Бир бор экан, бир йўқ экан, бир замонларда Миср мамлакатида бир подшо ўтган экан. Унинг отини Абдулазиз шоҳ дер эканлар. Шоҳнинг Абдукарим деган вазири ҳам бор экан. Абдулазиз шоҳ билан Абдукарим вазир жуда иноқ эканлар.Улар ёшликда мадрасада бирга ўқишган, айниқса, давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир подшо бор экан. Унинг бир қизи бор экан. Ниҳоятда соҳибжамол, гўзалликда тенги йўқ, ақлли, ҳушёр қиз экан. Уни ким бир марта кўрса, яна бир кўрсам, деб орзу қилар экан. Оти ҳам давоми…
Бор экан, йўқ экан, оч экан, тўқ экан, бўри баковул экан, тулки ясовул экан, ғоз карнайчи экан, ўрдак сурнайчи экан, қарға қақимчи экан, чумчуқ чақимчи экан…Қадим замонда бир подшо бор экан, унинг бўйи етган қизи бор экан. Подшо қизини эрга давоми…
Бор экан-да йўқ экан, оч экан-да тўқ экан. Бир замонда Валихон деган бир подшо бор экан. Унинг шаҳрида Холдор деган ямоқчи ҳам бор экан. Подшо: “Мен мамлакатда адолат ўрнатайин, юрт-елни кезайин, фуқароларнинг гап-сўзини эшитайин. Қани, улар нималарни орзу қилар экан, шунга давоми…
Бир подшо бор экан. Одамлар орасида хасислик билан ном чиқарган экан. Унинг бир ўғли бор экан. У отасига қараганда бирмунча саховатли экан. Бир кун шаҳзода бир бечора одамга озроқ олтин ҳадя қилибди. Буни подшо билиб қолиб, ўғлини тергабди:— Э, ўғлим, давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан. Бир подшо бор экан. У подшо овга чиқиб кетаётса, узоқдан бир қизил нарса кўринибди. Подшо икки вазири билан бориб қараса, қир-қизил гулнинг тагида учта пари қиз ўтирган эмиш. Подшо қизларга айтибди:— Сизнинг ҳунарингиз борми?Бири:— давоми…
Бир чол билан кампир бор экан. Чол даладан ўтин териб келиб, уни сотиб тирикчилик қилар экан. Чол билан кампирнинг фарзандлари йўқ экан. Кунлардан бир куни чол даладан ўтин олиб келаётганда, унга Хизр йўлиқиб:— Боланг борми? — деб сўрабди.Чол:— Йўқ, — давоми…
Бир подшонинг уч ўғли бор экан. Кунлардан бир куни подшо ўғилларига:— Учовларингизни ҳам уйлантирмоқчиман, нима дейсизлар? —дебди. Ўғиллари:— Эй, ота, учовимизга ҳам бир одамнинг қизлари бўлсин. Каттамиз каттасини, ўртанчамиз ўртанчасини, кичигимиз кичкинасини оламиз, бўлмаса уйланмаймиз, — дейишибди. Лекин подшо учовига давоми…
Ўтган замонда шуҳрати оламга кетган бир савдогар бўлган экан. Бу савдогарнинг олти юз карвони бор экан. Аммо савдогар етмиш ёшга кирганида ҳам фарзанд кўрмабди. Кунларнинг бирида ўзининг олти юз карвонларини тўплаб, фарзанди йўқлигини уларга гапириб, жуда афсусланиб, дунёдан бефарзанд, ном-нишонсиз давоми…