– 1- Bu telegramma O‘rozbekning hayotida so‘nggi yillardagi eng kutilmagan voqealardan biri bo‘ldi, deyish mumkin. Ajabo, bo‘lmasa, bunaqa tomoshalardan ko‘ngil uzib ketgani allaqachonlar… Ayniqsa, so‘nggi bir-ikki yildan beri ziyofatlarda «odamlarni og‘zimga qaratib o‘tirmasam uyat bo‘lar, nima qilsayam, falonchi degan otim davomi…
To‘g‘risini aytadigan bo‘lsam, omadsizlik meni har yerda ta’qib etadi. Nega shunday ekanligini o‘zim ham bilmayman. Dunyoga balki omadsiz yulduzlar ostida kelgandirman. Xullas, hayotim davomida u mening doimiy hamrohim bo‘lib keldi. Esimda, Frantsiyaga ishlashga borganimda bir odam bilan tanishgan edim. Uning davomi…
Bilasizmi, jamoat joylarida odamlar bir-birlariga qo‘pol, uyatsiz so‘zlar aytishayotganini ko‘p eshitib qolamiz. Ayniqsa, qo‘shnilaringiz bir-biri bilan janjallashsa… Bunga chidab bo‘lmaydi.Shuni hisobga olib, bir qishloqda so‘kish o‘rniga erkaklarni «M-mo-o!» deyishga o‘rgatishgan ekan. Lekin buyam ish bermabdi. Kechqurunlari erkaklar «mo»layotganini eshitib buqalar davomi…
Men zinapoyada turtinib ketgan paytimda miyamga aqlli fikr kelib qoldi. Men uni albatta qutqarishim lozim. Bo‘lmasa, do‘ctlarim meni kechirishmaydi. Pyotr Petrovich — bizning ilmiy rahbarimiz, Filipp — aspirant, Stults — besh daqiqasi kam fan nomzodi…Men zinalar bo‘ylab yumalab borardim. O‘ng davomi…
Og‘il yonida o‘ynaganimizda, pastda, kumush rang tolning tagida ko‘rinmay oqayotgan soyning mahzun shildirashini eshitib turardik. Uyimiz ichki hovlining ulkan kashtan daraxtlari ortida ko‘rinmay ketardi. Onam Istambulga ketganlari uchun mendan bir yosh kichik ukam Hasan bilan ikkimiz Dadaruhning yonidan ketmas edik. davomi…
Dadamiz, «eski bo‘lsa ham mashina sotib olamiz», degan qarorga keldi. Xuddi ana shu kundan boshlab uyimizda pulni tejash degan mash-masha boshlandi.Hammamiz dadamning mashina sotib olishiga rozi edik. Biroq, pulni tejash «tadbiri» ko‘p o‘tmay jonimizga tegdi. Kiyimlarimizni qayta-qayta yuvib kiya boshladik. davomi…
Ba’zi ayollarga o‘xshab valaqlashni jinim suymaydi-yu, ammo tajriba almashish uchun bo‘lsa, marhamat! Xullas, men erimning salbiy odatlarini qanday tuzataman? Masalan, muhim muammo — aroq-xo‘rlikni olaylik. Lekin o‘ylamang tag‘in, eri alkash ekan deb. Ammo ichishni yoqtiradi. Gohida ishdan qo‘ng‘iroq qiladi: majlisda davomi…
Bolakay tong-azonda sut to‘la bidonlarini ko‘tarib, mahalla adog‘idagi ko‘p qavatli uylar tomon yurarkan, odatdagidek, muallimasining darg‘azab aftini ko‘z oldiga keltirib, qadamini tezlatishga urindi. O‘ziga qolsa-ku, chopqillab ketardi-yu, biroq qo‘llaridagi og‘ir yuk bunga monelik qiladi. Boz ustiga, ming oshiqqani bilan sut davomi…
O‘smir o‘n oltiga qadam qo‘ydi. Beqaror hayot, mo‘jizakor tabiat boshqacha ko‘rina boshladi. O‘zini tushunadigan odamning suhbatiga intiq bo‘la boshladi. Kim bo‘lsa ham mayli… Lekin kim u? O‘nidagi odamlarmi? Ular beparvo, loqayd. Tiriklik tashvishlariga ko‘milib qolishgan. Tengqur o‘rtoqlari, sinfdoshlarimi? Yo‘q…Kundan-kunga o‘jarlashib, davomi…
Fotihadan so‘ng mehmonlar birdan qo‘zg‘aldi. Bojam ularni kuzatgani chiqdi. Gangur-gungur ovozlar avval dahlizda, so‘ng dolonda anchagacha eshitilib turdi. Davrada uch-to‘rttagina odam qoldik. To‘rroqda ikki qariya o‘tirardi. Ulardan biri, chuvak yuzlisi menga sal-pal tanish, bojamning qarindoshlaridan. Ammo ikkinchisi kim bo‘ldi ekan? davomi…