Икки сатр шеърда берилган фикрни минг хил қилиб айтса бўлади, лекин бу минг вариантнинг ҳеч қайсиси шу икки сатрдай (агар у ҳақиқий шеър бўлса) ҳам содда, ҳам қисқа, ҳам кучли, ҳам таъсирли бўлмайди. Бундаги вазн билан қофия ҳам «тўғри сўз»ни давоми…
27 октябрь куни Туркманистон Республикасида Мустақиллик куни байрам қилинди. Туркманистон давлат ахборот агентлиги хабарига кўра, ушбу сана муносабати билан мамлакат раҳбари Гурбангули Бердимуҳаммедов ўз халқига табрик йўллади. Табрикда мустақиллик туркман халқи асрлар бўйи орзу қилган неъмат экани, мазкур байрам жамият давоми…
Ҳамид Эрғалиев (Хамит Ерғалиев) Гурьев вилоятининг Новобогат туманида дунёга келган. Қозоғистон Давлат университетида ўқиган. Иккинчи жаҳон уруши иштирокчиси. Илк шеърлари матбуотда 1936 йилдан эълон қилина бошлаган. 1981 йилда “Олтин заранг” шеърлар тўплами учун Абай номидаги Қозоғистон Давлат мукофоти билан тақдирланган. давоми…
Бугун Инсон шошаяпти. Лекин ҳеч нарсага улгуролмаяпти. Сабаби — вақт зиқ. Вақт йўқ. Тараққиётнинг ҳалокатли уммонида жони ҳалак. Елади, югуради. Тонг отади — кун ботади. Лаҳзада умрнинг бир куни кетади. Сивилизатсия гўёки инсоннинг оғирини енгил, узоғини яқин қилаётгандай. Ҳа, тсивилизатсия давоми…
Кўчаларни чангитиб тўп ўйнардик. Мен янги сотиб олган қора тўпимни ташлаганда, Вали усталик билан бир урган эди, тўп ғиз этиб юқориланди-да, қайтиб кўчага тушмади. Ўйновчилар турган жойларида қотиб қолишди: – Аҳ, қандай яхши тўп эди, Шокир аканинг боғчасига тушди-я. Эссизгина… давоми…
Акбар Қўшали (Əkbər Qoşalı) 1973 йилда туғилган. Озарбайжон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси (1998). “Ўлимлар нариси” номли шеър китоби машҳур. Қозоғистонда нашр қилинадиган “Оқин” журналининг Озарбайжондаги вакили. “Ёшлар мукофоти” ва Шахмар Акбарзода номидаги Халқаро мукофот соҳиби. КЕЧМАДИМ Ҳаром чиқди йўлимдан, Ҳалолимдан кечмадим. давоми…
Отам зиёли бўлгани боис уйимизда анча-мунча китоблар бўлар эди. Бир куни отам менга Миркарим Осимнинг “Жайҳун устида булутлар” ва Шукур Холмирзаевнинг “Оғир тош кўчса…” китобларини совға қилди. Шукур аканинг китобига ишора қилиб: “Бу киши ўзимиздан чиққан Ёзувчи” дея қўшиб қўйди. давоми…
Жаноб Харрис самолётлардан жуда қўрқарди. Автобусларни хам унчалик хушламасди. У ўн ёшлигида поездга мехр қўйган. Ҳозир у эллик ёшда ва ҳали хам поездларни яхши кўради. Жаноб Харрис ўн тўртинчи сентябрда Хельсинки (Финландия) дан Оулуга кетадиган тунги поездга чиқди. Олдинда ўн давоми…
Бу мўъжазгина қаҳвахона Амстердамнинг янги қасабаларидан биридаги гавжум кўча чорраҳасида жойлашган. Унда бор-йўғе ёлғизгина мижоз – олдидаги қадаҳи бўш турган нуроний чолдан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Мен ўзим учун буюртма бериб, изидан қўшиб қўйдим: -Отахонга ҳам бир қултум қуйиб юборинг. -Эрталаб давоми…
Харлемгача поезднинг бўм-бўш купесида ёлғиз ўзим кетдим. Кейин ёшгина жувон ўғилчаси билан қаршимдан жой олди. Тўрт ёшлардаги сочлари оч сариқдан келган болакайнинг ўйинчоқ айиғи, кейинроқ маълум бўлдики, обаки конфетлари бор экан. У менга бир пас синовчан қараб турди-да, сўнг: -Мен давоми…