Маматқул Ҳазратқулов. Бир тилим қовун (ҳикоя)
«Олтмиш йиллик командировка» туркумидан Бўриев чўчиб уйғонди. Онаси тушига кирибди. Оппоқ рўмол ўраган. Йўлдошга қараб турганмиш. Унинг кайфияти яхшилигини ҳам, ёмонлигини ҳам билиб бўлмасмиш. Қарашлари жиддий, қатъий. Йўлдош ҳайрон бўпти: Энам нега бундай қараяпти менга? Гапирмоқчи бўптию гапиролмас эмиш. Онаси давоми…