YoDGORLIK YoNIDA… Bir ona yodgorlik poyiga cho‘kdi:    Intizor ko‘zlari namli, armonli,Dudoqlar titradi, qurib darmoni,Qomatin go‘yoki zaminga to‘kdi. Butun-bor dunyosi tosh qotdi ohday,Yana xotiralar tinchlik bermadi.Marmar toshning sovuq yuzi terladi, —Unsiz faryodlari yangragan chog‘da. Haykal — yodgorlikda uning ko‘zlari… Faqat yodgorlikka davomi…

* * * Tug‘ildim shu zaminda,Oldim yerning chog‘ini.Mening uchun keng ochdi —Kengliklar quchog‘ini. Toqqa borib, tog‘ bo‘ldim,Kurashlarda surishdim.Erdan oyog‘im uzmay,Osmon bilan ko‘rishdim. Qush ko‘rdim ko‘k samoda,Qanot yozib, qush bo‘ldim.Bulbul bo‘ldim, gul ko‘rib,Sevildim, sarxush bo‘ldim. Gulga burkandi davrim,Men davrga esh bo‘ldim.Yoshim davomi…

MEN BIR DARAXT… Men bir daraxt,Bosh shoxim bor,Bosh dunyo, bosh umidim,Tomir yerda, qaddim meningOsmon sari cho‘zar bo‘y.Bu daraxtning yo‘ldoshi — she’r,Qonim, yurak zarbimdir,Olis yulduz, tubsiz daryoQalbim mulki — ilhom, o‘y. Yashil tanam saharlardaAylanadi oq nurga.She’r o‘rtar kecha-kunduz —Go‘zallarning laylosi.She’r va davomi…

BUXOROLIK QIZ Menga nozli boqib buxorolik qiz,Bilinar-bilinmas sirli jilmaydi.Yorim bo‘l,So‘zingdan chiqmasman hargiz! —Deya yolborsam-da, ro‘yxush bermadiKo‘z ostidan boqqan buxorolik qiz. Ikki o‘rim sochi belda o‘ynaydi,Yonog‘i lovullar qizil olmadek.— Nozli boqishlaring meni qiynaydi! –Desam parvo qilmay, o‘tib ketdi tik —Ikki o‘rim davomi…

YILLAR VA TO‘LQINLAR Yillar o‘tib borar bir-birin quvib,Eslatib to‘lqinlar tezob yelganin.Qator-qator to‘lqin oralab suzib,Ketmoqda mening ham umr yelkanim. Olam dengiziga yo‘nalgan daryoSip-sillits baxmalday oqar yozilib.Tabiatning go‘zal noziday go‘yoMavjlari qosh, ko‘zday uchib, suzilib. Cho‘ng dengiz qahrini sochar guvranib,Qoplonday na’rakor arillab turar.Go‘yo davomi…

Sapar O‘rayev (Sapar Öräýew) – Turkmaniston xalq yozuvchisi, Maxtumquli nomidagi xalqaro mukofot sohibi. 1932 yil Dashovuz viloyatida tug‘ilgan. Moskvadagi Maksim Gorkiy nomidagi adabiyot institutini tamomlagan. ShOIRMAS Sayrar chog‘i tilib-tilib bag‘rini, Lolga do‘ngan shoir aslo shoirmas. El, gul bilan qarshi olgan davomi…

ULUG‘LIK Ona tuproq ulug‘ ne’mat chashmasi, Shakli quyosh – dasturxonda nonimiz. Hayotning boshidir bu tuproq, bu yer, To‘ydirar, kiydirar, saqlar jonimiz. Suvlarning qudrati buyukdir juda, Suvdir tabiatga jon baxsh aylagan. Ma’ni bormi suv bo‘lmagan tuproqda, Suv hayotdir borliqni naqsh aylagan. davomi…

TURKMANISTON Qo‘lga olsam qalamimni yozmoq istab she’ru doston, Qalb to‘ridan sado kelar: “Bir guliston – Turkmaniston”. Xizr ko‘rgan yaylovlarim dilginamni yashnatadir, Turfa rangda jilolangan bog‘u bo‘ston – Turkmaniston! Yozgi bug‘doy, kuzgi bug‘doy to‘lqinlanar ummon yanglig‘, Boshoqlari ko‘z quvonchi, sunbuliston – davomi…

Mammatnazar Bobonazarov (Mämmetnazar Babanazarow) hozirgi zamon turkman she’riyatining o‘rta bo‘g‘iniga mansub. U 1957 yili Tosho‘g‘uz viloyatining Ilonli tumanida tug‘ilgan. Ashxabod davlat universitetining jurnalistika fakultetini tamomlagan. Bir oz muddat “Adabiyot va sungat” (“Adabiyot va san’at”) haftanomasida xizmat qildi. Ayni vaqtda “Tasho‘g‘o‘z davomi…