Эваристо Карриего (Evaristo Carriego) – Аргентинадаги ўз даврининг етакчи шоирларидан бири. Буэнос-Айрес ҳаёти тараннум этилган кўплаб шеърлар муаллифи. “Бидъатчилар ибодати”(1908), “Гузаримнинг қўшиғи”(1911), “Дала ҳовлилар қалби”(1913) каби китоблар муаллифи. УЙИМИЗ ЙЎЛИ Уйимиздаги Бир азиз нарсамиз каби, Йўлакка соя солган Баланд дарахтларнинг давоми…
Леопольдо Лугонес (Leopoldo Lugones) – аргентиналик таниқли шоир, ёзувчи ва олим. Ижодининг гуллаган даврида миллий мавзу ва халқона оҳангларга кўп мурожаат қилган. “Асрга қасидалар”(1910), “Манзаралар китоби”(1917), “Наслий шеърлар”(1928) каби ўзига хос шеърий тўпламлар муаллифи. АНАКРЕОННИНГ КЕКСАЛИГИ Охирлади кундуз. Шафақ ол давоми…
Карим Қурбоннафасов (Kerim Gurbannepesow) – Туркманистон халқ ёзувчиси, Маҳтумқули номидаги Давлат ва ёшлар мукофоти соҳиби. Туркманистоннинг Кўктепа туманидаги Юлғун қишлоғида туғилган. Ёш Керим шеъриятга эрта қизиқади. Унинг дастлабки машқлари “Мудом тайёр” газетасида, “Тўқмоқ” сатирик журналида босилади. 1951 йилда шоирнинг илк давоми…
Ҳэнрик Арнолд Вергеланн (Henrik Arnold Wergeland) – норвег шоири, ёзувчи. Радикал-демократик қарашларни олға сурган, деҳқон демократиясини ёқлаган. “Жамоа учун”, “Ишчи синфи учун” журналларида муҳаррирлик қилган. “Яратувчи, инсон ва Масиҳ” достони билан эл оғзига тушган. Ҳ.А.Вергеланн ижоди норвег маданияти тарихида ёрқин давоми…
Йохан Себастьян Вельхавен (Johann Sebastian Welhaven; 22 декабрь 1807 — 21 октябрь 1873) — норвег шоири, адабий тарихчи. Норвегиялик шоир ўз даври маънавий ҳаётидаги қусурларни танқид остига олган ҳажвий сонетлари, инсон руҳияти акс этган лирикаси билан маълум ва машҳур. У, давоми…
Мир Абдушшукур Ол Маҳмуд (আল মাহমুদ) – машҳур бенгал шоирларидан бири. У ижодини журналист сифатида бошлаб, 1950 йилларда адабиёт оламида кўрина бошлайди. 1963 йилда чоп этилган шеърий тўпламидан сўнг шоир сифатида тан олинади. У роман, ҳикоя ва эсселари билан ҳам давоми…
Саййид Шамсул Ҳақ (সৈয়দ শামসুল হক) – таниқли адабиётшунос. У назм, наср ва драматургияда ҳам бирдай ижод қилади. Шоир асарлари Бангладеш мактаб ва коллеж дарсликларига киритилган. У адабиётда маданий, тарихий ҳодисаларни кўпроқ акс эттиради. Шунингдек, Шекспирнинг “Макбет” асарини бенгал тилига давоми…
Шамсур Раҳмон (শামসুর রাহমান) – Бангладеш шоири, шарҳловчи ва журналист. У ХХ аср ўрталарида 60 дан ортиқ шеърий китоблар нашр эттиради ва Бангладеш адабиётининг етук вакиллари қаторига киради. Шоир шеъриятида асосан инсонпарварлик, инсоний муносабатлар, озодлик каби мавзулар куйланади. Унинг илк давоми…
Жибанананда Дас (জীবনানন্দ দাশ) – Бангладеш шоири, ёзувчи ва эссенавис. Бенгал адабиётига ўзининг ижоди билан модернизм кайфиятини олиб киради, Рабиндранат Тагор шеъриятидан таъсирланиб қатор асарлар яратади. Ҳиндистон ва Бангладешда Тагордан кейинги етакчи ижодкор саналади. * * * Сарожини* ётар бу давоми…
Владимир Алексеевич Солоухин (14 июнь 1924, Алепино қишлоғи, Владимир уезди, Владимирская губернияси — 4 апрель 1997, Москва) — рус шоири ва ёзувчиси, «қишлоқ прозаси»нинг атоқли вакилларидан бири. АССАЛОМ Йўлда ногоҳ дуч келдик икков, Мен ва оддий деҳқон аёли. Елкасини қоплаб давоми…