Sud koridori bo‘ylab frak kiygan novcha, ozg‘in, mallasoch kishi u yoqdan-bu yoqqa yuryapti. Uning ismi sharifi Andrey Pavlovix Kolosov, uch yildan buyon sud oqlovchisiga yordamchi. Har bir kattaroq ish oldidan Andrey Pavlovich qattiq hayajonga tushadi, ammo bu gal hammasidan ham davomi…
Juma tongi. Hamma shirin uyquda. Ertalabgacha yoqqan pag‘a-pag‘a qordan hovli o‘rtasidagi sarv, ikki olxo‘ri va gilos daraxtlarining kumushdan libos kiygan shoxlari egilib qolgan. Oftob hamma yoqni jilvalantirib, mayin, erkalovchi nurlari bilan tashrif buyurayotir.Bolakay mushtchalari bilan ko‘zlarini uqalab, yarim ochiq, yarim davomi…
Ayol to‘satdan cho‘chib uyg‘ondi. Soat tungi ikki yarim edi. Nazarida oshxonada kimdir nimagadir turtinganday bo‘ldi. O‘sha tarafga quloq osdi. Jimlik edi. Shu qadar jimlikki… U qo‘llarini yoniga tashladi, bo‘m-bo‘sh. E-ha, ana gap qayoqda ekan. Ayolning nafasi ichiga tushib ketdi. U davomi…
Eslaysizmi, “Buzuq telefon” degan bolalar o‘yini bor. Birinchi bola “Sasha” desa, ikkinchisi “Kasha” deb eshitadi, uchinchisiga esa “Masha” deganday tuyuladi. Kulgili o‘yin!Kecha meni tuyqusdan direktor chaqirib qoldi. — Eshitishimcha, u yer-bu yerda men haqimda har xil bo‘lmag‘ur gaplar qilayotgan emishsiz. davomi…
Kotiba somonrang sochlarini silkitib, ichkariga bosh suqdi va dedi:— Janob direktor, hamkasbimiz Svaybayn huzuringizga kirmoqchi.Korxona rahbari qog‘ozlarga ko‘milgan ko‘yi xayol surib o‘tirarkan, boshini ko‘tarmay so‘radi:— Nima ishi bor ekan?— Zarur ishim bor deyapti… — Mayli, kirsin.— Favqulodda shoshilinch masala chiqib davomi…
Yozda talabalar ishlashadi. Mana, bizning guruh bolalari yoz bo‘yi vagondan sabzavot tushirishdi, Zoyka ofitsiantlik qildi, Ninka bo‘lsa kinoda suratga tushdi. Ommaviy ko‘rinishda. Ammo, bir gal uning omadi kelib qoldi. Shunda Ninka kichik bir alohida ko‘rinishda suratga tushdi. Aniqrog‘i, Ninkaning o‘zi davomi…
Lenchoning kaftdekkina yeri bo‘lib, unda yolg‘iz o‘zi ishlardi. Bu yil jo‘xori, yoniga loviya ekkan edi, hosil durust bo‘ladigan ko‘rinadi. Yomg‘ir quyib bersa qaniydi. Odatdagi tonglarning birida Lencho — ekin-tikin nimaligini tushunadigan, o‘ta ishonuvchan dehqon — shimol tarafdan suzib kelayotgan bulutlarga davomi…
Avtomobilning eshigi ochildi-da, ojiz nur qorong‘ilikni tilib o‘tdi, bola stakandagi choyni to‘kib yubormaslikka tirishgancha patnisni mashina ichida o‘tirgan odamga uzatdi.— Yashavor, Mahmud!—dedi orqa o‘rindiqda o‘tirgan kishi.—Har doimgidek issig‘idan olib kelibsan.Bola jilmaydi, bu yoqimtoygina sepkilli o‘smir edi.— Tezroq bu yoqqa chiqa davomi…
Ustozim Hikmat Turkka bag‘ishlayman. Bu shaharchada juda ko‘p bog‘lar bor edi, lekin ulardan birortasiyam keksa o‘qituvchi Haydar Gurerning bog‘idek shuhrat qozonmagandi. Bu bog‘ atigi to‘rt dyonyumgina yerni egallashiga qaramay, odamning jonidan boshqa hamma narsa topilardi: o‘rik, nokning har xil turlari, davomi…
Biz tagiga elak qo‘yilgan mis patnis ustida turgan kattakon tovoqdan loviyali yovg‘on sho‘rva ichib o‘tirardik. Ikki bosh piyoz to‘rt bo‘lakka bo‘lingandi. Biz yeyayotgan piyoz bo‘laklari ishtahamizni qitiqlardi. Onam menga tovoqdan kattagina go‘sht bo‘lagini olib, non ustiga qo‘yib berdi. Biz ovoz davomi…