Dunyo birinchi marta barpo bo‘lganda Xudo har xil hayvonlar va odamlami yaratibdi, ularga yeydigan ovqatlarigacha aytib beribdi. U eng keyin ilonni yaratibdi, unga: — Sen o‘zing mehnat qilib o‘z rizqingni o‘zing top, — debdi. Lekin ilon ko‘nmabdi: — Men, — davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan. Bir o‘rmonda ikki qarg‘a yashar ekan. Ular ovqat topishga erinib, hiyla o‘ylashibdi. Shunda bir qarg‘a ikkinchi bir qarg‘aga: — Men hiyla o‘yladim, o‘sha hiylani ishlatsak, biz tekin ovqatlanib yotaveramiz, — debdi. Qarg‘a: — Bir-birimizning davomi…
Bir kuni echki podadan ajralgan ekan, oldidan och bo‘ri chiqib qolibdi. — Seni yeyman! — debdi bo‘ri. — Meni-ya? — debdi echki. — Ha, seni. — Rahm qil. — Men juda ochman. Rahm qilmayman. Seni bir yamlab yutaman. Echki: — davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda bir tulki bo‘lgan ekan. U juda ham ayyor bolib, ayyorlik bilan kun ko‘rar ekan. U bir hakka bilan tez-tez uchrashib turar, u bilan oshna ekan. Ayyor tulkining maqsadi, nima qilib bo‘lsa ham, davomi…
Bir kuni xo‘roz tulki bilan uchrashib qolibdi. Ular do‘st bo‘libdilar. Ular bir uyga kelib, osh qilmoqchi bo‘lib turganlarida uyga echki kirib kelibdi. Ular osh qilishibdi. Shu vaqt bir narsa dukullab qolibdi. Xo‘roz chiqib qarasa, yo‘lbars emish. Yo‘lbars to‘ppa-to‘g‘ri uyga kirib davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda bir quyon yashagan ekan. U bir kuni ko‘kyong‘oq tagida xayol surib o‘tirganda, birdan bir dona yong‘oq “taq” etib tushibdi. Undan quyon qo‘rqib, qochib qolibdi. Yo‘lda maymunlarga uchrab qolibdi. — Nimaga qochyapsan? — davomi…
Kechqurun namozshomda bir tulki ketayotsa, bir xo‘roz qo‘ndoqda qo‘nib turgan ekan. Tulkining qorni juda och ekan. Tulki: — Men hajdan kelayotibman. Meni ziyorat qilmaysanmi? — debdi. Xo‘roz qo‘noqdan tushishi bilan tulki tappa bosibdi. Shunda xo‘roz qichqirib yuboribdi. Tulki: — Nega davomi…
Tog‘dan tog‘ga sakrab, o‘ynab yurgan kiyik, cho‘llab, suv axtarib, chopib pastga tushibdi. Kiyik yugurib borib, o‘rmon ichiga o‘zini urib, bir chuqurlikda bo‘lgan buloqqa o‘zini tashlabdi. Kiyik chuqurdagi buloq suvidan qonib-qonib ichibdi. Suvni ichib bo‘lgach, atrofga qarasa, chuqurlikda turgan emish. Irg‘ib, davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, katta o‘rmonda hayvonu jonu jonivorlar qatori mayna ham archaga in qo‘yib, tuxum qilib, bola ochib, ana endi men ham ona bo‘ldim, bugun-erta jo‘jalarim chiqadi, deb quvonib yuribdi. Ammo maynaning quvonchi uzoqqa bormabdi, zaqqumga aylana davomi…