Ҳусайн Бойқаро, Ҳусайний (тўлиқ номи Ҳусайн ибн Мирзо Мансур бинни Мирзо Бойқаро) (1438— Ҳирот — 1506) — Хуросон ҳукмдори (1469—1506), шоир. 15-аср ўзбек мумтоз адабиётининг намояндаларидан. Темурийлардан Умаршайх мирзонинг эвараси. Онаси Ферузабегим темурийлардан Мироншоҳнинг набираси. Ҳусайн Бойқаро, Бобур таърифлаганидек, икки давоми…
Маҳмуд Кошғарий ибн Ҳусайн ибн Муҳаммад (11-аср) — туркшунослик илмининг асосчиси, филолог олим. Ижтимоий келиб чиқиши жиҳатидан қорахонийлар сулоласига мансуб. Отаси Хусайн ибн Муҳаммад ўша даврдаги Бареган элининг амири бўлган. Маҳмуд Кошғарий бошланғич маълумотни ўз қишлоғида, юқори маълумотни Кошғар мадрасаларида давоми…
Юсуф Хос Ҳожиб (асл исми Юсуф) (тахм. 1020/21, Болосоғун — ?) — туркигўй шоир, мутафаккир, давлат арбоби. «Қутадғу билиг» достони муаллифи. Унинг ҳаёти ва фаолияти ҳақида маълумотлар берувчи ягона манба ҳам «Қутадғу билиг» китобидир. Ушбу китобга кўра, у замонасининг барча давоми…
Хожа Аҳмад Яссавий (Ясси яқинидаги Сайрам шаҳри, тахм. 11-асрнинг 2-ярми — 1166) — тасаввуфнинг машҳур намояндаларидан бири, шоир. Отаси Шайх Иброҳим жавонмардлик тариқатига мансуб нуфузли зотлардан бўлган. Яссавий туғилгач, кўп ўтмай онаси — Мусо Шайхнинг қизи Ойша хотун вафот этади. давоми…
Верони́ка Миха́йловна Тушно́ва (14 (27) март 1911, Қозон — 7 июль 1965, Москва) — рус шоираси ва таржимон. СССР Ёзувчилар уюшмаси аъзоси (1946). * * * Холироқ кўчадан иккимиз аста Ўтиб борар эдик. Ер лой, тойғанчоқ. Бирдан, муюлишда чироқ остида, давоми…
Хуана Инес Де Ла Крус (Juana Inés de la Cruz) – таниқли мексикалик шоира. Мехико яқинидаги Сан-Мигель-де-Непантла қишлоғида туғилган. Олти ёшидан ўқиш ва ёзишни яхши ўзлаштирган Хуана саккизга кирганида бобосининг кутубхонасидаги барча китобларни ўқиб чиқади. 1664 йилда қиролича эътиборини қозонади ва давоми…
Аёллар билан боғлиқ тушунчаларимизнинг барчаси “меҳр-шафқатли”, деган сўзга жо бўлади. Сингил, рафиқа, дўст, она – бу юксак таърифлар негизи, моҳияти ҳам меҳр-шафқатдан иборат эмасми? Аёл – ҳаёт бахш этади, ҳаётни кўз қорачиғидай асрайди, аёл ва ҳаёт – муштарак. ХХ асрнинг давоми…
Кўрмаганнинг кўргани қурсин. Баҳор кунларининг бири эди. Холмат туснинг тўнғичи отасига сўнгги русумдаги мобил телефон совға қилди. Отанинг кўнгли тоғдек кўтарилди. Фарзандини умрингга умр, топганингга барака берсин, деб ичида дуо қилди. Суюнганини яширди. Сиртига чиқармади. – Ўзимнинг эским ҳам бўлаверарди, давоми…
Хумсондан келиб шаҳарда ўқидим. Бултур қишда изғиринда букилиб, қорда йиқилиб қишни бир амаллаб ўтказган эдим. Бошимдаги мушукми, қуён терисиданми қўлбола тикилган қулоқчиннинг фойдаси кам бўлди. Қиш одамнинг оёғи билан эгнига ёпишар экан. Қишда юриш-туриш, кўринишинг деразадай ҳувуллаб қолади. Онам билан давоми…
— Кўпчилигимиз фольклор деганда аллаю ялла, топишмоғу мақолни тушунамиз-да. Атласу адрасга бурканиб, доира жўрлигида қўшиқ айтаётган момолар, беқасам чопон билан дўппи кийволиб, бўғиқ овозда куйлаётган боболар кўз ўнгимизга келади. Фольклор жўн ҳодисадек туюлади. Бир мақолангизда халқ оғзаки ижоди меросини қирқ давоми…