Сафар Кокилов 1952 йил 15 ноябрь куни Сурхондарё вилояти Узун туманидаги Кичик Жончекка қишлоғида туғилган.1974-йили Ўрта Осиё педиатрия тиббиёт олийгоҳини (САМПИ) тамомлаган.Айни пайтда Узун тумани тиббиёт бирлашмаси шошилич тиббий ёрдам марказида хизмат қилади. Олий тоифали болалар шифокори.Унинг “Ёш болаларга тиббий ёрдам кўрсатиш” (1997), “Соғлом туғилган чақалоқ чилла даври” (2000) тиббий қўлланмалари, “Қуруқ хавас” (1997), “Беақл чумоли” (2002) ҳажвий ҳикоялар тўпламлари, “Нажот фаришталари” ҳикоялар тўплами (2002), “Шифокор” қисса ва ҳикоялар тўплами (2007) чоп этилган.Сафар Кокиловнинг икки жилдлик “Сайланма”си (“Айбдор ким?” ҳажвий ҳикоялар, “Сайланма” 1-жилд, 2008-йил; “Ширин бу ҳаёт” қиссалар, “Сайланма” 2-жилд, 2010) нашр этилган.
Мен сизга айтсам, шунча йил ишлаб, бировнинг ишини текширмабман. Текширувчилар гуруҳига аъзо ҳам бўлмабман-эй. Бунинг учун нима қилиш керак, кимга учрашиш керак, бунисини ҳам билмайман. Мен ўзи аслида текширувчиларни кутиб олувчи, уларга тафтиш бўйича ҳисоб берувчи ва уларга чой-пой ташувчилар давоми…
Тез ёрдам машинаси чақириқ берилган уй ёнига келиб тўхтаганда бизни озғингина бир йигит кутиб олди. Ҳовлига кираётганимизда – Дўхтур ака, отамнинг тоблари тўсатдан қочиб қолди. Аввал ҳеч бундай бўлмаган. Тезроқ ёрдам қилинг, ака. Рози қиламиз… – деди у шоша-пиша, бироз давоми…
Кун иссиқ. Айни тушлик пайти. Ҳамма ўзини катта йўл ёқасидаги чинор тагига – чойхонага урган. Чойхоначи, ошпаз-у – сомсапазларнинг қўли қўлига тегмайди. Барча сўрилар одамга лиқ тўла. Туман ташкилотларидан бирининг икки хизматчиси – Ҳаитқораев билан Амриев ҳам шу ерда бир давоми…
Эшигининг орқасига «Ординаторская» деб ёзилган кенг хона. Ўртадаги столда қарама-қарши ўтирган қилтириқдай икки киши шошиб ниманидир ёзмоқда. Улар ҳозир бир нима содир бўлишини кутаётгандек, қандайдир овоз эшитилиши керакдек, бутун вужуди қулоққа айланиб, сергакланиб қолди. Хонадаги жимликни девордаги соатнинг имиллаб чиқиллаши давоми…
Бир порахўр ҳақидаги ҳажвиям босилиб чиққандан сўнг учинчи куни ҳар доим салом берсам аранг бошини қимирлатиб қўядиган ўўдайганов эрталабдан юзларидан табассум ёғилиб, пирини кўрган муриддай югуриб келиб икки қўллаб кўришди. Узундан узоқ соғлиғимни, ишларимни, уй ичдагиларни сўраб бўлгач, деди:– Вой, давоми…
Дермантинли эшикни оҳиста чертиб, ичкарига бош суқдим:– Мумкинми?Тўрда ниманидир ўқиб ўтирган чўққисоқол, кўзойнакли, тақирбош ғўлабирдай одам менга томонга қарамасдан.– Келинг, бўтам, келинг, – деди.Кирдим. У менга кузойнак остидан узоқ тикилди:– Хўш хизмат, бўтам?– Домла, мен бир китоб чиқармоқчи эдим. Учрашганларим давоми…
Ҳаммани текширадиган бир ташкилот раҳбари – дўстим кўчада учрашиб қолиб, қўлимни қаттиқ қисди.– Қойил, қойил. Янги китобингиз муборак. Табриклаймиз.– Қуллуқ. Рахмат…– Бизга ҳам беринг. Оламиз. Бизнинг жамоа ҳам китобхон, маънавиятни қадрлаймиз…– Э-э. Қани ундай қилсангиз. Майли. Уйда озроқ китоб қолган давоми…
Сигарет тутунга тўла катта хонада оқ халат кийган бир неча ўта жиддий қиёфадаги кишилар эрталабдан бери мунозора қилишади.– Йўқ, йўқ. Мен ололмайман. Беморнинг дарди жаррохлик эмас. Уни терапевт олсин. – деди саккизинчи марта сўз олган жаррох Жовлиев.– Йе, нега энди? давоми…
-Нега аптекачилар дори сотишади-ю, чек беришмайди? Бу ҳақда истеъмолчиларни ҳимоя қилиш қўмитасига шикоят қиламан. Танобини тортиб қўймасам бўлмайди…-Қўйинг, дўстим, сизнинг обрўингизга ярашмайди аризабозлик. Буни барибир кимдир ёзади. Фақат сиз эмас. Қўйинг-деди меҳрибон дўстларимдан бири. -Бу нима деган гап, а?! Ойлик давоми…
Узоқ вақт бир жойда ишлаган бўлса ҳам, омади чопмай, раҳбарликка кўтарила олмаган бир танишим шундай деб ҳикоя қилган эди. Катта бир корхонага раҳбар бўлиб кўтарилган бир дўстимга учрашиб, қолганда гина қилдим. -Ҳафа бўлманг-у, дўстим, кейинги вақтда ишга қобилиятсиз, кўрсавод одамларни давоми…