Vasiliy Shukshin. Metin odam (hikoya)

«Gigant» xo‘jaligining uchinchi brigadasi uchun yangi ombor binosini qurib berishdi. Eski ombor – cherkovdan bo‘sh bochkalar, tsement solingan qoplar, shakar va tuz solingan qog‘oz xaltachalar, ot-ulov uchun mo‘ljallangan bir uyum ayil, yugan-abzallar (brigadada bor-yo‘g‘i beshta ot bo‘lsa ham, anjomlar o‘n davomi…

Vasiliy Shukshin. Vijdonsizlar (hikoya)

Qariya Gluxov oltmish sakkiz yoshida kampiridan ayrildi. Kampirini dafn qilganidan so‘ng marosimlarini o‘tkazdi. Yig‘ladi, siqtadi. «Endi qanday yashayman-a?» So‘qqa bosh… Beva qolgan hamma qariyalar nima desa, u ham shunday derdi. Rostdan ham unga qiyin bo‘ldi, judayam qiyin, qayg‘uli, ammo u davomi…

Vasiliy Shukshin. Sud (hikoya)

Etikdo‘z Valikov kigiz etik tikardi. U yangi kelgan qo‘shnisi Gerbenshikovani sudga berdi. Voqea bunday bo‘lgandi. Alla Kuzminichna Grebenshikova yosh, xushro‘ygina, ammo nodon bu ayol bahor kunlarining birida, ustaning hammomi yonginasidagi joydan issiqxona uchun ariq olgandi. Hammomning orqa devori ularning hovlisi davomi…

Vasiliy Shukshin. Ikkinchi seansga chipta (hikoya)

Keyingi paytlarda nimagadir Timofey Xudyakov­ning ko‘ngliga qil sig‘mas, hamma narsadan xunobi chiqib yurardi. To‘rt oyoqlab tursa-yu, boshi qaltirab, it­day irillasa, hurib yuborsa. Balki yig‘lab ham olarmidi. – Senga nima jin urgan o‘zi? – mug‘ombirona rahmdillik bilan so‘radi Yermolay. Timofey uning davomi…

Jovli Xushboq. Axloq — bu haqiqatdir (Vasiliy Shukshin hayotidan lavhalar)

Ulug‘ iste’dodlar sodda bo‘ladi. Vasiliy Shukshinning qizi Mariyaning otasi haqidagi xotiralarini eslang: “Dadam men bilan Olgadan jonini ham ayamasdi. Men kasalmandroq edim. Otam karovatimda soatlab o‘tirardi. Qulog‘im og‘riganida tezroq sog‘ayishimni tilab iltijo qilgani esimda. Dadam uyda bo‘lganlarida oyimdan bolalarni o‘zlari davomi…