Bolakay tong-azonda sut to‘la bidonlarini ko‘tarib, mahalla adog‘idagi ko‘p qavatli uylar tomon yurarkan, odatdagidek, muallimasining darg‘azab aftini ko‘z oldiga keltirib, qadamini tezlatishga urindi. O‘ziga qolsa-ku, chopqillab ketardi-yu, biroq qo‘llaridagi og‘ir yuk bunga monelik qiladi. Boz ustiga, ming oshiqqani bilan sut davomi…
O‘smir o‘n oltiga qadam qo‘ydi. Beqaror hayot, mo‘jizakor tabiat boshqacha ko‘rina boshladi. O‘zini tushunadigan odamning suhbatiga intiq bo‘la boshladi. Kim bo‘lsa ham mayli… Lekin kim u? O‘nidagi odamlarmi? Ular beparvo, loqayd. Tiriklik tashvishlariga ko‘milib qolishgan. Tengqur o‘rtoqlari, sinfdoshlarimi? Yo‘q…Kundan-kunga o‘jarlashib, davomi…
Fotihadan so‘ng mehmonlar birdan qo‘zg‘aldi. Bojam ularni kuzatgani chiqdi. Gangur-gungur ovozlar avval dahlizda, so‘ng dolonda anchagacha eshitilib turdi. Davrada uch-to‘rttagina odam qoldik. To‘rroqda ikki qariya o‘tirardi. Ulardan biri, chuvak yuzlisi menga sal-pal tanish, bojamning qarindoshlaridan. Ammo ikkinchisi kim bo‘ldi ekan? davomi…
Margarita Zya pul sanashni yaxshi ko‘rardi. Bu mashg‘ulot uni ovutar va ayni paytda hayajonga solardi. Ayniqsa, qalin pul bog‘lamlarining huzuri boshqacha edi. Aslini olganda, pulning qanaqaligi ahamiyatsiz — milliy pulmi yoki xorijning pulimi, yirik yoki mayda pulmi, baribir edi. Lekin davomi…
I …Hammasi oddiygina hazildan boshlandi.Ehtimol, unchalik oddiy ham emasdir. Zero, oddiy hazilning tagida zili bo‘lmaydi.Xullas, yomg‘ir sharros yog‘ib turgan kech bahor kunlaridan biri edi.Zavodda shtat qisqarishiga uchragach, bir yildan beri ijaraga olgan «Neksiya»sida kirakashlik qilayotgan Sodiq odatdagidek nomozshom palla horib-charchab davomi…
Ena yer mushtlab qarg‘anadi.— Bundan ko‘ra o‘sha dashtda jondor yeb ketsa bo‘lmasmidi seni! Yerdi kamginasi tortibgina ketsa bo‘lmasmidi! Ne degan gap bu, halitdan xotin kishining etagiga tirmashib. Kimga tortding o‘zi sen! Ne degan odam bo‘ldik! Ne deb qishloqda bosh ko‘tarib davomi…
— U yerga faqat ayollar boradi, senga nima bor, yer yutkur, — dedi onam uyning pastak eshigidan ayvonga chiqarkan, o‘dag‘aylab. Men esa hali kiyib ulgurmagan bir poy etikchamni qo‘limga olib, momomning ortiga qochib o‘tdim. Bu gal ham momom jonimga oro davomi…
Zarnigor qancha jon kuydirmasin, Isfandiyor jahlidan tushmadi. Shu kunlari uning miyasida bittagina o‘y charx uradi, o‘g‘ri mushukdan o‘ch olish — na kunduzi halovati bor, na kechasi. O‘ziyam bir narsaga ahd qilsa, biryoqli qilmaguncha tinchimaydi. Zarnigor erining maydachiligidan kuyib, biror kimga davomi…
Oyday ayol edi Oyjamol. Yoshi oltmishga yaqinlashib qolganida ham yaxshi saqlangan edi. Sip-silliq, oppoq kulcha yuzlari, atroflariga endigina bilinar-bilinmas ajin tusha boshlagan shahlo ko‘zlari doimo kulib turardi. Kelinchaklik davrining gashtiga to‘ymay tamshanib qolgan, umr bo‘yi judolikda, yolg‘izlikda yashayotgan bu ayolning davomi…
Bayram kuni bolalar juda erta turishadi. Galdagi bayramda ham xuddi shunday bo‘ldi. Tez-tez yuvinib, bir-birimizni bayram bilan tabrikladik. — Dada, buvimnikiga boramizmi? — dedi qizcham. — Ha, boramiz. — Ur-re-ey, dovuchcha yeymiz! — Bu yil dovuchcha yo‘q, — dedim men. davomi…