюрибди. Подшонинг буйруғига давоми…
Бир замонда катта бир сой бўйида кичкина бир уй бўлар экан. Бу уйда чол, унинг Зумрад деган қизи, ўгай она ва унинг Қиммат деган арзанда қизи турар эканлар. Кампирнинг Зумрадни кўргани кўзи, отгани ўқи йўқ экан. У ҳадеб қизни уриб, давоми…
Уч оға-ини овга чиқибди. Қош қорайгач, бир ўрмонзорга келиб ётишмоқчи бўлишибди. Биринчи кун кечаси катта акаси пойлоқчилик қилибди. Ярим кечадан сўнг ухлаб қолибди, қозондаги овқатни кимдир еб кетибди. Ўртанча оғаси пойлоқчилик қилган кечада ҳам шу ҳодиса такрор-ланибди. Учинчи куни кечаси давоми…
Қадим замонда бир қишлоқда бир йигит бор экан. Унга Тўғрибой деб ном берган эканлар. Унинг биттагина озғин отидан бўлак нарсаси йўқ экан. Бора-бора қишлоқда иш топилмайдиган бўлиб, унинг аҳволи оғирлашибди. Оти билан мардикор ишлашга иккинчи бир томонга жўнаб кетиб-ди. Йўл давоми…
Замонларнинг замонида, қадимал айёмда бир золим подшоҳ бор экан. Подшоҳнинг бир қизи бор экан, оти Маликаи Ҳуснобод экан. Онаси бир камбағалнинг қизи экан. Соҳибжамоллиги ҳаддан зиёда, ой деса оғзи бор, кун деса кўзи бор, шақ-шақайи жамоли ўн тўрт кечали ойни давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, бир замонда Қилич ботир деган бир полвон бор экан. Кунлардан бир кун Қилич ботир сафарга чиқибди. Бир неча кун юргандан кейин бир одамга дуч келибди.Бу одам Қилич ботирга:— Йўл бўлсин, оғайни,— дебди, Қилич ботир давоми…
Бир неча юз асрлар илгари Туркман мамлакатида бир шоҳ бўлган экан. Шоҳнинг икки ўғли бўлиб, бирининг оти Момир, иккинчисининг оти Сомир экан. Шоҳ ҳар икки ўғлини ҳам бениҳоя яхши кўрар ва чексиз муҳаббат билан тарбиялар экан. Номдор қаҳрамонлар ҳар иккисига давоми…