Ҳар куни метронинг иккинчи йўналишида бир ҳолат тез-тез такрорланиб туради. Кийинишидан фирма ишчисига ўхшайдиган бир киши бўш ўриндиққа ўтирмай, атрофга аланглади. Шу пайт бир қиз ёнидаги кампирга бўш ўринга ўтириб олишини таклиф қилади. Худди шуни кутиб турган бояги киши қизнинг давоми…
Жаноб Харрис самолётлардан жуда қўрқарди. Автобусларни хам унчалик хушламасди. У ўн ёшлигида поездга мехр қўйган. Ҳозир у эллик ёшда ва ҳали хам поездларни яхши кўради. Жаноб Харрис ўн тўртинчи сентябрда Хельсинки (Финландия) дан Оулуга кетадиган тунги поездга чиқди. Олдинда ўн давоми…
Шимолий Алабамадаги темирйўл кўпригида бир эркак турарди. Йигирма чақирим пастликда эса сув шиддат билан оқарди. Эркакнинг қўллари орқасига қайрилган, билаклари арқон билан махкам боғланганди. Эркакнинг ёнида унинг жазо ижрочилари – Федерал Армиянинг икки нафар аскари ва фуқаролик пайтида шериф бўлиб давоми…
1 Исмим Довуд, нейрохирургия бўйича Берлин университетида докторлик ишини ҳимоя қилганман. Ўзи элликка тўлдим, аммо шкаф ойнасига қараб мутлақо бошқача манзараг гувоҳ бўламан: чуқур ажинлар, салқи юзлар, буришқоқ тери, оқарган сочлар, қизарган кўзлар… мени худди саксондан ошган, мункиллаган чолдек кўрсатади. давоми…
Фалакда сузаётган қуёш баайни олтин тўла баркаш мисол шаҳарни зарга белаётир. Тору танг кўчалар, уларнинг икки четидаги пастқам, лойсувоқ уйлар ҳам хуршиди оламнинг бу марҳаматидан бебаҳра эмасди. Таътил кунлари бўлгани учунми, кўчалар болаларнинг қий-чувига тўлиб тошган. Маҳаллада ҳамма Хола деб давоми…
Люция газета сотиш билан шуғулланар, Борис эса, олти ойдирки ҳеч қаерда ишламасди. Кўпинча у телевизор қаршисида мук тушганча, йўлдош каналлардан бериладиган спорт кўрсатувларини томоша қилар, баъзида соқол олиш ҳам эсидан чикар, айниқса, кейинги пайтларда сеҳргарлик ва парапсихология ҳақидаги китобларга ружу давоми…
“Элизабет Барстоу” кемаси капитани дўсти билан таомлар ҳақида гаплашиб турарди. –У мазали овқатни тўкиб юборди, аммо ҳеч нима бўлмагандай безрайиб қараб турибди, – деди капитаннинг дўсти ғазаб билан.–Мен, яхшиси, бошқа ошпаз қидириб кўраман. Ошпаз деганини худо уриб ётибди. У ошхонада давоми…
I 1889 йилнинг 24 январь куни менга опам “Тез бизникига кел, Чехов келган”, деб хабар қилди. Унинг эри — поччам машҳур бир газетанинг муҳаррир-ношири эди. Опам мендан анча ёш катта. Ўзи қўғирчоқдек, қўл-оёқлари бежирим, оқ-сариқдан келган, катта-катта кўзларида умид учқуни давоми…
Али шаҳарда ростгўйлиги ва виждонлилиги билан оғизга тушган оила фарзанди. Кексалик гаштини сураётган оила бошлиғи ўз дунёқарашига эга бўлганидан кишиларга ташқи кўринишига қараб эмас, балки ақл-заковати, жамиятдаги тутган ўрнига қараб баҳо берарди. Алининг онаси – паст бўйлик аёл эди. У давоми…
Оилада аёллар беш нафар эди… Улар оила бошлиғини сўнгги йўлга кузатдилар: уй бекаси бева, қизлар эса етим қолишди. Она ўзининг тўртта қизи билан марҳумнинг маъракаларини ўтказиб, тез орада ишга кирди.Кўпчилик бева аёлларни ноҳақдан-ноҳақ шафқатсиз ва виждонсиз деб айтади. Аёлнинг қайғуси давоми…