“Jan Kokto – diletant. U ijodkor emas. San’atning bir turidan boshqasiga og‘ishib yuruvchi beqaror. Uning yozganlari hech qachon asar sanalmaydi…” Frantsuz adabiyoti, tasviriy san’ati, teatr va kino san’atida qizg‘in faoliyat yuritgan bu ijodkorga zamondoshlarining aksariyati shunday baho berishardi. Darhaqiqat, uning davomi…
O‘tgan XX asrning o‘ttizinchi yillari, sobiq sho‘rolar mamlakatida yangi alifboga o‘tish, aniqrog‘i savodizlikni tugatish ishlari avjiga mingan paytlar edi. Shu sabab, barcha korxonalaru muassasalar, hatto teatrlarga ham shu dolzarb vazifa yuklatilgandi. Ayni o‘sha kezlari maorif bo‘limidan yosh o‘qituvchi G‘ani A’zamov davomi…
XVII asrda Yevropa san’ati antik va Uyg‘onish davri an’analari zaminida kamolga yetdi. San’atda inson bosh mavzu qilib olindi. Uning jismi, o‘y-xayollari, his-tuyg‘u, orzu-istaklari, ruhiy kechinmalari san’atkorlar asarlarida teran talqin etildi. Insonning qiyofasini yanada xaqqoniy ko‘rsatish, uning ruhiy holatini, turmush past-balandliklarini davomi…
1989 yilning sentyabr oyining o‘rtasi edi. Bir guruh jurnalistlar Kobul aeroportidan Toshkentga qaytayotgandik. Chiptalarimizni endigina ro‘yxatdan o‘tkazayotganimizda nogahon aeroport binosining atrofiga mujohidlarning raketalari yog‘ila boshladi. Raketa yeru osmonni titratardi. Noilojlikdan o‘zimni stol tagiga tashladim. Yonimga Ukrainaning Odessa shahriga tahsil olish davomi…
Rol aktyorga emas, aktyor rolga ta’sir qila bilishi kerak. Aktyor berilgan rolga o‘zining munosabati, ichki bir his-tuyg‘usi bilan yondoshib talqin qila olsagina, o‘sha rol ta’sirchan, ishonarli va jonli chiqishi aniq. Ushbu so‘zlarni O‘zbekiston xalq artisti, mohir rejissyor, zukko pedagog Qudrat davomi…
“Musiqa yurakdan chiqishi shart. Men uchun musiqa yaratish – nafas olish, ozuqlanish bilan barobar hayotiy zaruratdir”. S.Raxmaninov Tarixda shunday ijodkorlar borki, ularning nomlari asrlar osha saqlanib, yaratgan asarlari insoniyat madaniy xazinasining nodir durdonasiga aylanib ketgan. Atoqli kompozitor Sergey Vasilevich Raxmaninov davomi…
“Men uchun san’atda eng muhimi – insonni tasvirlash!”. “Haqiqat. Haqiqat! Haqiqat! Menga boshqa narsaning ahamiyati yo‘q”. Ushbu so‘zlar hayot va ijodning mashaqqatli sinovlaridan g‘olibona o‘tgan va alal-oqibat XX asrda dunyoning eng mashhur va buyuk kishilaridan biriga aylangan Charli Chaplinning shiori davomi…
Atoqli adibimiz Abdulla Qodiriyning “O‘tkan kunlar” romanini kim o‘qimagan, shu roman asosida yaratilgan dastlabki badiiy filmni kim sevib tomosha qilmagan, deysiz? Asarda bosh qahramon Otabekning otasi obrazi qanday tasvirlangan bo‘lsa, ekranda ham aynan shunday nihoyatda aqlli, mulohazakor, o‘ychan, har bir davomi…
Ovrupada XIV-XVI asrlar oralig‘ida shijoatli bir sur’atda ro‘y bergan Uyg‘onish davrida (Renessans) ilmiy va badiiy tafakkurning bir guruh alp namoyandalari yetishib chiqdi. Italiyaning buyuk farzandi, zabardast alloma, tengsiz muhandis va musavvir Leonardo da Vinchi ana shunday nodir siymolardan biridir. Leonardo davomi…
O‘zbek teatr san’ati tarixida onalar timsoliga aylangan, minglab, millionlab tomoshabinlarning mehr-muhabbatini qozongan va xalq e’zoziga sazovor bo‘lgan aktrisalar nomini ko‘pchiligimiz yaxshi bilamiz. Zaynab Sadriyeva timsolidagi ona qattiqqo‘l, haqiqatgo‘y, cho‘rtkesari; Maryam Yoqubova timsolidagi ona biroz kibrli, hukmfarmo, maqtanishni yoqtiradigan, o‘ziga oro davomi…