Ilgarilari oliy o‘quv yurtlariga kirish imtihonlarini domlalar qabul qilardi. Abituriyentning bilimini to‘g‘ri baholash uchun qo‘shimcha savollar berilardi. Shpargalkalar qo‘ldan-qo‘lga izg‘ib, fotosuratli insholar bozori avj olardi. Imtihonda shular yordamida inshoni “Layli va Majnun”dan boshlab “Farhod va Shirin”da tugallaganman. Tekshiruvchi domla rahmdilroq davomi…
Insoniyat paydo bo‘lganidan buyon o‘z taqdiri, ertangi kuni qanday bo‘lishini bilishga qiziqadi. Hayot qiyinchiliklariga chidam bilan bardosh beradi. Hammasi oldinda, deydi u ishonch bilan. Lekin oldinda nima borligi oldindan ayon bo‘lsa, yashashning qizig‘i qolmaydi. Shuning uchun bandasining taqdirini yaratganning o‘zidan davomi…
Odam yer yuzidagi barcha maxluqlar orasida birinchi bo‘lib iblis bilan til topishgan, deb yozgan ekan Chingiz Aytmatov. O‘shandan buyon odamzod xudoni sal yodidan chiqarib qo‘ysa, iymoni sustlashib, ichidagi shayton g‘imillab qolarkan. Xo‘ja Nasriddin bir kuni xotiniga osh damlatibdi. «Bugun bir davomi…
Bir oshiq yigit yaxshi ko‘rgan qiziga chiroyli qo‘lqop sotib olibdi. Do‘konda odam ko‘pligidan sotuvchi qiz yanglishib, yigitga xuddi shunday o‘ramdagi ayollarning beldan pastga kiyadigan ichki kiyimini berib yuboribdi. Yigit bundan bexabar, sovg‘ani xat bilan birga sevgan qiziga yuboribdi. Unda shunday davomi…
Oilada o‘nta qizning ichida bitta o‘g‘il bo‘lganman. Shuning ta’siridanmi, qorong‘ulikdan qo‘rqaman. Ishontirish qobiliyatim shunchalik kuchliki, oxiriga borib gapirgan gapimga o‘zim ham ishonib ketaman. “Gurungchi” xususiy gazetasiga tinchgina oldi-qochdilarni yozib yurgan edim. Televideniyeda “Hayot oqishlari va qoqishlari” ko‘rsatuvini tashkil qildim-u, o‘zimning davomi…
Inson zoti hamma vaqt sarmoya orttirishga, yaxshi yashashga intilib kelgan. Yegani oldida, yemagani orqasida bo‘lishini orzu qilgan. To‘qni to‘ydirish qiyin, deganlariday, to‘q bo‘lsa ham ko‘zi to‘ymay yana ham ko‘proq yig‘ishga harakat qilgan. Uch ming yil umr ko‘rgan Muso alayhissalom quyoshdan davomi…
Odam bolasi qo‘yday gap. Semiradi, shishadi, havolanadi, kattaroq amal tegib qolsa, bosar-tusarini bilmay, gapirgan gapining salmog‘ini chamalamay gazlayveradi. Birovni so‘kadi, birovni uradi, birovdan oladi, uyiga har kuni «ehson»lar yog‘ilib turadi. Har kuni bittadan yangi kostyum kiyadi. O‘tkazilayotgan tadbirlardan zarbof to‘n davomi…
Bir odamning o‘nta o‘g‘li bor ekan. Bir kuni u o‘g‘illarini yoniga chorlab, ulardan biriga “sindir” deya bitta xipchin tutqazipti. O‘g‘il sindiripti. Ota unga to‘rtta xipchin began ekan, o‘g‘il yana qoq ikkiga bo‘lib tashlapti. Shunda ota o‘nta xipchinni juftlab o‘g‘liga: “Qani, davomi…
SKda, ya’ni Markaziy kanalizatsiyalar vazirligida ishlab yurgan paytlarimda turkistonlik Ahmadjon aka degan xushchaqchaq inson bo‘lardi. o‘zi ozg‘in, qo‘llari ombirday, ko‘rishib qolsa, qo‘lni majaqlab qo‘ya qolardi. Biz ikki kungacha qo‘limizni ololmay yurardik. U esa bundan huzurlanib kulardi. Indamasligimiz sababi, Ahmadjon aka davomi…
Kannibalning nevarasi Sasha Pushkin bolaligida enagasi Arina Rodionovnadan juda ko‘p ertaklar eshitgan. Shuning uchun u katta bo‘lganida ulug‘ shoir bo‘lgan. Agar katta bobosining qo‘lida tarbiya olganida unga o‘xshab odamxo‘r bo‘lardi.Biz qishloq bolalari Arina Rodionovnadan ertak eshitmagan bo‘lsak-da, maktabda Ziyoda mallim davomi…