Anvar Obidjon. Tushuntirish xati (hajviya)

Uchaskavo‘y melisamizga yozib ma’lum qilamanki, men kim – oddiy sovet bangisi, qo‘sh gumbazli hammomning ilg‘or o‘t yoquvchisi, adolatparvar deyilguchi mamlakatning adolatga tashna grajdani, adabiy nag‘mada aytganda, fuqarosidurman.O‘rtoq kapiton! Sizga ustimdan tag‘in shikoyat tushganini eshitib, haddan tashqari xijolat bo‘ldim. Xotinim o‘zi davomi…

Anvar Obidjon. Uch og‘a-ini (hikoya)

Uch og‘a-ini bor ekan. Biri biridan sho‘x, biri biridan o‘yinqaroq bolalar ekan. Chetdan qaraganda, ularning yurish-turishi bir xildek ko‘rinsa-da, kenjasi sal pismiqligi bilan ajralibroq turarkan. Uning juda kichkintoylikdagi ajabtovur qilig‘ini oiladagilar haligacha hiringlab-hiringlab eslashar ekan.Mahalla bolalarining salomatligini ko‘rikdan o‘tkazib turuvchi davomi…

Anvar Obidjon. Jaqqi (hikoya)

Shunaqasiyam bo‘lib turadi – kimdir O‘g‘iloyning jig‘iga tegib qo‘yadi. Achchig‘i chiqdimi – birdan qovog‘i solinadi, sochlari kirpitikonning ignalaridek tikkayadi, ko‘zlaridan uchqun chaqnab, jajji lablari giloschaga o‘xshab cho‘chchayadi. “Ha, nima bo‘ldi?” – desangiz, toshdek qotib, indamay turaveradi.Boshqa paytlarda undan xushchaqchaq, undan davomi…

Anvar Obidjon. O…o…jon (hikoya)

“Jinqarcha” bog‘chasining o‘rtancha guruhiga qop-qora qoshlari bir-biriga tutashgan, kipriklari uzun-uzun, charosko‘z bir bolakay kelib qo‘shildi. Uning asli ismi Oltinbek edi. Biroq, ko‘p o‘tmay, bolachoqlardan tortib tarbiyachilargacha uni “O…o…jon” deb chaqiradigan bo‘lishdi…Bog‘chadagi mashg‘ulotlar, ko‘p hollarda, guruhdagilarni bir joyga jamlab o‘tkaziladi. Lekin, davomi…

Anvar Obidjon. Berkinib olgan sirg‘acha (hikoya)

Barchinoy tomorqada o‘ynab yurib, chap qulog‘idagi sirg‘achasini yo‘qotib qo‘ydi. Dadasi yaqindagina olib beruvdi. Juda chiroyli edi, yam-yashil bargga o‘xshab yasalgan edi. Balki, anavi ariqchaning bo‘yida yotgandir-u, Barchinoy uning tusini o‘t-o‘lanlardan ajratib ololmayotgandir. Balki, berkinmachoq o‘ynagisi kelib, shunchaki yashirinib turgandir.Ayam bilib davomi…