Roksboroulik janob Battervik anchadan beri uyqusizlik kasaliga chalingan. Mana hozir ham pinakka ketish uchun qilgan besamar harakatlaridan so‘ng, to‘satdan yodiga bir almanaxda o‘qigani, uyqusizlikni davolash chorasi tushib qoldi. Unda uxlab qolish uchun xayolga bir poda qo‘yni biror to‘siq ustidan sakrayotganini davomi…
“Quloq sol, o‘g‘lim. Bu so‘zlarni sen uxlayotgan paytda aytyapman; sening jajji qo‘llaring chekkang tagida, sarg‘ish sochlaring esa terlagan peshanang uzra yoyilgan. Men xonangga yolg‘iz o‘zim, bildirmasdan kirib oldim. Bir necha daqiqa avval kutubxonada gazeta o‘qib o‘tirganimda, meni pushaymonlikning og‘ir to‘lqini davomi…
Dadam qishloqda o‘qituvchi edi. Onam ertadan-kechgacha o‘n beshta tovug‘imizga qarash bilan mashg‘ul bo‘lar, ularning tuxumini sanab, yig‘ib qo‘yishdan o‘zgacha zavq olar va biz — uch aka-ukaga har tong nonushta uchun tuxum qovurib berardilar. Shuningdek, ularning tuxumi bizga yemak bo‘lishidan tashqari, davomi…
Bozor rastalarining birida shirin non va manti pishirib sotadigan ayol har kuni mijozlarga yegulik ulashardi. Bir kuni tushdan keyin bulut qoplab olgan osmondan yomg‘ir tomchilari shiddat bilan tusha boshladi. Vaqt o‘tgan sari yomg‘ir jalaga aylanib borardi. Bir soat o‘tsa ham, davomi…
Choshgoh payti kelardi. Bir iliq yel kabi esar, rahmat buluti singari o‘tardi mahalladan. U kelganda oppoq bir tovush yangrardi ko‘chalar bo‘ylab, bolalarni hayqiriq bilan orqasidan ergashtirgan bir tovush:— O‘zi yuradi!— O‘zi yuradi!Bu tovush eshitilganda, tovushga oshna bolalar uzoq yugurishga tayyorlanishardi. davomi…
– Xavotirlanma, xotin. Men, albatta, qaytaman. Bu shunchaki anglashilmovchilik… Uni olib ketishdi. Xotin esa ag‘dar-to‘ntar bo‘lib yotgan uyni yig‘ishtirishga tushdi. Shundan so‘ng ayol intizorlikda kuta boshladi. Kunlar, oylar o‘tdi. Birinchi qishdan chiqish ancha qiyin kechdi. Eri tashlab ketgan ozgina pulning davomi…
Turmush ovoragarchiligi va xizmat bilan bo‘lib anchadan buyon ko‘risholmay yurgan do‘stlarim hayit kuni uyimga yig‘ildilar. Qo‘limdan kelganicha dasturxon tuzadim.Dugonam Roziya men umuman tanimagan, g‘alatiroq yasanib olgan o‘rta yoshlardagi bir xotinni boshlab kelibdi. Mehmonlar bilan dasturxonga o‘tirdik. Bir payt qarasam, boyagi davomi…
“New Time” jurnali muharriri Stiv Moss eng qisqa hikoyalar tanlovini o‘tkazgan, tanlov shartiga ko‘ra, hikoya juda ham qisqa, shu bilan birga mazmunli ham bo‘lishi kerak edi. Tahririyatga ko‘plab hikoyalar keldi va quyidagi hikoyalar tanlab olinib, jurnalda chop etildi. Den Endryus. davomi…
Uni orqasidan qo‘ndoq bilan itarib, og‘ir, nag‘alli etiklari bilan tepkilab olib ketishardi. Tumanga cho‘mgan tong. Quyosh odamlarning qilmishidan uyalgandek bulutlar ortiga berkindi. Yigirma kunlik qiynoqdan so‘ng tor uychaga qo‘l-oyoqlari bog‘langan holda uloqtirilganlardan yolg‘iz unga yorug‘ kunni ko‘rish nasib etdi. U davomi…
Men u bilan Boltiq bo‘yi shaharlaridan biri — Tallinda tanishgandim.Kechqurun mehmonxonada dam olib o‘tirib, ko‘zim telefon kitobchasiga tushib qoldi. Men uni qo‘limga oldim-da, varaqlay boshladim. Kitobning birinchi sahifasining ilk satri “Abbosov I.A.” familiyasi bilan boshlanardi.Ko‘nglim orziqib ketdi-da, beixtiyor nomer tera davomi…