Madaniyatning hisobchisi Mamadali bilan oshxonada uchrashib qoldik. To‘g‘risi, ishdan keyin o‘n gramm urvolish uchun kirgandim. Mamadali anchagina olib qo‘ygan ekan.— E, shoir, shoir, — dedi o‘rnidan gandiraklab turdi. Ko‘pchilikning diqqatini tortmaslik uchun, u tomon yurdim. — Bomilar, bomilar? — Mamadali davomi…
Kapadamiz. Xalfana ovqat qilyapmiz. Haydar akam sho‘rvaning ko‘pigini olyapti, men sholg‘om archish bilan ovoraman. Oqsoqollarimiz Hamroali bilan Rahmon akalar kechagi masalani bir yoqlik qilish bilan band: qarta o‘ynashyapti.— E, sen, — Rahmon aka qartani shiylab turib, menga yuzlandi, — Haydar davomi…
— Velosipedmi? Manovi quvladiga qo‘shnim, mirob, Qo‘riqda yeri bor. Vey, qishloqda meva-cheva, ekinlar tugul, odam suvsizlikdan qurib qolsa ham, Qo‘riqda suv bo‘ladi-da! O‘zi odamlaram ayyor bo‘lib ketgan. Ariqni yilda bir marta kovlab qo‘yishmaydi. Hozir so‘rab ko‘rsang, birortasi ariqning oxirgi marta davomi…
Hammomdan biri novcha, biri pakani yigit chiqdi. Ikkovinyam xo‘p bug‘langani ko‘rinib turardi: yuzlari qip-qizil. Pakanasi xo‘jayinlardan bo‘lsa kerak, novchaga gap uqtirirar, sherigi qo‘li ko‘ksida, bosh qimirlatardi. Yigitlar begona bo‘lgani uchunmi, choyxonadagilarning diqqati ularga burildi. Yigitlar esa, bu e’tiborga parvo qilishmadi: davomi…
Bolalarning g‘avg‘osi bartaraf etadigan bir kuch paydo bo‘ldi – televizor! Ha ishonavering! Ishdan kelasiz, g‘ing‘ir-g‘irg‘ir boshlansa, «Bor televizoringni ko‘r!» deysiz, zumda tinchishadi. Ammo g‘avg‘oning kattasi ham televizor buzilgandan keyin boshlanarkan. «Tuzattir bering, usta chaqiring!» Bir yoqda bolalar egovlab, ikkinchi yoqda davomi…
Mamaziya aka bilan Tojiboy buva qo‘shni. Ota-buvalari ham bir devorning ikki yog‘ida yashashgan ekan. Turpog‘i bir joydan olingan bo‘lsa-da, lekin ular ikki xil odam: Tojiboy buva novcha, har bir so‘zni aytsammi, aytmasammi deb, salmoqlab gapiradi. So‘zlari kabi qadam tashlari ham davomi…
Abdufattoh anchadan buyon odam oyog‘i yetmagan boloxona derazasini ochib yuborgandi, dimog‘iga toza havo urildi. Bir muddat vujudi qonib, ko‘ksini to‘ldirib-to‘ldirib nafas oldi. Yuqoridan hovli sahniga ko‘z yugurtirdi. Daf’atan tonggi g‘ira-shirada akasi ikkovining hovlisini ajratib turgan devor biroz og‘ib qolganini payqadi. davomi…
Pochtalon xuddi o‘z uyiga kirayotgandek bemalol darvozani ochdi-da, to‘g‘ri hovli sahnida turgan stol yoniga bordi. Yelkasidan sumkasini olmagan ham ediki, rovonda dars tayyorlab o‘tirgan bolalar oldinma-ketin yugurishib kelib, uni o‘rab olishdi. Pochtalon ularga gazetalarni berdi-yu; «bunisi egasiga» deb xatni yashirdi. davomi…
KO‘ZI BOG‘LIQ ODAM Odam o‘ldiribmi yoki o‘g‘irlik qilibmi, ishqilib biror gunohga botib qo‘lga tushgan kishining ahvolini tasavvur qilish mumkin. Ammo hech narsadan hech narsa yo‘q mutlaqo begunoh bir odamning uyidan qo‘liga kishan solsalar-da, olib chiqib, qamab qo‘ysalar, bundoq quruq tuhmat davomi…
Birinchi bob FARYoD Yoz kunlaridan biri. Kutilmagan dahshat boshlandi.O‘zi guvoh bo‘lib, o‘zi ko‘rmagan odam ishonmaydigan voqea yuz berdi. Hozirgina hammayoqni kuydirib turgan jazirama saraton birdaniga qahraton qishga aylandi. Yarqirab turgan quyoshning yuziga qop-qora parda tortilib, osmon tunga burkandi. Ko‘ngilni behuzur davomi…