Said Ahmad. Ot bilan suhbat (hikoya)

Urgutda adir tepasidagi Navro‘z bayrami o‘tkaziladigan yalanglikka chiqadigan tik so‘qmoq yonboshida bir qabr bor. Andak to‘xtab, unga e’tibor bering. Bu jangchi, qahramon otning qabri. U frontda yaralangan egasini olib ketayotgan sanitar vagoni orqasidan yugurib, poyezd tezlab ketganda yetolmay, yo‘lda qolib davomi…

Said Ahmad. Azroil o‘tgan yo‘llarda (hikoya)

Sobiq sho‘ro tergovchilari qo‘lida azob chekkan yurtdoshlarimga bag‘ishlayman Zo‘r kurash ko‘ramiz, deb kelganlarning hafsalasi pir bo‘ldi. Birinchi davradayoq kurash alanga olmay, cho‘g‘ligicha qoldi.Ikki polvon yarim soatdan beri hadis olib, tomoshabinlarni zeriktirib yubordi. Davrada o‘tirganlarning toqati toq bo‘ldi.—    Ajrim qivoringlar, kurash davomi…

Said Ahmad. Oftob oyim (hikoya)

Vatanni sevmoqni, yurt otasiga sadoqatni yaponlardan o‘rganish kerak.Maqsud ShAYXZODA so‘zi. Kechadan beri lagerimizdagi yaponlar g‘imirlab qolishdi. Yettinchi barak oldida to‘planishib, qandaydir jiddiy bir gapni qizishib muhokama qilishardi. Erosi Dyun degan yapon yigiti rassomlik ustaxonamni supurib-sidirib yurardi. Dyunning yurak o‘ynog‘i kasali davomi…

Said Ahmad. Tut pishig‘i (hikoya)

(«Ko‘z yoshi tomgan hikoyalar» turkumidan) Toshkent —Namangan poyezdi keldi. Provodnik ikki oyog‘ining tizzasidan bir qarich pasti kesilgan nogiron kishini to‘rtta podshipnikka o‘rnatilgan aravachasi bilan ko‘tarib tushdi. Uni shu ko‘targancha stansiyadan tashqariga, asfalt yo‘l boshlanadigan joyga chiqib vokzal chiroqlarining yorig‘i tushib davomi…

Said Ahmad. Uchinchi minora (hikoya)

Gap-gashtaklarda, to‘yu tomoshalarda Juman bobo hamisha bitta gapni takrorlaydi:—    Meni shoshirmanglar, nevara-chevaralarimni narigi ming yillikka o‘tqazib qo‘yay, ana undan keyin xaydamasanglar ham o‘zim ketaman. Men tengilar ketib bo‘ldi. Kunim sen mishiqilarga qolib o‘tiripti. Senlar nimani ko‘ribsanlar, boshlaringdan qandoq savdolar o‘tiptiki, davomi…

Said Ahmad. Sumbul (hikoya)

(«Surxon hikoyalari»dan) Vahobjon Denovga bemahal kelganidan u yoq bu yoqqa telefon qilib, hech kimni topolmadi. Oxiri o‘ylab-o‘ylab kolxoz mehmonxonasida tunab qolishni ma’qul topdi. Mehmonxona qorovuli choponini boshiga yopib uxlab yotgan ekan, uning iltimosiga do‘ng‘illab-do‘ng‘illab zo‘rg‘a ko‘ndi. Vahobjon ishlagan paytlarda bunaqa davomi…


Maqolalar mundarijasi