Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda bir epchil o‘tinchi bor ekan. Uning boyligi bir eshak bilan bir tuyasi ekan. O‘tinchi kunda bir martaba tuya va eshagini urib, haydab o‘tinga sudray berar ekan. Bu eshak bilan tuyaning joniga tegibdi. davomi…
Bir yovvoyi mushuk bor ekan. U to‘qayda yashamoqchi bo‘libdi. To‘qayga kirib borayotsa, yo‘lda tulki uchrab qolibdi. Mushuk o‘ylabdi: “Bu qanday jonivor ekan? Tag‘in meni yeb qo‘ymasin!” U junlarini hurpaytiribdi. Tulki o‘ylabdi: “Bu kim bo‘ldi ekan? Umrimda bunaqa serjahl jonivorni ko‘rganim davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qarg‘a qaqimchi ekan, chumchuq chaqimchi ekan, uzoq o‘tgan zamonda qalin o‘rmonda qarg‘a bilan bug‘u do‘st bo‘lib yashagan ekan. Kunlarning birida bo‘ri bug‘uga duch kelib debdi: — Bug‘ujon, kel, do‘st bo‘laylik, birga-birga yashaylik. Bug‘u aytibdiki: davomi…
Dehqon chol bilan kampir bor ekan. Dehqon har kuni qo‘sh haydash uchun ketar ekan. Unga kampiri har kuni bir idishda sut va ikkita non berib yuborar ekan. Dehqon bu narsalarni tutning tagiga qo‘yib, o‘zi qush haydar ekan. Kunlardan bir kuni davomi…
Bir chol bilan kampir bor ekan. Ularning bor-yo‘g‘i bitta xo‘rozi, bitta makiyoni bor ekan. Bir kuni tovug‘i bitta tuxum tug‘ibdi. Bu tuxumni chaqib, bir ovqat qilib yeyaylik, deb chol uni yerga ursa yorilmabdi, toshga ursa yorilmabdi. Hech yorib bolmabdi. Oxiri davomi…
Bir kampir shokosaga osh quyib, «o‘g‘lim kelsa ichadi», deb tokchaga qo‘ygan ekan. Uning bir mushugi bor ekan, u oshni ichib turgan ekan. Kampir mushukni “pisht”, debdi. Mushukning tumshug‘i shokosaga tegib, ag‘darilib sinibdi. Kampir eshikni bekitib olib, mushukni uraveribdi, eshikni ochibdi, davomi…
Bir maqtanchoq g‘oz bor ekan. U g‘oz har kuni odamlar oldiga kelib, maqtanaverar ekan. Bir kuni yana maqtanib: — Men osmonda uchaman, suvda suzaman, yerda chopaman, — debdi. Bir dono odam kelib g‘ozdan: — Osmonda uchganingda sen burgutdek ucha olasanmi? davomi…
O‘tgan zamonda bir faqir odam bor ekan. Uning xotini ham bor ekan. Bularning bisotida bitta echkisi bor ekan. Faqir echkiga har kuni bir siqim quruq xashak berar ekan, xolos. Faqirning xotini bir siqim xashakni berib, yelinlariga mushtlab-mushtlab, kuniga bir kosa davomi…
Bor edi-yu, yo‘q edi, och edi-yu to‘q edi. Qadimgi zamonda qari bir serkabobo bor edi. Uning o‘g‘il-qizlari, nevara-chevaralari mingdan oshiq edi. U tog‘ etagidagi keng yaylovda o‘ynab-kulib, tinchgina yashar edilar. Kunlardan bir kuni bir och bo‘ri bularning daragini eshitib, keldi. davomi…