Bir podshoning oydek bir go‘zal qizi bor edi. Butun olam yigitlari unga oshiq edilar. U bir fitna manbai edi, chunki yarim uyquda bo‘lgan xumor ko‘zlari mastona boqib, dillarni maftun etardi. Yuzi kofurday oq, zulflari mushk kabi qop-qora va xushbo‘y edi. davomi…
Bir badaviy tuyasiga ikki qop yuklab, o‘zi ham ustiga minib yo‘lga chiqibdi. Yo‘lda parishon bir faylasufni uchratibdi. Faylasuf hazil orasida badaviydan so‘rabdi:— Tuyaning ustidagi qoplarda nima bor? Badaviy:— Birisida to‘la bug‘doy, birisida qum.— Nega qum to‘ldirding? Badaviy javob berdi:— U davomi…
Bir odamga katta meros qolgandi. Biroq “oson kelgan, oson ketar”; deganlaridek, tadbir bilan sarflamadi, qisqa paytda butun boshli merosni tugatdi. Qo‘lida nima bo‘lsa, yeb bitirdi.Hech vaqosi qolmagach, Allohga yukindi, har oqshom ko‘z yosh to‘kib duo qilardi: “Ey Rabbim menga boylik davomi…
Bir sichqon bir tuyaning no‘xtasini quchoqlab, yo‘lga tushibdi. G‘ururidan ichiga sig‘mayotgan edi. O‘zi o‘ziga:— Tavba shunday sarvar ekanman u, o‘zim bexabar qolibman a? Men qanday jasur ekanmanku, bahaybat tuyaning no‘xtasidan tutib, tortib kelayapman…, deb gapirayotgandi.Shu vaqt oldilaridan katta bir daryo davomi…
Tuproq yeyishga o‘rganib qolgan odam kunlarning birida bozorga chiqdi. Bir do‘konga kirib ikki kilo shakar olmoqchi bo‘ldi. Savdogar hiylakor odam edi. Tarozi toshi o‘rniga, tuproqdan foydalanardi.Savdogar:— Mening tarozimning toshi tuproqdan..Shakar olish niyating bo‘lsa, sabr qil, men tosh topayin, dedi.Haligi kishi davomi…
Bir kun pashsha Yaman o‘lkasining podshohi payg‘ambar Sulaymonning huzuriga keldi va unga arzini aytib yolvordi:— Ey insu jinlar sultoni, ey butun mavjudotlarga, suvga, olovga, shamolga hukm eta oladigan Sulaymon… Sening adolating dunyoga yoyilgan. Qurt qumursqa, qushlar u baliqlar sening adolatingga davomi…
Bir odam katta shaharga keldi. Bozordagi atir upalar sotadigan attorlik do‘konlari tomonga burildi. Do‘konlardan gul, binafsha, atirhidlari ufurib turardi. Bir ikki qadam yurgach, bu xushbo‘y hidlardan uning boshi aylandi. Oxiri hushidan ketdi.Olomon uning ustida to‘plandi. Biri yuragini, biri bilagini uqalar, davomi…
Juha ismli aqlli, ammo juda kambag‘al bir odam bor edi. U xotiniga:— Ey xotin bu yo‘qchillik jonimizga tegdi. Senda bu go‘zallik, bu chehra bor ekan, aqlingni ishga solda, bir tuzoq qur, boy bo‘layin. Faqat qurgan tuzog‘ingga o‘zing tushib qolma, dedi.Xotin davomi…
Bir ovchi chumchuqqa tuzoqqo‘ydi. Bir chumchuqni tutdi. Ovlangan chumchuq tilga kirib dediki:— Ey ovchi sen shu vaqtgacha qo‘ylar, sigirlar yeding. Ular bilan to‘ymading. Endi mening arzimas go‘shtimga to‘yasanmi? Meni qo‘yib yubor, evaziga senga foydali uchta o‘git aytaman… Bu o‘gitlardan birini davomi…
So‘filardan biri xalqning o‘ziga e’tibor bermog‘i uchun boshidagi sallani ulkan qilib o‘radi; ichini bo‘z bo‘laklari bilan to‘ldirdi. Tabiiyki, bu haybatli sallani ko‘rganlar, ichida ancha gazlama bo‘lsa kerak, deb o‘ylardilar.So‘fi bir kun madrasaga ketayotganda o‘g‘ri sallani olib qochdi. So‘fi ortidan baqirdi:— davomi…