Саид Аҳмад Васлий. Самарқанддан мактуб (1906)

Жаноби муаллифи муҳтарам ва муҳаррири мукаррам фикри баландлариға арз қилурманки, ушбу маслаҳатномами жаридаи мубораклариға дарж[1] қилсалар, саломат бўлсунлар. Инсоннинг қадри илм билан билинур. Подшоҳ давлатининг тараққий ва ривожи илм билан ҳосул бўлур. Билжумла[2], дунё ва охиратнинг ободлиги илмдандур. Агар илм давоми…

Абдурауф Фитрат. Яссавия мактаби шоирлари тўғрисида текширишлар (1928)

Ўрта Осиё турк адабиётининг исломдан сўнгги мактаблари орасида Яссавий мактаби[1] жуда нуфузли, катта ўрин тутадир. Бу мактаб асрлар бўйича бизнинг ўлкада хонақоҳ, ибодат адабиёти ярата келди. Элимизга дунёдан, ҳаётдан узоқлашиш, риёзат чекиш фикрлари каби буддизм қолдиқларини исломий бўёқлар билан бўяб давоми…

Абдурауф Фитрат. Аҳмад Яссавий (1927)

Аҳмад Яссавий тўғрисида матбуотимизда бир-икки йўла гаплар бўлуб ўтган эди. Лекин, улар қуруқ махташлар ҳам анчагина фалсафалардан тўлдирилған; шунинг учун Аҳмад Яссавийнинг ҳикматларини бўлғани каби тасвир қилиб бериш хизматидан ожиз мақолалар[1] эдилар. Ўзбек адабиёти тарихини ёзиб турғаним муносабати билан Аҳмад давоми…

Ҳамза Ҳакимзода Ниёзий. Таржимаи ҳол (1926)

Отам Ниёз ўғли[1] 1836 йилда туғилиб, 16 ёшинда деҳқонлиғин ташлаб, Бухорога бориб, эскича халқ дўқтири бўлуб қайтғандур. Шу йили Аввалда менинг онамга[2] уйланиб, Ҳўқанд келиб турғун бўлгандур. Мана мен шул оиладан 1889 йилда туғулиб, отам ўқимишли бўлсин учун 1898 йилда давоми…

Абдулла Қодирий. Йиғинди гаплар (1925)

Ўқуғучилар билан дардлашмаганимга қарийб бир ярим ой бўлди. — Қайси бурчакда ухлаб қолдинг? — деб сўрама, жиян. Бу ўлкада нима кўб экан, ухлайдирған бурчак ва унда ўмпайиб, тўмпайиб ухлағучи менга ўхшаш овсарлар! Мен сенга айтсам, ўзбекнинг ишчиси, деҳқони, маъорифи, маданияти, давоми…

Абдулла Қодирий. Биз ким ва нималардан қўрқамиз? (1923)

Ҳар кимнинг ўзига яраша қўрқатурған нарсаси бўладир. «Иштонсизнинг чўпдан ҳадуги бор», дегандек, шу вақтда иштонлик инсон — ҳадуксиз одам эҳтимол йўқдир. Туркистон истатистиқа идорасининг кейинги йиқған ҳисобига қарағанда, иштонсизлар банаъжи[1] кўпайибдирларки, биз уларни айнан қуйида кўчирамиз: Мустамлакачи — аччиғланған чоғида давоми…

Туркистон мухторияти овози газеталарда (1917)

1917 йил Февраль инқилоби шабадалари таъсирида бошланган Туркистон мустақиллиги масаласи бу даврдаги кўпгина маҳаллий ва марказдаги Россия мусулмонлари матбуотининг диққат-эътиборида турди. 1917 йилнинг 28 ноябрида Қўқонда Туркистон мухторияти эълон қилингандан сўнг матбуотда чоп этилган, айримлари эътиборингизга ҳавола этилаётган хабар, шеър давоми…

Ҳамза Ҳакимзода Ниёзий. Жумъа қандоқ кун? (1917)

Мана биз бори жумъа куни дебгина қўямиз. Лекин жумъа қандоқ кун, жумъа кунларида бизга нима қилмоқ лозим, жумъа намозини ҳар бир масжидда ўқилавурмай, катта жомеларга жамоат бўлуб ўқумоқда» мақсад нима? Хутбадан мурод нима? Кўпимиз бутун бехабармиз. Эски ҳукумат вақтида жумъа давоми…

Ҳамза Ҳакимзода Ниёзий. Явмул-вафот (1914)

Бори ер юзинда тоторларгагина хос эмас, балки бутун аҳли исломга баробар таъсир қилгон фурқат важҳидалиғдан мотамлик бир кун етди, десак-да, марҳум ва мағфур[1] Исмоилбек отомизнинг явмул-вафоти кунидур. Ўзини инсон эконлиғин ҳақиқий кўз била кўргондан бери бутун Русия мусулмонлари орасига маориф давоми…

Ҳамза Ҳакимзода Ниёзий. Бидъатми мажусиятми? (1914)

Майдони исломиятда жаҳолат тиғи ила заҳмланмиш бир жароҳатимиз тўғруси Туркистон мусулмонлари бошига носир марази каби ёпишмиш бир бало бор бўлса, ул, шубҳасиз, никоҳдан сўнгра келинни куёвнинг уйига келтурулғон кеча ҳовлига зўр ўт ёқуб, келинни янгалари ила ул ўтнинг атрофидан айлантурмакликдур. давоми…


Мақолалар мундарижаси