“Энг ибратли ҳаётий ҳикоялар” танловига Қиш кунларида бойчечак қулоқ ёйганини кўрган инсон бирдан қалин қор ёғиши-ю, вужудини аёз чақишидан довдираб қолиши аниқ. Шундай кунларнинг бирида дўстим Мақсуднинг шошганча бошлиғи хонасидан чиқиб келиши диққатимни тортди. Қўл телефонида алланималарни ҳовлиқиб гапириши, давоми…
“Энг ибратли ҳаётий ҳикоялар” танловига Бу воқеа Қуръони каримнинг ўзбекча маънолари “Шарқ юлдузи” журналида босилиши тугаган, 1992 йилда содир бўлган эди. Маъноларни ўқисам ҳам ичига киришга кучсизлик қиладиган, бўйинбоғ тақиб, попка кўтариб юрадиган пайтларим. Қиш қаттиқ келди. Попкани қўлқопсиз кўтариб давоми…
Рангпар либосдаги аёл ва йигирилган рўдапо костюм кийган эркак Бостонда поезддан тушиб қолишди ва Гарвард университети ректори қабулига учрашув вақтини белгиламай, журъатсизгина кириб келдилар. Котиба бу қолоқ, қишлоқи кишиларнинг Гарвардда нима иши бор экан дея энсасини қотирди. — Биз ректор давоми…
Бадавлат ота ўғлини камбағал кишиларнинг борлигини кўриб ибратлансин деган ўйда мамлакатнинг чекка қишлоқлари бўйлаб саёҳатга олиб чиқди. Улар ўта қашшоқ бир оиланинг даласида кечани ўтказдилар. Сафардан қайтишлари асносида ота ўғлидан сўради: — Саёҳат қандай бўлди?— Ажойиб! — Кўрдингми, қандай қашшоқ давоми…
Бир киши ишдан ҳориб, жиғибийрони чиққан ҳолда ярим кечаси уйига келди. Эшик остонасида 5 яшарлик ўғли уни кутиб турарди.— Ота, сиздан бир нарсани сўрасам майлими? — савол берди бола.— Майли, нимани сўрамоқчисан?— Отажон, бир соатда қанча пул топасиз?— Бу сенинг давоми…
Луқмони ҳаким занжи қул эди. Бир яхши одам уни хизматкорликка сотиб олди. Луқмон бир қанча вақт хожасига хизмат қилиб юрди. Хожаси бир куни унинг оқиллигини синаб кўриш учун қўй сўйиб, энг ёқимли жойни олиб кел, — деди. Луқмони ҳаким қўйни давоми…
Абу Али Ибн Сино мадрасада ўқиб юрган вақтида сабоқдош дўстларига: — Мен туғилдиму оламни парча-парча ҳолда кўрдим, — дебди. Ўртоқлари ажабланиб, Абу Алининг онасидан “Шу ростми?” деб сўрашибди. Ситора бону тўғрисини айтибди: — Мен чақалоқни ҳовлига олиб чиққанимда боши узра давоми…
Ибн Сино подшоҳлар таъқибидан қочиб юрган вақтларида ўзини танитмаслик учун, “Мен мусиқачи, бастакорман”, деб бир карвонга қўшилиб олди. У йўлда, от устида ҳам ёзадиган асарлари ҳақида ўйлаб борарди. Аммо, карвон аҳли, кўпчилиги савдогарлар гап талашиб, қий-чув қилиб, аллома ўйлашига ҳалақит давоми…
Абу Али бир куни подшоҳ ҳузурига кирса, ҳазрати олийлари дурбинда узоқни кузатаётган экан. Ибн Сино сўрабди:— Подшоҳимга нима учун дурбин керак бўлиб қолди?Подшоҳ унга тушунтирди:— Бу дурбин орқали икки фарсанг узоқликда кимлар келаётганини кўриш мумкин. (Икки фарсанг — 12 километр давоми…
Бир олим ўзи ёзган китобни Абу Али Ибн Синога (мақтаниш учун) кўрсатди. Абу Али китобни бошидан охиригача варақлаб кўриб чиқди ва эгасига қайтарди.Ўша куни олим ўз китобини подшоҳга (Бухоро амри Нуҳ ибн Мансурга) совға қилди. Амир сўради:— Бу китобни ким давоми…