Ҳабиба Зейналова. Қалб ойнаси (ҳикоя)

Сулаймон-киши дунёда ўзининг боғчали уйидан чиройлироқ жой йўқлигига имони комил эди. Шаҳарнинг тепалик томонига жойлашган мана шу уйда у ёруғ дунё юзини кўрди, ошини ошаб, ёшини яшади, шу ерда болалари туғилиб, вояга етишди. Сулаймон-кишининг бир қизу бир ўғлибор эди. Ўн давоми…

Ноҳид Ҳожиев. Қалб ўтинчи (ҳикоя)

Жалол юзидаги гримни арта туриб, ҳозиргина ўйнаган спектаклидаги севимли монологини ним товушда қайтарди. Мазкур саҳна унинг руҳиятида дадиллик уйғотарди.Эшик оҳиста очилди. Остонада қўлида гулдаста кўтарган Анвар ака кўринди.— Гуллар сенга, Жалол ўғлим, — деди Анвар амаки.— Амакижон, катта раҳмат, — давоми…

Амброз Бирс. Қамоқ (ҳикоя)

Кентуккилик Оррин Брауер ўз поччасининг қотиллигида айбланиб, анча вақтдан бери одил суд ҳукмидан қочиш тараддудида эди. У ҳибсда сақланаётган графлик қамоқхонасида узоқ пайтдан буён суд жараёнини мислсиз даҳшат ичида кутиб юрар экан, пировардида бу қамоқдан қочиб кетишни-да ўзича режалаштириб қўйганди, давоми…

Амброз Бирс. Жон Мортонсоннинг дафн маросими (ҳикоя)

Жон Мортонсон оламдан ўтди; “жамиятдан бундай мўътабар шахсни кутилмаганда шафқатсиз ўлим чангалининг олиб кетгани” ва шунга ўхшаш аламангиз гаплар сийқаси чиқиб кетгунича бот-бот айтилаверди. Жасад устига ойна қопланган созгина, қизғиш-жигарранг тусдаги каттагина тобут ичига жойланди. Дафн маросими учун барча ҳозирликлар давоми…

Зихор Зирорий. Жазоир якшанбаси (ҳикоя)

– Ойи! – қичқирди Шалабия, – етиб қолдик, ше­килли, кейинги станция — Жазоир! Зубайда ирғиб турди. Паранжисини тўғрилади ва яна жойига ўтирди. Шаҳарга етиб келгунларича унинг кўзлари тўрт бўлаёзди. Йўл бўйи тинмай қизидан қачон манзилга етиб келишларини, қачон ўғли Муҳаммад давоми…

Абу Али ал-Муҳассин ат-Танухий. Гувоҳ (ҳикоя)

Саховатпеша ва серзавқлиги билан машҳур бўлган Амир ар-Расибий ўз мулозимларига зиёфат бермоқда. Бир чеккада машшоқлар куйлаб турибди. Давра аҳли деярли гап-сўзсиз тановул ила машғул экан, улкан мис товоқ кўтарган хизматчи кирди. Товоқдан қуюқ буғ ва димоғни қитиқлагувчи хушбўй ҳид тараларди. давоми…

Уильям Демил. Золим (ҳикоя)

Ташқарида салқин куз ҳавоси ила йўғрилган ўрмон узра октябрь қуёши заиф нур сочмоқда эди. Ичкарида эса ҳозирча бизга нотаниш қандайдир бир эркак тоғ бағрида жойлашган лагердаги ўз бўлмасида ўй сурганча тик туриб қолганди. У ўткир ичимликлар ҳамда қурол-ашёлари сақланадиган шкафга давоми…

Дэвид Лоуренс. Ўғиллар (ҳикоя)

Шанба оқшоми эди, Паул Кестондан уйига қайтаётиб, муюлишга бурилиши биланоқ Сезли Бриж Станциясидан биргаликда келишаётган отаси билан онасига кўзи тушди. Улар тамомила ҳолдан тойганча қоронғуда базўр, жимгина судралиб қадам босишарди. Бола бироз кутиб турди. “Ойи!”- деб чақирди у ниҳоят. Морел давоми…


Мақолалар мундарижаси