Қулман Очилов 1957 йили Қашқадарё вилоятининг Кўкдала туманида туғилган. 1983 йили Тошкент давлат университетининг (ҳозирги Ўзбекистон Миллий университети) журналистика факультетини тамомлаган. 1999 йили “Ўзбекистон Республикасида хизмат кўрсатган журналист” унвони билан тақдирланган. Таниқли публицист, адиб, таржимон.
“Жайдари фалсафа”, “Сой соҳили”, “Баракали йигит”, “Омонат ва матонат”, “Гардан ва гардун” каби китоблари чоп этилган. Асарлари қардош тилларга таржима қилинган. Эрнест Хемингуэй, Габриэль Гарсиа Маркес, Иво Андрич, Рюноскэ Акутагава, Симон Кармиггелт сингари атоқли адибларнинг асарларини ўзбек тилига ўгирган.
Эр қўлини хотинининг елкасига қўйиб:– Онаси? – дейди. – Онаси? Аёл кўзларини зўрға очади. – Онаси, чироқни ёқиб юбор. Аёл туриб, сўридан тушади ва нима қиларини англай олмай, уйқули кўзлари билан эрига қарайди. -Нима дедингиз, дадаси? -Чироқни ёқасанми, дегандим. Аёл айвоннинг оқ деворидан кўзга элас-элас давоми…
Бу воқеани мен отамнинг эски ошнаси Тўра чўпондан эшитганман. Тўра чўпон деганимиз ўзбекдан ҳам кўра Босфор бўйларида яшовчи туркларга кўпроқ ўхшаб кетади – оқ-сариқдан келган, барваста, кўзлари мовий, шоп мўйловли. Аммо ўзи ғирт ўзбек. Буни шундан ҳам билса бўладики, боши давоми…
Неча ҳафталардан буён майин ёмғиру енгил шабадалардан ўзга неъматини туҳфа этолмаган қиш ўша куни қишлигини қилди. Тунда бошланган бўрон кундузи ҳам кўз очирмади. Кўча-кўйни қалин, оғир нам қор қоплади – юриш қийинлашиб қолди. Улкан шаҳарга парокандалик оралагандай бўлди. Биз одатда давоми…
Автобусда юрган киши ҳар хил одамни кўради, тешик қулоқ – ҳар хил гапларни эшитади. Менинг оқ “ГАЗел”да ўз жойим бор: энг охирги қатордаги, энг чекка дераза олдидаги, қора чийбахмал сирилган ўриндиқ. Йўлнинг бошида ўтираману охиридан икки бекат берида тушаман. Маза. давоми…
Ўлжа бува ҳовлига лопиллаб кириб келаётган Болта полвонга кўзи тушдию чўчиб кетгандай ирғиб ўрнидан турди. – Келинг, полвон?Меҳмон чолнинг қўлини икки кафти орасига олиб, иссиқ кўришди. – Димоғингиз чоқми, бува? Кайфиятингиз дурустми?Қўра тарафдан ҳўкиз мўъради. – Шу ҳаром ўлгур сигирнинг давоми…
Телевизорда «Сўнгги хабарлар» бошланди.«Улуғ айёмлар арафасида кексалар, бемор ва ногиронларнинг ҳолидан хабар олиш, уларга моддий ва маънавий ёрдам кўрсатиш – халқимизнинг азалий эзгу фазилатларидан…» — деб бийрон сўз бошлади диктор. — Бошқа каналга олайми? — деди аёл. — Йўқ,- деди эр. — давоми…
Тўёна – фоизсиз берилган қарз. Одатда, кўпчилик кимга қанча тўёна берганини ва кимдан қанча олганини “темир дафтари”га ёзиб қўяди. Таклифнома келса, ўша дафтар очилади: “Қани кўрайлик-чи, бу жаноб қанча тўёна берган экан? Берганмикан ўзи?”Саттор Қодиров ҳам шундай қилади. Чунки, “ҳисобли давоми…
Эртага уйланганимга ўн йил тўлади. Хотинимга нима совға қилсам экан?Магазин томон юрдим.Бундай кезларда Раъно ёдимга тушади. Йўқса, орадан шунча баҳор, шунча қиш ўтди. Ҳозир қаерда, қандай яшаяпти экан? Бахтлимикан?.. Бугун сен қайдасан? Қайларда қолдинг?!* Бугун бош устингда кимнинг паноҳи?! Раъно. давоми…
Шомурод Алимов бўлим мудири бўлиб ишлайдиган газета таҳририятидаги компьютери бузилиб қолганидан сўнг ноутбукини қўлидан қўймайдиган бўлди. Нима қилсин, қачон янги компьютер олиб беришларини кути-иб, қўл қовуштириб ўтирсинми. Рақобот майдонида аранг жон сақлаб турган ҳафталик газетанинг даромади ҳамин қадар бўлса. Уйда давоми…
Ҳошим Насимов беданага ўхшайди – кутилмаган жойда оёқнинг остидан чиқади. «Ассалому алайкум, мавлоно!» – деган масхараомуз овозни эшитиб, иштаҳа билан тановул қилаётган таомингизга пашша тушгандек қутингиз учади. Ён-верингизга қарайсиз. Лекин овоз эгасини тополмайсиз. Негаки, у ё ортингизда, ё тепангизда – давоми…