Азиз Несин (тахаллуси; асл исми Маҳмуд Нусрат – Mehmet Nusret Nesin) (1915, Истанбул — 1995, Измир; Истанбулда дафн этилган) — турк ҳажвий ёзувчиси, драматург, Нафис санъат академияси (Истанбулда ўқиган (ҳарбий маълумотга ҳам эга). «Марко пошо» (1946) тараққийпарвар ҳажвий газетаси ва бошқа матбуот органларида ишлаган. «Нуҳ кемаси» (1949) ҳажвий журналини нашр этган. Кўплаб ҳажвий ҳикоя, поэма ва романлар муаллифи, сиёсий ва ижтимоий ҳажв устаси.
«Жиннилар озод бўлди», «Ишбилармон одам», «Нозиқ ва нафис», «Худога шукур» ва бошқа асарлари сиёсий ўткир ва долзарб. Уларда ёзувчи жамият иллатларини фош қилади, кулгили вазият, хусусият ва ҳолатлар орқали кишиларни беихтиёр ўз нуқсонларидан кулишга мажбур этади. Азиз Несин асарларининг қаҳрамонлари — иш ахтаравериб безор бўлган майда амалдор, омадсиз зиёли ва қашшоқ ишчи («Яшасин камбағаллик», «Майдон соатлари», «Хотин киши бўлганимда-ю…» ва б.).
«Шундай бўлди, бундай бўлмайди» автобиографик қиссаси, «Азизнома» ҳажвий шеърлар ва «Мамлакатлардан бирида» ҳажвий ҳикоялар тўпламлари мавжуд. Ҳажвчи ёзувчилар халқаро танловларида «Дафна чамбари» олган (1956, 1957). Ўзбекистонда бўлиб ўтган Осиё ва Африка мамлакатлари ёзувчиларининг Тошкент анжуманлари иштирокчиси.
Асарлари ўзбек («Мушт кетди», 1966; «Хуштак афандим», 1969; «Футбол қироли», 1978 ва ҳ.к.) ва бошқа тилларда нашр қилинган.
Бир бор экан, бир йўқ экан. Қадим-қадим замонда бир мамлакатда бир бечора камбағал бўлган экан. Бир кун тўқ бўлса, уч кун оч ётар экан. Шунга қарамай шукрни тилидан туширмас экан. Бутун хаёли ҳаммага ёрдам бериш экан. Яхшилик қилишни хоҳлар экан, давоми…
Бизда врачлар етишмай турган бир пайтда айримлари катта пул илинжида Европа ва Америкага кетиб қолишмоқда. Ўзимиздаги баъзи ақли ноқис кимсалар хорижда ўқиб юртига қайтган ёш врачларни иш бошлашларидан олдин имтиҳон қилиб кўришни ўйлаб топишибди.– Сиз нима учун келдингиз?- деб сўрайди давоми…
– Вой ярамас-ей!..Бу хотиннинг нега мени сўкаётганини тушунолмай қолдим. «Кечира- сиз, нега мени сўкаяпсиз?» деб сўрамоқчи ҳам бўлдим. Аммо индамай қўя қолдим.– Яна кўзини лўқ қилганига ўлайми? Мен сенга кўрсатиб қўярдим-у аммо тарбиям бунга йўл қўймайди-да.Автобус йўловчилар билан тирбанд эди. давоми…
Унинг таксига ўтирмаганига тўрт йилдан ошганди. Аммо бугун ўтиришга тўғри келиб қолди. Зарурат юзасидан. Уйланмоқчи бўлган қизи билан бирга эди.Қаторлашиб турган машиналар орасидан энг эскисини танлашди.Эшагига яраша тушови – янги машинанинг кира ҳақи ҳам ўзига яраша бўлиши маълум. Уларнинг бахтига давоми…
Мен аллақачон қирқни уриб қўйганман, аммо ҳалигача сўққабошман, ҳали-бери уйланадиган сиёғим йўқ. Айтишларича, зурёдсиз одам мевасиз дарахтга ўхшаркан. Аммо мени мавасиз дарахтга менгзаш унчалик тўғри эмас. Менинг жиянларим бор. Ўзимнинг бор меҳр-қўримни акаларимнинг фарзандларига бағишлаганман. Катта акам кичкина бир лавозимда давоми…
У 1915 йили туғилди. Уйида йиғлагани қўйишмади. Онаси қўлини бигиз қилиб таҳдид қилди:– Овозингни ўчир! Кулиш ҳам, йиғлаш ҳам мумкин эмасди. Отаси ҳам зуғум қиларди:– Жим бўл!Агар уйда меҳмонлар бўлса, уни огоҳлантиришарди:– Жимгина ўтир, шовқин солма!Агар онаси уйда ёлғиз қолса, давоми…
Аёлларнинг ижтимоий ҳаётда фаол бўлиши оилавий ҳаётга путур етказади деган гаплар ғирт уйдирма. Мен буни ўзимнинг бахтли оилавий ҳаётим мисолида исботлашим мумкин. Юртимизга хорижий демократиянинг кириб келиши ва сайловолди нутқларининг авж олиши оқибатида депутатларни сайлаш осон, яшаш эса қийин бўлиб давоми…
У зўрға оёғини судраб босарди.« Одам боласи учун елкасидан ҳеч қачон ташлаб ташлаб юбора олмайдиган юк – унинг ўз жуссаси»,- деб ўйларди.« Ана бу автомашиналарга қара, худди қутургандек елиб-югуради.Қизиқ, одам қанчалик озиб боргани сайин ўз гавдасини кўтариб юриши ҳам шунчалик давоми…
-Жаноблар,- деди кўзойнакли киши тантанавор оҳангда,- биз бир тўхтамга келишдан олдин ҳаммасини обдон ўйлаб, пишитиб олишимиз керак.Бунақа ишда шошма-шошарлик кетмайди.-Тўппа-тўғри,- дея қўллаб гапирди даврадагиларнинг энг ёши,- жуда жиддий ўйлаб кўриш керак.Акс ҳолда бошмизга бало бўлади.-Аввало биз ундан розимизми – шуни давоми…
Таҳририятда иш қизғин эди. Мен ўшанда полиция ва суд хроникасида репортёр эдим.Хонамизга Ҳасан кириб келди. У биринчи ҳавфсизлик бошқармасида матбуот масалалари билан шуғулланарди.Қорачадан келган юзлари тиржайиб турарди.Бу яхшилик аломати эмасди.Ҳатто ҳамкасбининг ўлими ҳақидаги шумхабарни ҳам у худди хушхабар келтиргандек маълум давоми…