Ҳурматли суд раиси! Муҳтарам масаҳатчилар!Акаларим! Бўйнимга оламан, ўзимдаям сал-пал айб бор– баъзан кўнгли бўшлик қилдим, баъзан нафсим ҳакалак отди. Аммо-лекин, айбнинг энг йириги – шу топда мени қаллобга чиқариб, уялмай-нетмай даъвогарлик қиптурган манави одамларнинг ўзида. Шундай пачақ аҳволга тушиб қолишимга давоми…

Ой тугаб бораётгани учун бешта жамоа хўжалигида кетма-кет томоша қўйдик, бу – олтинчиси… Охиргиси!Ҳа, охиргиси бўлмай қуриб кетсин-а! Бунақанги расво клубни умримда энди кўришим: деразаларнинг ойналари чалапачоқ, саҳна совуқ, ҳатто кийиниш хонасигаям печка-мечка ёқиб қўйишмабди, хонандаю раққосаларимизнинг тиши ёппасига «чакира-чакир давоми…

Анов буқабош нега мени четга имлаяпти? Авзойи бузуқроқми? Наҳотки, бу… ўшанинг эри бўлса?Мен уни пайқамаётгандек, танишим билан бемалол гаплашиб турибман. Узоқроқ гаплашаверай-чи, у ёғи бир гап бўлар.Ана, тағин имлади, шубҳага ўрин йўқ, бу ўшанинг эри!Кўзимнинг қирида аста чамалаб кўрдим, қуриб давоми…

Август ойининг бошлари эди. Директоримиз мени ҳузурига чақириб, қўлимга қандайдир хатни тутқазди-да, шу ернинг ўзидаёқ танишиб чиқишимни илтимос қилди.«Ҳурматли олимлар! – деб бошланган эди хат. – Сизларнинг илмий текшириш институтингизда асабий зарбанинг инсонга жисмоний таъсирини ўрганиш устида тажриба олиб борилаётганини давоми…

Кечки овқатдан кейин дадам озиқ тишини кавлаб туриб: «Сизга билдирмай, битта иш қипқўйдик, ўғлим», деб қолди. Бирдан юрагим алғов-далғов тепди. – Уйим куйибди-ку, дада! – деб вангилладим мен. – Даканг хўрозимни охири сўйворибсиз-да?Кутилмаганда, дадамнинг эски тутқаноғи тутиб, «ҳе, ўша жипириқ давоми…

– Уйинг куйгур ҳашаротлар деҳқоннинг ризқини ёмонам қийиб келяпти-да, раис ака. Айниқса, кўсак қурти…– Ҳа, Шодивой, бу масала ҳар йили бошимизни қотиради.– Агар қушлар бўлмаса, бошоғриғингиз янаям кўпаярди.– Биламан, азамат паррандаларимиз бизга жуда катта ёрдам беришади.– Ҳе атта-а-нг, яқин-орада шу давоми…

– Кетингга бир тепаман, ачангни уйига бориб тушасан!– Сизга нима ёмонлик қилдим, амаки?– Оғзингиздан сутнинг ҳиди кептурибди-ю, маҳалланинг сартарошидек сиполигингга куяйми.– Нима қил дейсиз?– Тўпалон кўтар. Ҳеч бўлмаса, ҳуштак чал.– Чалардим-у, кеча тишим тушган-да.– Унда, бақирсанг-чи, момиқвачча!– Нима деб бақираман?– давоми…

Пиёниста деманг мени. Боксчиман. Чертсам, шайтонлаб қоласиз. Лекин, оддий фуқароларни нокаут қилиш машҳур спортчиларнинг обрўйини пастлатади холос. Яратганга шукурки, мениям ҳозирча обрўйим баланд.Бойқораевни биларсиз? Боксдан Осиё чемпиони бўлди… Телевизўрда кўрганман денг? Зўр, а? Мен ўша зўравонни бир пайтлар шунақаям савалаганманки, давоми…

Атроф зимистон. Юрагим ҳижил…Тиш-ш! Қулоқ солинг-а, орқамдан писиб келаётган ажиналар шивир-шивир қилишяпти. Каминани бўғизламоқчимикин улар? Ана, эшитяпсизми?Йўқ. Бақатеракнинг барглари шилдиряпти шекилли. Шабада эсиб турибди-да.Атроф зимистон. Юрагим бежо!Ё алҳазар! Буниси қанақа махлуқ энди? Ҳезалакларга ўхшаб куляпти. Тиши аррасимон бўлса-я…Уф-ф, шундан қўрқиб давоми…

– Дунёнинг ишлари ғалати-да, ука. Тасодифан битта столда ўтириб қолиб, мана, тузуккина танишволдик.– Ўзи қаерликсиз, ака?– Эшонгузарда тураман.– Ие! Балки поччамни танирсиз?– Опанг эшонгузарга тушганми?– Йўқ, синглим. Оти Холиниса.– Холиниса дедингми? Тўхта, тўхта, ҳалиги ҳиндужамол келин сени синглинг бўлмасин тағин? давоми…