Xolmuhammad Karimiy. Buni hayot deydilar (hikoya)
Shoynazarga uchi yo‘q dard yopishdi-yu, keng dunyo ko‘ziga tor bo‘lib qoldi: a’zoyi badani qaqshaydi, qulog‘i shang‘illaydi, goh boshi og‘risa, goho yuragi urib qoladi, hali oshqozon sanchganiga dori ichib ulgurmasdan tomirlari tortishadi. Yashashdan ham to‘yiblar ketdi. Endi birdan-bir chora ko‘zi ochiqligida davomi…