Nurullo Oston 1955 yilning 10 sentyabrida Samarqand viloyatining Samarqand tumanida tug’ilgan. 1981 yil Toshkent Davlat Universitet jurnalistika fakultetini, 1989 yil Leningrad oliy partiya maktabini tugatgan. Nurullo Ostonov 1991 yildan O’zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a’zosidir. Uning “Yulduzlar chaqnagan tun”, “Bahor raqsi”, “Yo’ldagi buloq”, “Yuragimning bezovta guli”, “Qadim yo’llarda”, “Osmon to’la farishta” nomli she’riy to’plamlari nashrdan chiqqan. Ijodkor turkman shoirining “Rangli yomg’irlar” she’riy to’plami hamda Dog’iston xalq shoiri Rasul Hamzatovning “Bir oila farzandlari” nomli she’riy to’plamlarini tarjima qilgan. Hozirda Nurullo Ostonning “Yig’laydigan o’lik”, “Rasmiy laqma”, “Yeyishib o’tiraylik”, “Yollanma xotin” nomli hajviy janrdagi kitoblari nashrga tayyorlanmoqda.
Bir oshiq yigit yaxshi ko‘rgan qiziga chiroyli qo‘lqop sotib olibdi. Do‘konda odam ko‘pligidan sotuvchi qiz yanglishib, yigitga xuddi shunday o‘ramdagi ayollarning beldan pastga kiyadigan ichki kiyimini berib yuboribdi. Yigit bundan bexabar, sovg‘ani xat bilan birga sevgan qiziga yuboribdi. Unda shunday davomi…
Oilada o‘nta qizning ichida bitta o‘g‘il bo‘lganman. Shuning ta’siridanmi, qorong‘ulikdan qo‘rqaman. Ishontirish qobiliyatim shunchalik kuchliki, oxiriga borib gapirgan gapimga o‘zim ham ishonib ketaman. “Gurungchi” xususiy gazetasiga tinchgina oldi-qochdilarni yozib yurgan edim. Televideniyeda “Hayot oqishlari va qoqishlari” ko‘rsatuvini tashkil qildim-u, o‘zimning davomi…
Inson zoti hamma vaqt sarmoya orttirishga, yaxshi yashashga intilib kelgan. Yegani oldida, yemagani orqasida bo‘lishini orzu qilgan. To‘qni to‘ydirish qiyin, deganlariday, to‘q bo‘lsa ham ko‘zi to‘ymay yana ham ko‘proq yig‘ishga harakat qilgan. Uch ming yil umr ko‘rgan Muso alayhissalom quyoshdan davomi…
Odam bolasi qo‘yday gap. Semiradi, shishadi, havolanadi, kattaroq amal tegib qolsa, bosar-tusarini bilmay, gapirgan gapining salmog‘ini chamalamay gazlayveradi. Birovni so‘kadi, birovni uradi, birovdan oladi, uyiga har kuni «ehson»lar yog‘ilib turadi. Har kuni bittadan yangi kostyum kiyadi. O‘tkazilayotgan tadbirlardan zarbof to‘n davomi…
Bir odamning o‘nta o‘g‘li bor ekan. Bir kuni u o‘g‘illarini yoniga chorlab, ulardan biriga “sindir” deya bitta xipchin tutqazipti. O‘g‘il sindiripti. Ota unga to‘rtta xipchin began ekan, o‘g‘il yana qoq ikkiga bo‘lib tashlapti. Shunda ota o‘nta xipchinni juftlab o‘g‘liga: “Qani, davomi…
SKda, ya’ni Markaziy kanalizatsiyalar vazirligida ishlab yurgan paytlarimda turkistonlik Ahmadjon aka degan xushchaqchaq inson bo‘lardi. o‘zi ozg‘in, qo‘llari ombirday, ko‘rishib qolsa, qo‘lni majaqlab qo‘ya qolardi. Biz ikki kungacha qo‘limizni ololmay yurardik. U esa bundan huzurlanib kulardi. Indamasligimiz sababi, Ahmadjon aka davomi…
Kannibalning nevarasi Sasha Pushkin bolaligida enagasi Arina Rodionovnadan juda ko‘p ertaklar eshitgan. Shuning uchun u katta bo‘lganida ulug‘ shoir bo‘lgan. Agar katta bobosining qo‘lida tarbiya olganida unga o‘xshab odamxo‘r bo‘lardi.Biz qishloq bolalari Arina Rodionovnadan ertak eshitmagan bo‘lsak-da, maktabda Ziyoda mallim davomi…
Qadimda hukmdorlar bir-birlari bilan gaplashmoqchi bo‘lsa, yalang‘och bo‘lib suvga tushishgan ekan. Qurol-anjom, mulozim-u tansog‘chilar qirg‘oqda qolgan. Hukmdorlar suvdan chiqmay katta-katta muammolarni hal qilishgan, qo‘l siltashib, bir bitimga kelishishgan.Qo‘l siltab kelishish bilan umuman ko‘p narsalar hal bo‘lgan. Hozir ham hukmdorlar uchrashganlarida davomi…
Dunyoda harbiy xizmatchilarday xushchaqchaq xalq bo‘lmaydi. Soldat spit, slujba idyot, deganday askar uxlayveradi, xizmat o‘taveradi. Men to‘rt yil xizmat qilganman. Ikki yil xizmatda, ikki yil dizbatda! Nimaga ikki yil dizbatda, deysizmi? Molodoylarni qiynagan-da, cherpak, gus, ded, deysizda-a? Hammasi noto‘g‘ri. Ikki davomi…
Imperator Frantts Iosif I ning jiyani ertsgetsog Ferdinandni otishganida Shovvoz askar Shveyk: “Men uning qotiliman!” -deya tan oladi. «Nega bunday qilayapsiz?» degan savolga u pinagini buzmay: «Baribir tan oldirishadi, nima qilasan asabingni buzib, -deydi. -Mana, Iso Payg‘ambarni aybi bo‘lmasa ham davomi…