Qachonlardir uning ketmoni uchgandi. Urush qo‘pgan zamon edi. Qishloq kezib, qo‘shiq kuylardi. Uni ramaqijon, lekin joni qattiq, ziqna va shang‘i Matryona Kondakova yetaklab yurardi. U Matryona Kondakovani xotinjon deb atardi. Ko‘pincha u qishloq do‘koni bo‘sag‘asida o‘tirvolib, qo‘shqator barmoqbosdili rus garmonini davomi…
Vitka Borzenkov tuman markazidagi shaharcha bozoriga borib, cho‘chqa yog‘ini yuz ellik so‘mga pulladi (u uylanmoqchi, pul judayam zarur edi), vino sotiladigan do‘konchaga kirib, tomog‘ini ho‘lladi, bir-ikki stakan qizilidan urdi. Do‘konchadan chiqib, cheka boshladi… Yoshgina bir qiz keldi-da, so‘radi: – Yondirib davomi…
Xotini uni «Chappa» deb chaqirardi. Ba’zida erkalab shunday derdi. Chappaning bir g‘aroyib xususiyati bor edi; u bilan hamisha qandaydir hodisa ro‘y berardi. U buni xohlamasdi, albatta, ammo negadir doimo qanaqadir hodisalarga aralashib qolaverardi. Har xil mayda-chuyda bo‘lmag‘ur hodisalarga. Mana, safarda davomi…
Yana… hali balog‘atga yetmagan oqko‘ngil, loqayd, o‘ynoqi qizaloqqa o‘xshab bahor keldi. Qishloqning egri-bugri ko‘chalari tizzagacha loy. Odamlar chetan devorlarning qozig‘idan ushlab arang yurishadi. Mabodo, biron-bir go‘sht tayyorlov idorasida ishlaydigan to‘laroq amaki kelib shu qoziqlardan ushlab yurguday bo‘lsa, qoziq qo‘lida qoladi. davomi…
Qirday yalanglik. Yalanglikda esa yog‘och uycha. Uycha ham emas, o‘n uch-o‘n to‘rt qator yog‘ochni archib qurilgan, omborga o‘xshagan bir derazali, dahlizi yo‘q, tomi ham yo‘q bir kulbacha. Taygada kimlardir o‘tgan zamonlarda qurgan bo‘lishsa kerak. Uch-to‘rtta boltakash usta bahorda havo noqulay davomi…
Yakshanba kuni erta tongda Ivan Degyaterovnikiga qaynotasi, hali uncha qari bo‘lmagan, ayyoru xushmuomala Naum Krechetov keldi. Ivan qaynotasini yoqtirmas, Naum ham qiziga achinganidan Ivanga chidardi. – Uxlayapsanmi? – tez gapirdi Naum. – Ehhe-e!.. Bunaqada butun bir podsholikni uxlab o‘tkazib yuborish davomi…
Darvoza yonidagi yog‘och o‘rindiqda bir qariya o‘tirardi. Uning aft-angori rangsiz, o‘zi ancha charchagan edi. Qariyaning ham ancha avvallari quyoshli kunlari bo‘lgan, u yer yuzida yengil qadamlar bilan yurgan, yerning borligini his qilgan ham. Endi esa boshqacha. Qishloqdagi kechki tutunli oqshom. davomi…
Har kuni ahvol shu. Qishloq sal tinchib odamlar uxlagach, u boshlaydi. Avjiga chiqadi. La’nati, qishloqning adog‘idan boshlaydi-yu, kelaveradi. Chali-ib kelaveradi. Uning garmoni ham qandaydir boshqacha – qichqiradi. Ovoz chiqarmaydi – qichqiradi. Ninka Krechetovaga maslahat qiladilar: – Tezroq erga tegaqolsang-chi, unga. davomi…
Jabduqdo‘z Antip Kalachnikov odamlardagi kuyunchaklik va mehribonlikni qadrlardi. Har qalay, kayfiyati soz damlarning birida uyda xotiniga muloyimlik bilan gap qotdi: – Marfa, filday ayolsan-u, miyang ishlamaydi-da. – Hi, nimaga endi? – Nimagaki… Nimani xohlaysan o‘zi? Senga qolsa, kechayu kunduz tikaversam, davomi…
Paromchi Filipp Tyurin radiodan so‘nggi axborotni oxirigacha eshitib bo‘lgach, ancha vaqtgacha dasturxon ustida miq etmadi. – Nimaga tinch o‘tirishmaydi-a, – dedi jahl bilan. – Yana kim g‘ashingga tegayapti? – so‘radi do‘rillagan ovoz bilan qo‘llari erkaklarnikiday baquvvat, baland bo‘yli kampiri. – davomi…