Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda quyon bilan yo‘lbars yashagan ekan. Ular bir-birlari bilan juda inoq ekanlar. Kunlardan bir kun ular suhbatlashibdilar. Quyon yo‘lbarsga: — Sen o‘rmondagi hamma hayvonlarning eng kuchlisisan, — debdi. Yo‘lbars quyonga: — Juda ezmasan, davomi…
Bor ekan, yo‘q ekan, och ekan, to‘q ekan, bo‘ri bakovul ekan, tulki yasovul ekan, qarg‘a qaqimchi ekan, hakka hakimchi ekan, chumchuq chaqimchi ekan. Avvalgi zamonda bir g‘orda maymun bolalari bilan yashar ekan. Shu g‘or yonida to‘tiqush ham o‘z bolalari bilan davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan. Qadim zamonda bir jodugar kampir bo‘lgan ekan. Jodugar kampirdan ozor chekmagan kishi qolmagan ekan. Hatto u ekin-tikinlarni ham payhon qilar ekan. Odamlarni o‘g‘irlab ketib, qonini so‘rib, o‘ldirib yuborar ekan. Ana shu jodugardan ozor chekkan davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda quyoshchiqar tomonda toshbaqa, sichqon va tulki bo‘lgan ekan. Uchovi do‘st tutinishib arpa, bug‘doy ekmoqchi boiishibdi. Adirga chiqib, yer haydab ekin ekibdilar. Arpa, bug‘doy yetilgandan so‘ng o‘rishga tayyorgarlik ko‘ribdilar. Toshbaqa bilan sichqon qo‘llariga davomi…
Bir kuni ichak bilan pufak bahslashibdi. Pufak: — Ichak-ichak, men seni yeyman, — debdi. — Yo‘q, meni yeyolmaysan, — debdi ichak. Pufak ichakni yeb qo‘yibdi. Pufak nariroq borsa, bir xo‘roz uchrabdi. — Xo‘roz, xo‘roz, men seni yeyman, — debdi. — davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir zamonda bir Sichqonsulovoy o‘tgan ekan. Uning bir o‘g‘li bilan bir echkisi bor ekan. Bir kuni o‘g‘lining o‘rtoqlari, yur, o‘t teramiz, deb aytishib kelishibdi. Sichqonsulovoy o‘g‘liga: — Bor, sen ham o‘rtoqlaring bilan o‘t terib davomi…
Bir katta chorbog‘da sichqon, qarg‘a va baqa yashar edilar. Bir kun bular sichqonning rahbarligida to‘planib, majlis qilibdilar. Majlisda sichqon ittifoqlikning foydasi va yakka-yolg‘izlikning zarari haqida so‘zlab, tushuntiribdi. Ayni majlis qizigan paytda bir kiyik orqasidan ovchi quvgan holda bularga qarab, ho‘ngrab davomi…
Kunlardan bir kun dakan xo‘roz filning oldiga kelib, qattiq qichqiribdi: — Qu-qu-qu-quv! Fil hayron bo‘libdi: “Muncha chiranadi bu”, deb o‘ylabdi u. Xo‘roz hammayoqni titib, cho‘qib, don terib yeyaveribdi, yana: — Qu-qu-qu, quv-v-v-v! — deb qichqiraveribdi. — Kim ko‘p ovqat yeydi, davomi…