Jo‘ra Fozil 1949 yilda Buxoro viloyati Romitan tumanida tug‘ilgan. Toshkent davlat universiteti jurnalistika fakultetini tugatgan.“Muhabbatning bayramlari” (1991), “Barqut mavsum” (1992), “Buxoroyi sharif elchilari” (1996), “Baxt yulduzi” (1997), “Mening qizil gulim” (1998), “Bolalikning yolg‘iz yodgori” (2002), “Buxoriyning qaytib kelishi” (2004), “Ayriliq ostonasi” (2005), “Tiramoh armonlari” (2009), “Biz lola termagan bahor” (2010) kabi hikoya, qissa, romanlari jamlangan kitoblari nashrdan chiqqan.Hozirda “Romitannoma” gazetasi bosh muharriri lavozimida ishlaydi.
Paxsa devorlar, teraklar ortidan kattakon gulobi qovunga monand oy ko‘tarilmoqda. Uning mayin nurlari tun sukunatiga g‘arq bo‘lgan bog‘larga alla aytar, qishloq esa uxlashni istamagan bolakayga o‘xshab xarxasha qilar, hamon uyg‘oq edi.Ulkan qari tut ostidagi so‘rida tun sukunatiga quloq tutib o‘tirgan davomi…
Farrux tun bo‘yi ishlaganiga qaramay tongda vaqtli uyg‘ondi. Derazadan xiragina nur tushib turar, deraza ortidan eshitilayotgan shamol va xazonlar sasi mezon boshlanganidan darak berardi. U bir muddat xayol surib yotdi. Tanasida horg‘inlik, ruhida mahzunlik zohir edi. Yangi romanga so‘ngi nuqtani davomi…
Nihoyat, Jamolboyni uylantiradigan bo‘lishdi.Jamol deganimiz allaqachon yigirma beshni urib qo‘ygan bo‘lishiga qaramay, hamon bo‘ydoq, so‘ppayganicha qishloqdagi to‘y-ma’rakalardan qolmaydigan bir yigit. Kim nima ish buyursa, yo‘q demay bajarib ketaveradi. Kiyimlarini ivitib suv tashish, o‘tin yorish, o‘choq qazish, choy qaynatish kabi ishlar davomi…
Paxsa devorlar, teraklar ortidan kattakon gulobi qovunga monand Oy ko‘tarilmoqda. Uning mayin nurlari tun sukunatiga g‘arq bo‘lgan bog‘larga alla aytar, qishloq esa uxlashni istamagan bolakayga o‘xshab xarxasha qilar, hamon uyg‘oq edi.Ulkan qari tut ostidagi so‘rida tun sukunatiga quloq tutib o‘tirgan davomi…
O‘tgan asrning 50-yillarida qishloqda hosilotlarning obro‘-e’tibori juda baland edi. Ular ham kolxoz raislariga o‘xshab, ot minib, qo‘llarida qamchi o‘ynatib yurishardi. Keyinchalik, 60-yillarga kelib, negadir “hosilot” so‘zi ham, hosilotning o‘zi ham oradan chiqdi. Qishloq ahli endi “agronom” so‘zini tez-tez takrorlay boshladi. davomi…
Atrofi baland paxsa devor bilan o‘ralgan kolxoz bog‘i shunchalar go‘zal va sirli ediki, bu so‘lim go‘sha bilan bog‘liq voqealar bolaligimning eng yorqin xotirasi bo‘lib hamon tushlarimga kiradi.Bog‘ qanchalik g‘aroyib bo‘lsa, asli ismi Farmon bobo, lekin negadir hamma Amaki deb ataydigan davomi…
Qirq kundirki, Buxoro qor kutar, lekin bu oppoq sehru-jodudan hamon darak yo‘q edi. Qizilqumning bepoyon kengliklari, Amu sohillari visolga tashna oshiqning bo‘saga intiq labidek bo‘lib, birinchi qorni kutardi.Niliy toqu gumbazlarning ming yillik xarsanglari samoga ko‘z tikkan, lekin ilk muhabbatga monand davomi…
Amudaryo mast tuyaga o‘xshab pishqirganicha, qirg‘oqlariga asabiy bosh urar, sohildan o‘pirilib tushayotgan tog‘dek tuproq uyumlarini bir zumda yamlab yutardi.Tikka kelgan saraton quyoshi ayovsiz qizdirar, bo‘tana to‘lqinlar yelkasida ildizi bilan qo‘porilgan dov-daraxtlar oqib kelar, bu ayovsiz to‘fon uzra zor qaqshayotgan qirg‘ovullar davomi…
Qishloqning old yigiti hisobangan Muzaffar hayotda baxt topolmadi. Buni har kim o‘zicha izohlar, biroq aksariyat hamqishloqlar uni Sayyoraning qarg‘ishi tutgan deyishardi. Lekin bu gaplarga sira ishonmasdim. Sababi men ular bilan bir ko‘chada o‘sgan, ikkalasining tabiatini yaxshi bilardim.O‘rtabo‘y, qoramag‘iz Sayyora tasavvurimizdagi davomi…
Ushbu hikoya qirq yil kechikib yozildi. Yigit umriga teng shu yillar mobaynida u necha martalab qog‘oz qoralagan bo‘lsa-da, hech ko‘ngli to‘lmas, nimadandir uyalar, ikkilanar, istihola qilardi.Bolaligida yozning jazirama kunida ro‘y bergan voqealar xotirasida muhrlanib qolgan, unga sira tinchlik bermasdi.Oradan ko‘p davomi…