Safar Kokilov 1952 yil 15 noyabr kuni Surxondaryo viloyati Uzun tumanidagi Kichik Jonchekka qishlog‘ida tug‘ilgan.1974-yili O‘rta Osiyo pediatriya tibbiyot oliygohini (SAMPI) tamomlagan.Ayni paytda Uzun tumani tibbiyot birlashmasi shoshilich tibbiy yordam markazida xizmat qiladi. Oliy toifali bolalar shifokori.Uning “Yosh bolalarga tibbiy yordam ko‘rsatish” (1997), “Sog‘lom tug‘ilgan chaqaloq chilla davri” (2000) tibbiy qo‘llanmalari, “Quruq xavas” (1997), “Beaql chumoli” (2002) hajviy hikoyalar to‘plamlari, “Najot farishtalari” hikoyalar to‘plami (2002), “Shifokor” qissa va hikoyalar to‘plami (2007) chop etilgan.Safar Kokilovning ikki jildlik “Saylanma”si (“Aybdor kim?” hajviy hikoyalar, “Saylanma” 1-jild, 2008-yil; “Shirin bu hayot” qissalar, “Saylanma” 2-jild, 2010) nashr etilgan.
Kechqurun. Xonada o‘rta yoshlardagi pakana, qiltiriqday tepakal To‘laboy bilan gavdalik, semiz gajakdor xotini Xipchagul televizor tomosha qilib o‘tirishibdi. O‘rtadagi xontaxta ustida bir-ikki bo‘lak non va choynak-piyola. Har zamon Xipchagul choynakdan piyolaga quyib ichayotgani – dog‘ suv. To‘laboy televizorga qaraganicha so‘raydi:– davomi…
Korxona boshlig‘i o‘rinbosari Yorovning xonasi. Uning oldida shu ishxona xodimi Qobilov turibdi.Yorov: – Xo‘sh-sh. Urtoq Qobilov. Endi-i, sizni chaqirtirishdan maqsadga o‘tsak. Biz yaqinda korxonaning yillik hisobotini avval viloyatga, so‘ng undan yuqoriga topshirib kelishimiz kerak. Rosa bosh og‘riq ish-da. To‘g‘risini aytganda, davomi…
Bo‘limimiz faoliyatini yorituvchi bir devoriy ko‘rgazma tayyorladik. Pastrog‘ida ozroq bo‘sh joy qolgan edi. Men o‘zim yozgan she’rdan,“Mustaqil yurt odamlari sog‘ bo‘lsin,Qalbi pok shifokorlar bor bo‘lsin”deyilgan bir bandini ko‘chirib, yozib quydim. Ko‘rgazmani devorga ildik. Hammaga yoqdi.Bir necha kundan so‘ng shifoxonani tekshirgali davomi…
Ertalab. Soat 10-00.Tez yordam bo‘limida telefon jiringlaydi. Oq xolat, qalpoq kiygan navbatchi (dispetcher) boshqaruvchi go‘shakni ko‘tardi.– Da. Tez yordam eshitadi.– Familiyang nima?– Familiyamni nima qilasiz? Xizmat bo‘lsa aytavering, yozib olaman.– Senga familiyangni ayt deyapman.– Siz kimsiz o‘zi?– Men hokimiyatdanman. Familiyangni davomi…
(bir kimsaning nomai holi) U tug‘ildi-yu, yig‘lab yubordi. Qanaqa dunyoga kelib qoldim-a? deb hayron bo‘lib, qotib-qotib yig‘lardi. O‘rab-chirmashdi. Onasi ko‘krak tutdi. Baxtiga qarshi onasining ko‘krak uchi yassi ekan, ema olmadi. Shu ham ko‘krak bo‘ldi-yu, emmayman, vag‘illadi yana. Do‘kondan davomi…
Eshigiga «hakimlar xonasi» deb yozilgan xonada navbatchi do‘xtur kresloga yastanib olganicha berilib televizordan futbol o‘yinini tomosha qilyapti. Asabiylashib tez-tez sigaret chekaverganidan xona ichi tutunga to‘la. O‘yin avjida. Do‘xtur har zamon «ha bo‘l, chop, tep» deb qiyqirib qo‘yadi. Xonaga kirib kelgan davomi…
Qishloqqa ketayotgan tiqilinch avtobusning oxirgi o‘rindig‘ida tizzasiga ichi to‘la xaltasini qo‘yib olgan, odmiroq kiyingan soqol mo‘ylovi o‘sgan va boshida yag‘iri chiqqan do‘ppili o‘rta yoshlardagi bir odam hammani og‘ziga qaratib gurung berib ketyapdi:-… Sug‘ur degan hayvonni bilasiz-a? Ha, balli. Mana endi davomi…
Ishxonamiz boshlig‘i to‘satdan ishdan olindi. Endi esa ishxona xodimlari oldida katta bir muammo ko‘ndalang bo‘lib turibdi. U ham bo‘lsa ishxonani qayta oyoqqa turg‘izadigan yaxshi bir rahbar saylab olishimiz kerak. Muammo shundaki, bu rahbarni biz o‘zimizning oramizdan tanlab, saylab olishimiz kerakmish. davomi…
Kultepa degan shaharchadan kechasi soat uchlarda to‘rttagina vagonni sudrab jo‘naydigan shaharlararo poyezdda allaqachon odam ko‘p. Hamma ham kechasi salqinda yurishni, hali bozorlaru idoralar ochilmasdan viloyat markaziga yetib kelib, yumushlarini bitirib ertaroq qaytishni xohlaydi. Chunki bu yerda tush paytidan so‘ng soyada davomi…
– He-e, oshna, ishimning nimasini so‘raysan. Chatoq, chatoq. Yigirma yillik hayotim ostin-ustun bo‘lib ketdi-ku. Men o‘zi hech omadi chopmagan odam ekanman-da…– Ha, namuncha, hasratingdan chang chiqmasa?!– Ish joyimda tinchlik yo‘q, oshna, tinchlik. Mana bir oy bo‘layotibdiki xuddi qil ko‘prik ustida davomi…