Абдулла Қодирий. Давосиз дардлар (1922)

Ҳангама Дард қўб — давоси йўқ, ҳасрат узоқ — кечалар қисқа, манзаралар ажиб — кўзлар кўр, жарт-журт зўр — натижалар кичик, манзил узоқ — роҳила оз, ваҳима катта — тўй бедарак, осмон узоқ — ер қаттиқ, бўйи бир қарич — давоми…

Абдулла Қодирий. Пасту баланд дунёда (1922)

Кичкина фелетўн Иш ғарибхонадан[1] чиққунчалиқ, чиқдингми, пасту баланд дунёда сайр эта бошлайсан. Ёшини яшаб, ошини ошаған ўзимизнинг чолимиз. Соч оқ, соқол оппоқ, кўз нурсиз, тиш тушкан, бел букчайган, қўлдаги асо кўмаклашмаса оёқлар ҳам юришка қарши; аҳа… дейиш билан жон чиқарға давоми…

Абдулла Қодирий. Лайли ва Мажнун (1922)

Кичкина фелетўн Мақоланинг сарлавҳасини кўриб «Лайли ва Мажнун» операсига танқид экан, деб миянгни айнитиб ўлтурма, ака. «Лайли ва Мажнун»ни ва умуман театру кечаларини танқид қилиб: «Мана бу артист қинғир экан, мана буниси қийшиқ экан, китоби ундай экан, декаратсияси бундай экан давоми…

Абдулла Қодирий. Мочалов (1922)

Кичкина фелетўн Отингдан айланай Мочалов… Исми шарифингни эшитсам бутун борлиғимға сирқироқ кирадир, Мочалов!.. Ўтуб кетди ўшал даврларинг: Эски шаҳар кўчаларида муборак вужудинг кўриниб қолса, ҳомилалик хотунлар бола ташлар, йиғлоқ болалар йиғидан тўхтар, дағдағаи золимонангни татиған бенаволар дир-дир қалтирар эдилар. Қўлингда давоми…

Абдулла Қодирий. Жасорат — айб эмас (1922)

Биз жасорат сўрар эдик, лекин бериш қаерда?! Жасоратимизнинг қолған-қутқанини ҳам олмоқ муддаосида эдилар. Биз сўз эркинлиги сўрар эдик. Лекин тилимизни тек-тугидан кесмоқчи эдилар. Жасорат биткан эди, тил кесилган эди… Юрагимдаги бир оз умидни истисно қилғанда бошқа нарсалар юлиниб-юлқинған эди. Ниҳоят давоми…

Абдулла Қодирий. Матбуот (1922)

Ҳангама Иккинчи сониғача ўн беш кунда бир, учунчи сонидан бошлаб ойда бир, тўртинчи нўмиридан эътиборан ойда бир, бешинчи сонини, худой билсун, йилда бир чиқатурған ўзбекча «Инқилоб» мужаллаи мубажжалласининг[1] 4-адади алайҳир-раҳмаси босмахонадан аранг қутилуб чиқиб қўлимизға тушди. Журналнинг бу сони бошқалариға давоми…

Абдулла Қодирий. Ҳақиқат очиб сўзлашдадир (1922)

«Қизил байроқ» газетасининг 179-сонида «Ўзбек қардошларимизнинг диққатларига» сарлавҳалик, «Оқ жўл» газетасиниш кейинги сонларининг бирида босилған «Тошкандни (дурусти Сирдарё областини) Қозоғистонға қўшмоқ» мақоласи билан ҳаяжонға келган ўзбек ёшларининг (ҳаяжонланувчи ва нафсига тегувчилар ёлғуз ёшлар бўлмасалар керак) юзларига сув сепмак нияти холисонаси давоми…

Абдулла Қодирий. Сарт оға-иниларга (1922)

Ҳангама Бир сиркуляр «Тарихий ҳалокат олдинда» мақоласининг эгаси машҳур Олимжон Иброҳимовга бағишланадир Тепа чочинг тик турдими, ўзбек ака? Бу галча кечирасан мани, чунки юқоридағи ғайритабиий сарлавҳамни Остромумов тўра даврини эска туширмак учун ва бу кундаги баъзи қозоқ, тотор, нўғой зиёлиларининг давоми…

Абдулла Қодирий. Тарбуз қўлтуқдан тушди (1922)

Ҳангама Генуя конференсиясидан олдин Эйй… гапдан хабарингиз борми ҳали, ҳожи почча, «Карбало»ми, «Кирбало»ми деган мамлакатда «кампиримсе» бўлармиш. Ўзимизнинг болшевой ҳалиги кампиримсегача қирилған бўлур эмиш. Катта қиронлар кампиримседа болшевой вакилларига: «Кел энди қўй, бечора бойларингнинг, мулкдорларингнинг ерларини ўзларига қайтариб бер!», дер давоми…

Абдулла Қодирий. Нафси шайтон (1922)

Ҳангама Ҳангама талаб бўлсанг, Шайхантаҳурга йўрта бер, Бир ноз эгаси қанжуқ — Минг думсизни ўйнатур. Ўқуғучи ўртоғим! Агар сиз манинг бу мақоламдағи мавзу масаламга тегишлиги йўқ бир эски мусулмон бўлсангиз ўзингизда иқрори сариҳи саҳиҳи мўътабари шаръий қилурсиз! Нимага дейсизми? Ҳар давоми…


Мақолалар мундарижаси