Бир бор экан, бир йўқ экан, бир бобо бор экан. У бутун жониворларнинг тилини билар экан. Бир куни баҳор вақтида ҳўкизи билан эшаги ер ҳайдабди. Эшаги чарчаб қолиб, ҳўкизга қарабди ва шундай деб ўргатибди: — Ҳўкиз, сен касал бўл. Бобо давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан. Қадим замонда бир илон билан ари болган экан. Илон ўша замонларда барча жониворларнинг подшоси экан. Бир куни илон арига: — Сен бориб ҳамма жониворларнинг гўштидан тотиб кўр. Қайси жониворнинг гўшти ширин экан? — дебди. давоми…
Бир чол бор экан, унинг бир ўғли бор экан. Улар жуда камбағал яшар экан. Чолнинг уйида илоннинг ини бор экан. Бир куни чолнинг раҳми келиб, илон олдига косада сут қўйибди. Илон ҳам чолга яхшилик қилиш учун битта тухум ташлаб кетибди. давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, яқин замонда бир чол яшаган экан. Чол уйининг шифтига бир тахтани осиб қўйган экан. Бу тахтанинг устига ҳар хил нарсаларни қўяр экан. Бир куни чол бир тоғора сутни ўша ерга қўйипти. Шу уйнинг шифтида давоми…
Қашқа номли бир қуён бор экан. Бир кун у эшагига минибдида, хўтигини эргаштириб, чангалзор орқасида яшайдиган холасиникига кетибди. Ариқ лабида қумзамбарак ўйнаб ўтирган қуёнчалар: — Чангалзор қўрқинчли, ёлғиз борма! — дейишибди қичқиришиб, қашқа кўнмабди. Кун қизиган, туш пайти экан. Шўх давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим ўтган замонда бир қишлоқда бир эчки яшар экан. Бир куни эчки дам олиб, ўтлаб келиш учун узоқроқдаги адирга йўл олибди. Йўлда кетаётиб бир қишлоқда бир бузоққа дуч келибди ва у билан дўстлашиб қолибди. давоми…
Илгари вақтда бир чол-у кампир бўлган экан. Уларнинг бир ола сигири бўлган экан. Бир куни чол кампирга: — Эй кампир, ола қопнинг унидан, ола сигир мойидан бир кулча нон қилгин, дебди. Кампир ола қопнинг унидан, ола сигир мойидан бир кулча давоми…
Кунларнинг бирида бўри оғзида катта бўлак гўштни тишлаб келаётган эди. Олдидан тулки чиқиб қолибди. Тулки қараса, бўрининг оғзида катта гўшт. Тулки: — Бўривой, қаердан келяпсан? — дебди. Бўри: — Попдан, — деб юбориши билан оғзидаги гўшт тушиб кетибди. Худди шуни давоми…
Тулки қўшиқ айтиб кетаётиб, кўча муюлишида бирдан бир баҳайбат қоплонга дуч келиб қолибди. Дарров таъзим қилибди: — Ассалому алайкум, эй ҳазрати Қоплон. Толейимдан ўргилайки, сиз зоти шарифни излаб кетаётиб, йўлдаёқ учратдим, дебди. Қоплон: — Хўш, қандай иш бор эди? — давоми…