Таниқли адибга вилоятдан хат келди. Унда бир одам ижодга қаттиқ берилгани, кўпдан қоғоз қоралаб келаётган бўлса-да, ёзганлари матбуот юзини кўрмаётганидан нолибди. “Сиз асарни қандай ёзасиз, шуни хат орқали билдирсангиз. Ё бўлмаса, бевосита маслаҳат олиш учун ҳузурингизга борсаммикин”, дебди. Ёзган нарсаларидан давоми…
Қоракўз билан танишган одам унинг кўзига қарайди. Буни Қоракўз билади ва хиёл кулимсираб, «Кўзингиз қора бўлмасаям, исмингиз Қоракўзлиги ажаб экан, дея ўйлаяпсиз-а», дегандай қиймириб қарайди. У кўзининг қорамтир кўкишлиги сабабини яхши билади. Мактабни битириб, Тошкентга ўқишга келган кунлари баъзи курсдош давоми…
Жаббор акани Худо урди: бугун олган маошини ичиб қўйди. Аслида у яккаю ягона қизи — Заҳронинг туғилган кунига маржон шодасини сотиб олиб совға қилмоқчи эди. Афсуски, ҳаммаси чаппасига кетди.Жаббор ака йўлак чеккасидаги ёғоч ўриндиққа беҳол чўкиб чуқур нафас олди. Теварагига давоми…
Ўзиям одам бўлмайдиган анқовига учраган эканман-да…Мен унга айтдим: манави эгнимдаги костюм сал уриниброқ қолди, янгилаш керак, деб. “Албатта янгилаш керак”, дейди. Орадан уч-тўрт кун ўтгач, яна шама қилиб кўрдим. Катта-кичикнинг олдида устимга обрўлироқ нарса илиб юрмасам бўлмас, дедим. Ҳар қалай, давоми…
Ростини айтай: ҳажвияга “номталаш” деб сарлавҳа қўяйми ё “хомталаш”, дейми… анча ўйландим. “Нега?” дейсизми? Келинг, бир бошдан сўзлай…Топоним комиссия раиси қон босими ошиб шифохонага тушиб қолгач, мана шу ташвишлар менинг бошимга тушиб турибди-да. Энди англаяпман, бечоранинг қон босими бекорга ошмаган давоми…
Холхўжа ахийри қўймади.Бу сафар балиқ овига чиқадиган бўлдик. Мен-ку, табиатан саёҳату саргузаштларга суяги йўқроқ одам эмасманми, “Насиб қилса кўрамиз”, деб қўяқолдим. Бу “йўқ”дан кўра, “ҳа”га яқинроқ жавоб эканлигини сезган Холхўжа суюниб кетди. Лекин, Жўравой акани кўндириш азобул-азобга айланди. Холхўжа унинг давоми…
Онамиз раҳматлик бирон хонанда радиода меъёрига етказиб яхши бир қўшиқ айтса ёки бирон раққоса саҳнада қойилмақом қилиб ракс тушса, ундан таъсирланиб, бизга:— Дунёга келиб, шуларнинг ҳам дилида бирон армони бормикан-а! — деб қўяр эдилар.У кишининг назарида бундай одамлар Худо берган, давоми…
Одилжон қиз узатадиган бўлди. Куёв кенг елкали, қорақош йигит экан. У куёвни уйига таклиф қилди, танишди. Меҳмонхонанинг тўрига чиройли стол ясатилиб, бўлажак қайнота ва куёв суҳбат қуришди.Одилжон йигитнинг уйидагилари, институтда сиртдан ўқиши, тузуккина жойда ишлашидан хабар топди. Оғир-вазмин, бироз тортинчоқ давоми…
Ҳаммаси Таиса деган аёлнинг «ёз-ёз»идан бошланди. Биринчи қаватдаги Остонақул буванинг «бойликлари» орасидан сичқонлар чиқаётган эмиш. Ҳатто тўққизинчи қаватдагиларнинг ҳам тинчини бузаётганмиш…— Ишонмасайиз, уйимга чиқингиз, бир кўрингиз, — деди аёл кўкиш кўзларини жавдиратганча. — Тун бўйи «чий-чий»идан жоним ҳиқилдоғимга келадир. Санэпидстанцияга давоми…
Қайноқ гармсел ҳар қутурганда, шаҳарча қуюқ тўзон ичида қолади.У бийдек даштнинг қоқ киндигида бўй ростлаган бу шаҳарчани ер юзидан супуриб ташламоққа аҳд қилгандек, тўлғониб, юлқиниб қуюн уюриб эсади. Сўнг шиддати андак сусайгандек бўлади-да, тағин янгидан куч олиб, кўп қаватли қизғиш давоми…