Ochig‘ini aytsam, bu gal parishonxotirlik to‘g‘risida yozmoqchiman. Yozganlarimdan parishonxotir kishilar xafa bo‘lishmaydi, chunki ular parishonxotirliklari tufayli buni o‘qishmaydi. Odatdagi odam uchun parishonxotir kishi azob-uqubatning o‘zginasi: u ba’zida boshqalarning yangiroq kalishini o‘zinikiday bemalol kiyib ketaveradi, boshqa birovning xotinini xuddi o‘zining xotiniday davomi…
Kotiba somonrang sochlarini silkitib, ichkariga bosh suqdi va dedi:— Janob direktor, hamkasbimiz Svaybayn huzuringizga kirmoqchi.Korxona rahbari qog‘ozlarga ko‘milgan ko‘yi xayol surib o‘tirarkan, boshini ko‘tarmay so‘radi:— Nima ishi bor ekan?— Zarur ishim bor deyapti… — Mayli, kirsin.— Favqulodda shoshilinch masala chiqib davomi…
Ba’zi birovlar ish topish oson deb o‘ylashadi. Aslida unday emas. Buni boshiga tushgan biladi. Ishxonada xodim qolmasa ham boshliq ish so‘rab kelganlarni qovog‘ini uyub qarshi oladi.— To‘g‘ri, bizga odam kerak, ammo siz to‘g‘ri kelmaysiz, — deydi yoki: — Afsuski, siz davomi…
Keyingi paytlarda, “Hamma yoqni fonogramma bosib ketdi!”, degan hayqiriqlar ko‘payib ketdimi, birodarlar? Fonogrammaning nimasi yomon? Hofiz ham tirik jon — tobi bo‘lmasligi, ovozi chiqmay qolishi mumkin. Fonogramma bo‘lsa-chi? Xonanda soqov bo‘lib qolgan bo‘lsayam ovozi jaranglab turaveradi.Qarangki, fonogrammani hayotda ham qo‘llasa davomi…
Bu voqea maktab bog‘i bilan oshxonani tutashtiruvchi chorrahada ro‘y berdi. Direktor o‘rinbosari Olimjon oldinda, biz esa orqada oshxona tomondan kelardik. Bog‘ tomondan qorovulimiz Soli buva aravasiga o‘t yuklab chiqib qoldi. — Ha, boboy, — kovlayotgan cho‘pini tishidan olib, og‘zidagi go‘sht davomi…
Ko‘chadan bolalarning qiyqirig‘i eshitilishi bilan xotinimning peshonasi tirishdi:— Uf, yana kelishdi.Uning bu so‘zidan dami chiqib ketgan pufakdek bo‘shashib ketdim.— Eshikni ochmay qo‘ya qolamiz. Qo‘ng‘irog‘ini jiringlatib, uyda emas ekanlar deb, qaytib ketaverishadi, — dedi xotinim qovog‘idan qor yog‘ib.— Esing joyidami? — davomi…
“Tekshiruvchilar kelishdi…”Kotib keltirgan bu sovuq xabar raisning yuragini yormagan bo‘lsa-da, o‘rnidan qo‘zg‘alishga majbur etdi. U tog‘liklarga xos polvon kelbatini ko‘tarar ekan, kursi bechora zalvorli yukdan ozod bo‘lganini sezib, sekingina g‘ijirlab qo‘ydi. Rais komissiyaga peshvoz chiqdi. Boshdan oyoq qora libosga burkangan, davomi…
Uyg‘onganimda xona nimqorong‘i, havosi mo‘tadil bo‘lishiga qaramay, jiqqa terga botib ketgan edim (balki ustimga yopilgan choyshabning havo o‘tkazmasligi boismi yoki tushimda meni bir qora odam qo‘lida pichoq bilan quvlaganligi uchunmi, bilmadim), qulog‘im tagida sirena tinimsiz chiyillardi. Birozdan so‘ng ovoz tinchidi. davomi…
Allo, Ismoiljon, bormisan? Bu yorug‘ olamda ikkita yaxshi bo‘lsa, biri — sensan, biri — menman. Bu olamda.., xo‘p, xo‘p. Yaxshi, qadrdonlarni chaqirib, Yangi yilda bir otamlashsak qanday bo‘larkin. Biznikida-da… Siz avvalroq kelavering. Hamma narsa taxt. Faqat… aytaveraymi? Siz o‘zimiznikisiz-ku. Shu… davomi…
Urushning ko‘pi o‘tib, ozi qolgan bo‘lsa ham onasi hamisha ikki gapning birida: – Urushni kimki unutsa ko‘r bo‘ladi. Og‘ir kunlarni tez-tez eslab-eslab turgandagina yaxshi kunlarning qadriga yetasizlar, – derdi. Bola esa o‘sha kezlarda go‘dak bo‘lib, bu gaplarning ma’nosiga yetmasdi. Es-es davomi…