Hurmatli sud raisi! Muhtaram masahatchilar!Akalarim! Bo‘ynimga olaman, o‘zimdayam sal-pal ayb bor– ba’zan ko‘ngli bo‘shlik qildim, ba’zan nafsim hakalak otdi. Ammo-lekin, aybning eng yirigi – shu topda meni qallobga chiqarib, uyalmay-netmay da’vogarlik qipturgan manavi odamlarning o‘zida. Shunday pachaq ahvolga tushib qolishimga davomi…
Oy tugab borayotgani uchun beshta jamoa xo‘jaligida ketma-ket tomosha qo‘ydik, bu – oltinchisi… Oxirgisi!Ha, oxirgisi bo‘lmay qurib ketsin-a! Bunaqangi rasvo klubni umrimda endi ko‘rishim: derazalarning oynalari chalapachoq, sahna sovuq, hatto kiyinish xonasigayam pechka-mechka yoqib qo‘yishmabdi, xonandayu raqqosalarimizning tishi yoppasiga «chakira-chakir davomi…
Anov buqabosh nega meni chetga imlayapti? Avzoyi buzuqroqmi? Nahotki, bu… o‘shaning eri bo‘lsa?Men uni payqamayotgandek, tanishim bilan bemalol gaplashib turibman. Uzoqroq gaplashaveray-chi, u yog‘i bir gap bo‘lar.Ana, tag‘in imladi, shubhaga o‘rin yo‘q, bu o‘shaning eri!Ko‘zimning qirida asta chamalab ko‘rdim, qurib davomi…
Avgust oyining boshlari edi. Direktorimiz meni huzuriga chaqirib, qo‘limga qandaydir xatni tutqazdi-da, shu yerning o‘zidayoq tanishib chiqishimni iltimos qildi.«Hurmatli olimlar! – deb boshlangan edi xat. – Sizlarning ilmiy tekshirish institutingizda asabiy zarbaning insonga jismoniy ta’sirini o‘rganish ustida tajriba olib borilayotganini davomi…
Kechki ovqatdan keyin dadam oziq tishini kavlab turib: «Sizga bildirmay, bitta ish qipqo‘ydik, o‘g‘lim», deb qoldi. Birdan yuragim alg‘ov-dalg‘ov tepdi. – Uyim kuyibdi-ku, dada! – deb vangilladim men. – Dakang xo‘rozimni oxiri so‘yvoribsiz-da?Kutilmaganda, dadamning eski tutqanog‘i tutib, «he, o‘sha jipiriq davomi…
– Uying kuygur hasharotlar dehqonning rizqini yomonam qiyib kelyapti-da, rais aka. Ayniqsa, ko‘sak qurti…– Ha, Shodivoy, bu masala har yili boshimizni qotiradi.– Agar qushlar bo‘lmasa, boshog‘rig‘ingiz yanayam ko‘payardi.– Bilaman, azamat parrandalarimiz bizga juda katta yordam berishadi.– He atta-a-ng, yaqin-orada shu davomi…
– Ketingga bir tepaman, achangni uyiga borib tushasan!– Sizga nima yomonlik qildim, amaki?– Og‘zingizdan sutning hidi kepturibdi-yu, mahallaning sartaroshidek sipoligingga kuyaymi.– Nima qil deysiz?– To‘palon ko‘tar. Hech bo‘lmasa, hushtak chal.– Chalardim-u, kecha tishim tushgan-da.– Unda, baqirsang-chi, momiqvachcha!– Nima deb baqiraman?– davomi…
Piyonista demang meni. Bokschiman. Chertsam, shaytonlab qolasiz. Lekin, oddiy fuqarolarni nokaut qilish mashhur sportchilarning obro‘yini pastlatadi xolos. Yaratganga shukurki, meniyam hozircha obro‘yim baland.Boyqorayevni bilarsiz? Boksdan Osiyo chempioni bo‘ldi… Televizo‘rda ko‘rganman deng? Zo‘r, a? Men o‘sha zo‘ravonni bir paytlar shunaqayam savalaganmanki, davomi…
Atrof zimiston. Yuragim hijil…Tish-sh! Quloq soling-a, orqamdan pisib kelayotgan ajinalar shivir-shivir qilishyapti. Kaminani bo‘g‘izlamoqchimikin ular? Ana, eshityapsizmi?Yo‘q. Baqaterakning barglari shildiryapti shekilli. Shabada esib turibdi-da.Atrof zimiston. Yuragim bejo!Yo alhazar! Bunisi qanaqa maxluq endi? Hezalaklarga o‘xshab kulyapti. Tishi arrasimon bo‘lsa-ya…Uf-f, shundan qo‘rqib davomi…
– Dunyoning ishlari g‘alati-da, uka. Tasodifan bitta stolda o‘tirib qolib, mana, tuzukkina tanishvoldik.– O‘zi qayerliksiz, aka?– Eshonguzarda turaman.– Ie! Balki pochchamni tanirsiz?– Opang eshonguzarga tushganmi?– Yo‘q, singlim. Oti Xolinisa.– Xolinisa dedingmi? To‘xta, to‘xta, haligi hindujamol kelin seni singling bo‘lmasin tag‘in? davomi…