“Шарқ юлдузи” № 1, 1996 МУҲАРРИР МИНБАРИ Ўткир Ҳошимов. Истиқлолни асрайлик САОДАТ АСРИ ҚИССАЛАРИ Аҳмад Лутфий. Интизор кутилган шафақ… НАЗМ Ойдин Ҳожиева. Бугун соғинчлардан кўзларим ҳайрон Матназар Абдулҳаким. Ҳар томчида минг хотиралар Матлуба Ҳамроз. Кўнгул чарақлаган кунни истаюр Азиз Саид. давоми…
Ҳар улфатнинг ўз ҳангомаси бор, деганларидек, шоир, ёзувчилар йиғилиб қолса, баҳс-мунозара кўпинча Сўз устида кетади. Негаки, бизни бинокор деса ғиштимиз, деҳқон деса даламиз, ғаввос деса уммонимиз, учувчи деса осмонимиз — Сўз. Дунёда қанча ижодкор бўлса, шунча тафаккур тарзи, шаклланган кўзқараш давоми…
Истиқлол арафасида республикамизнинг янги раҳбарияти ташаббуси билан адабий таълимни тубдан янгилаш ҳаракати бошланган эди. Айни шу мақсадда тузилган ишчи гуруҳининг ХХ аср ўзбек адабиёти тарихи билан шуғулланувчи аъзолари – О. Шарафиддинов, Н.Каримов, Б.Назаров, Қ.Йўлдошев ва камина зиммасига ғоят жиддий, масъулиятли давоми…
Адабиёт газетамиз давра суҳбати уюштиргани хайрли иш.Ўтган асрда неча бора ёзув (алифбо) ўзгаргани очиқ кўриниб турган “содда ҳолат” бўлса, тил ўзгариб боргани манзараси дарҳол кўзга ташланавермайдиган “мураккаб ҳолат”дир. Ўз касбини озми-кўпми билган ҳар қандай (профессионал) ёзувчи бу манзарани тасаввур қила давоми…
Ўтган асрнинг 60-йиллари. Эндиликда кўркам шаҳарчага айланган Чилонзор мисли кўрилмаган улкан қурилиш майдонига айланган. Кўп қаватли бинолар мисоли қўзиқориндай ғовлаб, осмону фалакка бўй чўзган. Ундан ҳам муҳими — бу уйлардан ёзувчилар, олим ва санъаткорлар ҳам баҳраманд бўла бошлаган. Шундай кунларнинг давоми…
“Бир асар тарихи” туркумидаги бу мухтасар хотира-мақола яхлит бир роман эмас, балки унинг биргина боби ҳақида 1964 йил ёзининг илк кунлари. Дўрмондаги ёзувчиларнинг ижод уйи бамисоли сўлим бир гўшага айланган чоғлар. Бир оз ҳордиқ чиқариш, айни пайтда, Абдулла Қаҳҳор ижоди давоми…
Қўлимда Шуҳрат домланинг 1984 йилда олинган бир сурати… Юзида, айниқса, кўзларида шундай азоб-изтироб муҳрланганки! Ишонмаслик мумкин, ҳатто қалин тугик қошлари унинг оғир ички ҳолатини акс эттирган.Жуссаси йирик, одатда, ишонч билан кўксини мағрур кўтариб босиқ, дадил юрадиган бу киши ёши олтмишдан давоми…
Унинг болаликда икки орзуси бор эди:“Учувчиликни орзу қилган эдим. Боғбон ҳам бўлмоқчи эдим”.Булардан бири шиддатли, бири осойишта.Иккала орзу ҳам амалга ошмади. Лекин ташқи осойишталик ва ички шиддат кейинчалик унинг афти-ангори, юриш-туришида муҳрланиб, бутун ҳаётида сақланиб қолди.У кўнгил учун битта-яримта шеър давоми…
Симонов Константин (Кирилл) Михайлович [1915.15(28).11, Петербург — 1979.28.8, Москва] — рус ёзувчиси ва жамоат арбоби. Меҳнат Қаҳрамони (1974). М. Горький номидаги Адабиёт институтини тугатган (1938). СССР Ёзувчилар уюшмаси бош котиби ўринбосари (1946—54), котиби (1954—59; 1967—79), «Новый мир» («Янги дунё») журнали давоми…
Муқонов Собит Муқонович (Сәбит Мұқанұлы Мұқанов) (1900.13.4, ҳозирги Шимолий Қозоғистон вилояти Жамбул тумани — 1973.18.4, Олмаота) — қозоқ ёзувчиси ва жамоат арбоби. Қозоғистон Фанлар академияси академиги (1954). Фуқаролар уруши қатнашчиси (1918—20). 1930-35 йилларда Москвадаги Қизил профессура институтида ўқиган. Қозоғистон Ёзувчилар давоми…