Shodmon Otabek. Xonadon (hikoya)

Tarvaqaylab o‘sgan ko‘hna tut ostidagi so‘rida yonboshlab yotgan Mardon chol issiqdan loxaslandi, sochiq bilan yuzini erinibgina yelpidi. Oyog‘idagi eski dard yana bezovta qilyapti cholni. Ichkarida kuymalanib yurgan Rohila kampir ayvonga chiqib, choliga yaqinlashib so‘radi:— Choyni yangilab beraymi?Chol kampiriga ko‘z qiri davomi…

Shodmon Otabek. Arosat (hikoya)

Kechki taomdan keyin Ma’suma qaynonasining gapirish uchun og‘iz juftlaganini sezib, sergaklandi. O‘g‘li Farrux televizordan ko‘z uzmas edi.– Bolam, shu dang‘ir-dung‘uringni birpas o‘chirib turgin, maslahatlashiladigan gap bor, – dedi kampir nevarasiga qarab.Farrux istar-istamas turib televizorni o‘chirdi. So‘ng «Nima deysiz?» degandek kampirga davomi…

Shodmon Otabek. Tanish notanish (hikoya)

U mashinasini garajdan olib chiqayotganda motorning eski «dardi» qo‘zib, hadeganda o‘t olavermay biroz qiynaganini hisobga olmaganda, o‘sha kuni ancha omadi keldi. Yo‘l chetida ketma-ket, xuddi oldindan kelishilgandek qo‘l ko‘tarib turgan yo‘lovchilarning hojatini chiqarib, kichkina oilasining bir kunlik xa­rajatiga yetadigan pulni davomi…

Shodmon Otabek. Oriyat (hikoya)

Zohir majlisxonaga kirayotib soatiga qarab qo‘y­di. Hali uchrashuviga ancha vaqt bor. Majlis nari borsa ikki-uch soat davom etishi mumkin. Bemalol ulguradi. Ammo oldindan aniq bir narsa deyish qi­yin. Mabodo majlis cho‘zilib ketsa Zulxumor kutib turarmikin? Ko‘zni shamg‘alat qilib zaldan chiqib davomi…

Shodmon Otabek. Tavba (hikoya)

— Keldingizmi? — ayolning har kuni bir xil takrorlaydigan bu so‘rovida ko‘p yillar birga yashagan er-xotinlar o‘rtasidagina bo‘ladigan bir yaqinlik, mehr-sadoqat ohangi zuhur edi.— Keldim, o‘zing tuzukmisan?— Hmm…Ayol sassiz yurib ayvonga chiqdi. Gazga choy qo‘ydi. Xontaxtaga dasturxon yozdi. Yelim xaltaga davomi…


Maqolalar mundarijasi