Қулман Очилов. Сабр ва заҳмат (эссе)

Маматқул ака – иш одами. Баракали раҳбар. Бу бараканинг сири нимада? Масъулиятда, заҳматда! Ўз касбига, Ватанига, халқига меҳрида, садоқатида. Қаерда, қайси ишга қўл урмасин, бор меҳрини бериб, ихлос билан меҳнат қилишида. Заҳматкашлиги, жонсараклиги, фидойилиги, ўзига ва қўл остидаги ходимларига ўта давоми…

Қулман Очилов. Йигит сўзим (ҳикоя)

Қалбимни оловлатдинг! (Қўшиқдан) Улар метронинг “Пахтакор” бекати ёнида учрашдилар. Қуюқ, қорамтир булутлар пастлаб келиб, оқшом эрта туша бошлаган, ҳавони ёмғир бўйи тутган эди. Қизил чироғини ёқиб олган автомобиллар оқими қўлида милтиллаган шам ушлаган ҳорғин ва хомуш оломонни эслатади. Қизнинг манглайига давоми…

Қулман Очилов. “Топор” (ҳикоя)

Келгуси якшанба куни қайнонаси олтмиш беш ёшини қаршилайдиган куёвдан бўлажак юбилейга нималар лозим? Айниқса, куёв деганимиз шаҳарнинг фирқачи зодагонларига мансуб энг баҳаво, тоза-озода, сокин даҳасида, ҳайҳотдай ҳовлининг тўридаги уч хонали шинам уйда, икки фарзанди аржуманди билан ўйнаб-кулиб яшаётган, яна денг, давоми…

Қулман Очилов. Шаштингиз сўнмасин (эссе)

 Танбеҳ Таҳририят йўлагида бехосдан тапира-тупур бошланди: “Устоз! Устоз келдила-ар!” Очиқ турган эшикдан кўзим тушди: бош муҳарриримиз кабинетидан шитоб билан чиқиб кетди. Газетанинг навбатдаги сонига “тушиши” зарур бўлган материални ўқиётгандим. Хаёлимни бўлгим келмади. Анчадан кейин раҳбаримиз изига қайтди ва тўғри келиб давоми…

Қулман Очилов. Цензура (ҳикоя)

Бир куни… Келинг, яхшиси, рўй-ростини айтиб қўяқолай. Негаки, ўн беш ёшимдан бери ёзиб, тўлдириб, авайлаб-асраб келаётган кундалигимда аниқ битилган ўша сана: “198… йил 17 июнь, сешанба куни, пешиндан кейин бош муҳарриримиз хонамга кириб келди…” Анча сийраклашиб қолган тепа сочлари чўпга давоми…

Қулман Очилов. Қизил кўрпача (ҳикоя)

Шаҳар чеккасидаги бу тўрт қаватли шафтолиранг уй узун, шу даражада узунки, чавгон дастасининг учидек бурилиб кетган. Охири кўринмайди. Йўлак-подъездлари кўчадан ичкарига – торгина майдончага қараган. Олди мудом гавжум. Бетони ўйилавериб аллақачон тақдирга тан берган йўлкаларда автомобилларга йўл бўшатиб чарчайсиз. Истиқомат давоми…

Қулман Очилов. Қўндоқ (ҳикоя)

– Жума-аеф, – дейди хонасининг эшигини қулфлаётган Орзиқул ака. – Лаббай, – дейман мен ҳам калитимни чўнтагимга солар эканман. -Умрнинг яна бир куни ўтди. -Ўтганига шукр. -Ёмон одамлар камайиб кетди, – дейди энди ҳамроҳим лифтдан тушаётганимизда. – Йўқ, таг-туги билан давоми…

Қулман Очилов. Адибнинг жасорати (эссе)

“Гулистон” журналининг август сонида Эркин Аъзамнинг “Қаҳратонда гул кўтариб” ҳикояси чоп этилди. “Нима бўпти, – дейсиз сиз, – Эркин Аъзам бирор нарса ёзса, ҳар қандай нашр кўзига суртиб чиқаради”. Тўғри, бироқ эътирозингиздан сезиб турибманки, сиз яқин-ўртада “Гулистон”ни варақлаб кўрмабсиз. Аввал давоми…

Қулман Очилов. Надур хаёлинг (ҳикоя)

— Билмайсиларми, Жаббор аканинг уйига қандай борсам бўлади?.. Агроном Жаббор ака-чи? — Ассалому алайку-ум! — Вой!.. Узр, сомалайкум! —Ваалайку-ум. Жаббор ака дейсизми? – бошига дўппи қўндирган қотмагина одам ёнидаги ўн икки-ўн уч ёшлардаги қийиқ кўзли ўспиринга қаради: — Жаббор агроном давоми…

Қулман Очилов. Сайроблик баракали йигит (қисса)

Тонг вақти йўлга тушди. “Ойсулув” достонидан Тупканинг таги қаерда? “Ҳайитали Алламуродовни танийсизми?”, деб сўрасам, сиз, албатта, елка қисасиз: “Йўқ”. Ажабланадиган жойи кам. Ўзим ҳам танимас эдим. Қандай танийлик, айримларга ўхшаб бўлар-бўлмас иш учун атрофига тўда-тўда мухбир йиғиб, уларга узундан-узун, маза-бемаза давоми…


Мақолалар мундарижаси