Er-xotin mashinaga o‘tirishdiyu dala hovliga yo‘l olishdi. Yo‘l uzog‘i undan-bundan gaplashib borishdi. Ayniqsa, erning zavqu shavq bilan aytgan askiyalaridan xotinning ichaklari naq uzilgudek bo‘ldi. “Bas, bas qiling, deyman, iltimos!” deya qiyqirgancha erning yelkasiga urib ham turdi xotin. Xullas, mashinaning ichida davomi…
Tinglagil, nay ne hikoyat aylagay,Ayriliqlardan shikoyat aylagay.Mavlono Rumiy Olis-olislarda chalingan hazin nay sasi nihoyat yaqinlashib, shundoq quloqlari ostida yangraganda A. cho‘chib uyg‘ondi. Uyg‘ondiyu negadir bu safar nay sadosi uyqusi bilan birga o‘chmadi: aksincha, endigina u ko‘z ochgan xobxonani, dahliz va davomi…
1. Bugun u ishdan ketdi. Ishdan-a?!.. Ha-ha, ishdan ketdi deyapman men sizga… Baqirganim yo‘q. Men bor yo‘g‘i uning ishdan ketganidan xabar berayapman. Shu tobdagi ko‘ngil holim uning ishdan ketganligi haqidagi xabar mazmuniga mos. To‘g‘rirog‘i, xabar meni o‘z sajiyasiga ko‘ra sozlab davomi…
(yoki Yovuzlikning tug‘ilishi)Negadir yuragim siqilaveradi. Yo‘q, chamasi, nima uchun bu holga tushishimni biladigandekman. Lekin gap bunda emas, balki davomiylikda. Axir biz odamzod qalbi shabbodaga tutilgan yaproq misol aylanib – o‘zgarib turadi, deya bilamiz, modomiki shunday ekan, nega tushkun kayfiyat mening davomi…
– Alo… Kozim aka? Alo!.. Bu men – Nozim… – Nozimjon?.. Yaxshimisan, inim? – Aka… Kozimjon aka!.. – Labbay, uka. Gapirsang-chi, tinchlikmi?.. – Nima bo‘ldi?.. – xayoli ota-onasining omonat joniga ketdi Kozimjonning. – Yunus tog‘am… Tog‘amni berib qo‘ydik… – A?!.. davomi…
Ko‘zlarimni ochganim hamon savqitabiiy yordamida his qildimki, ustozimning ko‘zlari manguga yumilibdi. E voh!..Janozasiga ulguray, deya jadal yo‘l tadorigini ko‘rdim. Uydan tashqariga chiqarkanman, ko‘zim negadir huv baland tog‘lar boshida xuddi oq ro‘mol yanglig‘ sollangan chiroyli, mahobatli, oppoq bulutlarga tushdi. Azador bo‘lishimga davomi…
Menga vazifa yuklatilgan edi. Biroq nima uchun aynan menga? – bilmayman. Kim va qanday vaziyatda topshiriq berdi? – buni ham negadir eslay olmayman. Yodimda qolgani – nimadir ortilgan, ikkita ot qo‘shilgan aravani shom tushgunga qadar manzilga eltishim zarur. Nega endi davomi…
Kimki bir ko‘ngli buzug‘ning xotirin shod aylag‘ay,Oncha borkim, Ka’ba vayron bo‘lsa obod aylag‘ay.Navoiy Ko‘klam keldiyu hovlidan bir qushcha ketmas bo‘ldi. Avvalari e’tibor qilmagan ekanmi, Husan endi unga kunda ko‘zi tushadi: qushcha goh u, goh bu daraxtga tanda qo‘yadi. Gullash paytida davomi…
Qo‘y boqib yurib shu tomonlarga tasodifan kelib qolgan bolakay ko‘rib qolmaganda Otashning holi nima kechardi — aytish qiyin. Yoshi qirqni qoralab qolganiga qaramay so‘qqabosh yashasa, ustiga ustak, ulkan shahardan chetda — istiqomatchilari birin-sirin manguga tark etgan, bugunga kelib nurab bitayozgan davomi…
Shundoq ro‘baro‘mda qoya – qirrador toshli, tik va bahaybat. Ustida hilpirab turgan alvonrang, vahshiylarcha go‘zal lolaga hamma o‘zini uradi. Osmon qizg‘ish, qora va oq – olachipor bulutdan ko‘ylak kiygan. Na tun va na kun, allaqanday aralash palla. Pastdan qaraganda bularning davomi…