Bor ekan, yo‘q ekan, och ekan, to‘q ekan, o‘tgan zamonda, tog‘ning yonbag‘rida bir makon-u manzilda, bu gapim chin emas, hazil-da, Ilonshoh mamlakati bor ekan. Ilonshohning arkoni davlatida ulamo-yu fuzalolar, vazir-u vuzarolar, hokim-u hukamolar, gapning qisqasi, bir qancha amaldorlar va Toshbaqapolvon davomi…
Bor ekan-da, yo‘q ekan, och ekan-da, to‘q ekan, eng qadim zamonda sichqon bilan qo‘ngiz yashagan ekan. Sichqonboy qo‘ng‘izoyni nikoh qilib olgan ekan. Bular juda ittifoq bo‘lib yashar ekanlar. Birov-birovini juda hurmat qilar ekanlar. Uyda bir narsa bo‘lsa, sichqonboy qo‘ng‘izoydan, qo‘ng‘izoy davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir podshoh kampir bor ekan. Uning olamda yagona sehrli tilla uzugi bor ekan. Boshqa bir podshoh shu uzukni olmoqchi bo‘lib ko‘p urinibdi, ola olmabdi. U uzukni og‘ziga solib yotar ekan. Shunda u: “Kim shu davomi…
Bir kuni bo‘ri tulkinikiga kelibdi. Tulki bo‘rini ko‘rib, salomlashibdi. Bo‘ri: — Tulkivoy, bugun sen meni bir mehmon qilgin, — debdi. Tulki: — Mayli, bahonada ikkalamiz suhbatlashamiz. Men tayyorgarlik ko‘ray, sen qoiingni yuvib kel, — debdi. Tulki toshbaqani go‘sht, mayda-chuyda olib davomi…
Turna bilan tulki do‘st bo‘lishib birga yashay boshlashibdi. Turna bola ochibdi. Ularni ko‘z qorachig‘iday asrab, tarbiyalabdi. Tulki turnaning bolalariga ko‘z olaytirib: “Esang maza qilasanda”, — debdi ichida. Bir kuni turna bilan tulki ovqat izlab uydan chiqibdilar. Turna uzoqqa, ko‘lga qarab davomi…
Bir zamonda bir yigit uylangan ekan. Oradan uzoq yillar o‘tibdi, farzand ko‘rmabdi. U yigit xotini bilan tilak tilashar ekan, bizga ham Xudo bir farzand bersa ekan, deb topganiga shukr qilib umr o‘tkazishar ekanlar. Bir kuni ikkovi hovlining sahnida choy ichib davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, o‘tgan zamonda bir kambag‘al dehqon bor ekan. Uning atigi bir tanobgina yeri bor ekan. Dehqon shu yerda kechayu kunduz tinmay mehnat qilib kun ko‘rar ekan. Bahor kelib qolibdi. Dehqon yer hayday boshlabdi. Yerni ikki davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir kampir bilan bir chol bor ekan. Ular ovchilik bilan kun o‘tkazar ekanlar. Bir kun chol tuzoq poylab o‘tirgan ekan, tuzoqqa katta bir laylak tushibdi. Yugurib borib laylakni tuzoqdan chiqaribdi, laylak odamdek so‘zlamoqqa boshlabdi: davomi…
Bir zamonda bir echki uydan chiqib, qirning boshida o‘tlab yurgan vaqtida bo‘ri kelib echkini tutib, yemoqchi bo‘libdi. Echki qarasa, qo‘lga tushdi, endi o‘ladi. Echki o‘zicha fikr qilib turib: “Bunga bir miyani ishlatmasam hozir o‘laman”, — o‘ylagancha, bo‘riga ta’zim qilibdi. — davomi…
Qadim o‘tgan zamonda bir kishi ikki parrandaga — bulbul bilan qarqunoqqa so‘z o‘rgatibdi. Bulbul bitta so‘z o‘rganibdi, qarqunoq esa qirqta so‘z o‘rganibdi. Kunlardan bir kuni qarqunoq bilan bulbul uchrashib qolishibdi. Bulbul qarqunoqdan so‘rabdi. — So‘z o‘rgandingmi? — Ha, — debdi davomi…