Bayram kuni bolalar juda erta turishadi. Galdagi bayramda ham xuddi shunday bo‘ldi. Tez-tez yuvinib, bir-birimizni bayram bilan tabrikladik. — Dada, buvimnikiga boramizmi? — dedi qizcham. — Ha, boramiz. — Ur-re-ey, dovuchcha yeymiz! — Bu yil dovuchcha yo‘q, — dedim men. davomi…
Shu haqda o‘yladimu shoxlari ayqash-uyqash yovvoyi olma, bandlari sertikan, qip-qizil na’matak, egri-bugri tolu go‘shtidan ko‘ra danagi katta o‘rikkacha ko‘zimga ko‘rinib ketdi. Tavba, hatto sim-sim yog‘ayotgan yomg‘irning ham boshqacha — chuchmal suvini tuygandek bo‘ldim. Ajabki, qahramonim ham shu bog‘ga mos, ya’ni davomi…
Kichikroq bir yig‘inda o‘tirgan uch-to‘rtta ulfat bahslashib qolishdi. — Xo‘sh, bu zamonda kim zo‘r? — dedi mo‘ylovini silab Shoqosim qassob.— Siz gerdaymay qo‘ya qoling, mo‘ylov, — dedi ovoziga g‘olibona tus berib Abdumannop shifokor. — Go‘shtning yarmini suyak qilib, o‘rab-chirmab beradigan davomi…
Mabodo, haykaltaroshlardan tanishingiz yo‘qmi? Nima qilasiz deysizmi? Xotinimning haykalini yasataman! Ie, nega kulasiz? Nima, bizning malikai Dilorom bunga arzimaydimi? Topgan gapingizni qarang. Tirikligida haykal qo‘yish lozim bo‘lsa, bizning xo‘jayinga, yo‘g‘-e xotinga qo‘yish kerak! Nega hayron bo‘lasiz? Xotinimning jonimga qanchalar oro davomi…
— Sizlarni bu yerga yig‘ishimdan maqsad, muhim bir masalani hal etish, — dedi Mingboyev oromkursiga yanada yaxshiroq yastanib olar ekan. — Bilasizlar, anchadan buyon birgalikda suv kelsa simirib, tosh kelsa kemirib kelyapmiz. Ammo so‘nggi kunlarda bir o‘y menga sira tinchlik davomi…
Nusrat Barakayev kotibasi damlab qo‘ygan qaynoq choydan xo‘plab, xona burchagiga qo‘yilgan televizorda mashhur xonanda kuylayotgan qo‘shiq ohangiga tebranib, goh o‘zi ham qo‘shilib hirgoyi qilib o‘tirgandi.— Assalomu alaykum, Nusrat Barakayevich, — deya sochlarini ustarada qirdirgan, pastak bo‘yli, semiz gavdali bosh hisobchi davomi…
Tungi diskotekaga o‘xshab to‘s-to‘polon, shovqin-suronga to‘la to‘y bazmida boshlovchining ko‘zidan panaroq joy topib o‘tirdim. Kelin-kuyovni qutlash uchun bazm ishtirokchilaridan biriga so‘z berildi. So‘zga chiqqan basavlat kishi «oldingi gaplarga qo‘shilaman», deb so‘z boshlagan edi, qarshimdagi yigit xandon otib kulib yubordi. Mening davomi…
Dunyo go‘zal, xayollar esa uni yanada go‘zal qilarkan. Eh-he, bu mo‘tabar boshga kapalak misol ohista kelib qo‘nadigan cheksiz xayollar yigitlik chog‘laringda ko‘ngil qo‘ygan sohibjamol haqida, o‘sha qora qosh, qora ko‘z jononga bo‘lgan otashin muhabbating haqida bo‘lsa-chi, oh-oh, bu go‘zal dunyo davomi…
Mulla Moyliboyning kenjasi Shodiqul shaharda yashaydi. O‘qitgan o‘qituvchilari: «Bu bola odam bo‘lmaydi, g‘irt chalasavod!» deyishardi. Yo‘q, binoyiday… Hafta-o‘n kunda, ayniqsa bayram, hayit kunlari «inomarka» mashinasini «bip-bip»latib kelib, qishloqdoshlarning ko‘zini o‘ynatib ketadi. «Nima ish qilasan shaharda?» deb so‘raganlarga ko‘krak kerib: «Biznes!» davomi…
O‘tgan asrning oltmishinchi yillarida viloyat partiya qo‘mitalari ikkiga: sanoat va qishloq xo‘jalik partiya qo‘mitalariga, bo‘lingan edi.Viloyatning nufuzli idorasiga boshini durra bilan bog‘lab olgan ayol kelibdi. Eshikbonlar undan kelishining maqsadini so‘rashipti.— Obko‘mga arzim bor, — depti ayol.— Qaysi obko‘mga?— Obko‘mga-da!— Hozir davomi…