Mish-mish tarqaldi. Husanboy ba’zi hamkasblari bilan gaplashmay qo‘yganmish. Eng qizig‘i, o‘sha “ba’zi”lar uning ulfatlarimish. Qizig‘i, Husanboy ular bilan urishmagan, so‘kishmagan, bor-yo‘g‘i choyxonada birga o‘tirgan-u…Bu gaplar, odatdagidek, to‘ppa-to‘g‘ri Sunnat Azlarovichning qulog‘iga yetib keldi. U jamoa inoqligi uchun qattiq jon kuydirguvchi odam davomi…
U onasining qornidanoq tagli-tugli bo‘lib tug‘ildi. Uni «puf-puf»lab boqishdi, tetapoya bo‘lib qad rostlagach, xuddi haykalchadek bog‘chaga olib borib o‘rnatishdi. — Poydevori bormi? — dedi bog‘cha mudirasi Haykalchaning uyoq-buyog‘ini siypalab. — O, bo‘lganda qandoq! Falonchiyevning bolalari bo‘ladi-ya! — deyishdi savolga javoban. davomi…
Q. E.ga.Qurbon akani yaxshi bilmayman. Ko‘pchilik do‘stlarim ham deyarli shu fikrda. Bilganim, ko‘rishganda «Darsingni qildingmi?» deb so‘raydi. Bu uning «bola-chaqang tinchmi, ishlaring yaxshimi, kechagi ishlaring bitdimi», degani. Xayrlashayotib ham, bo‘pti yaxshi bor, sog‘u salomat bo‘l, demaydi. «Darsingni qil!» deydi. Yana davomi…
— Jaloliddin!— Kiravering, — dedi uy egasi, — darvoza ochiq. Eshikni jur’atsizlik bilan ochib, qo‘lida hassa, kirib kelar ekan: — Xayriyat, shu yerda ekansan, — dedi Nazar bobo, peshvoz chiqayotgan uy egasini ko‘rib. — E, muallim, o‘zingizmisiz? — Jaloliddinning chehrasi davomi…
Yaqinda ish bilan kattagina muassasaga kirgandim, to‘ldirish uchun qo‘limga qog‘oz (“blanka”) tutqazishdi. “Xayriyat, o‘zbekcha ekan!” deb xursand bo‘lib ko‘z tashladi-mu hafsalam pir bo‘ldi. Boshlanishidayoq katta-katta harflar bilan “F.I.Sh”. deb yozib qo‘yishibdi.“Fish” nima? — so‘radim “blanka” bergan xodimdan.“Fish” emas, “F.I.Sh.”, — davomi…
Agar mendan shuncha yil yashab umringdan topgan quvonching va mamnuniyating nima bo‘ldi deb so‘rasalar, men hech ikkilanmasdan Oybek va G‘afur G‘ulom, Abdulla Qahhor va Shayxzoda kabi buyuk so‘z san’atkorlari bilan zamondosh bo‘lganim, ularning suhbatlaridan bahramand bo‘lganim, betakror asarlarIdagi go‘zallik va davomi…
Kechasi uyga shirakayf kirib kelganimda uyqusiragan ko‘zlarini ishqalab, «Namuncha» deya xushlamay eshik ochgan xotinimni ko‘rgach, vaqt allamahal bo‘lib qolganini payqagandek bo‘ldim. «Ovqatni isitaymi?» degani qulog‘imga dag‘al eshitildi. «Emayman!» dedim keskin. Qorin och bo‘lsa-da, bizda ham g‘urur bor.Xotinim xo‘mrayganicha yotoqqa kirib davomi…
Kun ayni qiyomiga yetgan, havo yonmoqda.Bozordan qaytayotgan er-xotin o‘z ko‘chalariga yetganlarida dam olish uchun qo‘shni hovlilardan biri oldidagi yog‘och kursiga cho‘kdilar.— Bositxon baraka topsin, eshigining tagini gulzor qilib qo‘ydi, bizning kabi toliqqanlar o‘tirib nafas rostlaydi, — dedi er. Ayol bosh davomi…
Kattalar bilan hazillashmoq yaxshilikka olib kelmas ekan. Sababi, ularning tabiati nozik bo‘ladi. Ehtiyotsizlik bilan aytilgan bir og‘iz gap uchun bir umr jabr tortishga to‘g‘ri kelishi mumkin. Masalan…Nashriyotda ertalabdan shovqin-suron ko‘tarildi.— Yozuvchi Do‘stjon Muhamedovni jin uribdi, telefon apparatlarini sindirib tashladi. — davomi…
20-30-yillarda O‘zbekistondan «quloqlar» sifatida ko‘plab qishloq aholisi nohaq Ukraina, Shimoliy Kavkaz, Qozog‘iston va Sibirga surgun qilinganlar. Ular ham qatag‘on qurbonlaridir. Prezidentimizning bu taklifi xalqimizning ayni dilidagi muddao bo‘ldi.20-30-yillardagi siyosiy qatag‘on ko‘lami bu qadar katta va dahshatli bo‘lganligini sobiq ittifoq hududlaridagi davomi…