Said Ahmad (Hasanxo‘jayev Saidahmad) 1920 yil 10 iyunda Toshkent shahrida tug‘ilgan. O‘zbekiston xalq yozuvchisi (1980). O‘zbekiston Qahramoni (1999). O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan madaniyat xodimi (1968). Toshkent rassomchilik bilim yurtida, Toshkent pedagogika institutida o‘qigan (1940—43). Birinchi hikoyalar to‘plami — «Tortiq» (1940). Ijodining kattagina qismi hajviy-yumoristik hikoyalar, qissalar, komediyalardan iborat. «Er yurak» (1942), «Farg‘ona hikoyalari» (1948), «Cho‘l burguti» (1960), «Cho‘l oqshomlari», «Odam va bo‘ron, «Yo‘qotganlarim va topganlarim» (1998), «Qorako‘z majnun» (2001), «Kiprikda qolgan tong» (2003) kabi asarlar muallifi. «Ufq» trilogiyasi (1964—74), «Jimjitlik» romani (1988), «Xandon pista» (1994), «Bir o‘pichning bahosi» (1995) hajviy to‘plamlari, 3 jildli «Tanlangan asarlar»i (2000) nashr etilgan. Uning yumoristik mahorati «Kelinlar qo‘zg‘oloni» (1976), «Kuyov» (1986) komediyalarida yorqin namoyon bo‘lgan. Feleton janrida ham samarali ijod kilgan. 1947 yil «xalq dushmani» sifatida hibsga olingan. Stalin vafotidan so‘ng oqlangan. «Kelinlar ko‘zg‘oloni» dunyoning ko‘plab mamlakatlarida sahnalashtirilgan.2007 yil 5 dekabrda Toshkent shahrida vafot etgan.«Do‘stlik» (1996), «Buyuk xizmatlari uchun» (1997) ordenlari bilan mukofotlangan.
Ertalab uyg‘onib, devor soatga qarasam, yettidan oshibdi. Har kuni xuddi shu vaqtda dadam karavotimga engashib: «Tur, kichkina Yo‘ldoshev», deb uyg‘otar edi. Men darrov turar edim-da, nonushtadan keyin, dadamning «Pobeda»sida shofyorning yoniga o‘tirib ketardim. Maktabga yetganimizda, dadam: «Qani tushing endi, kichkina davomi…
To‘rtinchi qavatdagi uch xonali uyning bir xonasi menga tegdi.Yuklarimni saranjom qilayotganimda baqaloqqina, mo‘ylovining uchi anor suvidek qip-qizil bir odam eshikdan bosh suqib: «Salom, qo‘shni», deb o‘tib ketdi. Oshxonaga chiqib, kartoshka qovurayotganimda birdan hammayoqdan atir hidi burqsidi. Qarasam, qo‘shnimning xotini lunjiga davomi…
(Taqriz) Ma’lum bir mazmunni ma’lum bir shaklda ifodalash masalasi ma’lum bir badiiy ijodning ma’lum bir bosh masalasidir. Mazmunning birlamchiligi va hokazolar xaqida, ayniqsa, uning yetakchiligidan qo‘llanish haqida gapirish shu kunda ayniqsa ma’qul va maqbuldir.Mana shu nuqtai nazardan qaraganda, shu kunlarda davomi…
Tolibjon mudrab, arang uyiga yetib keldi. Ikkinchi kavatga chiqqanida ham ko‘zi biyo-biyo bo‘lib, tikka turganicha uxlab qolgudek holi bor edi. U shu mudraganicha eshikka kalit solib ochdi-yu, xotinini uyg‘otib yubormaslik uchun faqat koridor chirog‘inigina yoqib, o‘rta uyga nim qorong‘i yorug‘lik davomi…
Gapdan-gap chiqib, odamzodning pastkashi qanaqa bo‘lishiga borib taqaldi. Shunda bir kishi salmoqlab gapga aralashdi:— Rahmonali degan bir oshnam bor edi. O‘zi umrida biror joyda yolchitib ishlamagan. Ammo har oyda bir marta pochtachi qirq ikki so‘m yigirma tiyin opkelib beradi. Avvaliga davomi…
Temir-tersak buyumlari zavodining direktori ellik yoshga to‘ldi. Mana shu qutlug‘ marosimni nishonlash uchun zavod aktivlari klubga yig‘ilishdi. Yubiley komissiyasining raisi — bosh injener Umrzoqov minbarga chiqdi. U noz-ne’matlari bilan to‘lgan katta stolga uzoq tikilib turgandan keyin bir tamshanib olib, so‘z davomi…
Fojia Birovga ham yedirmaydigan, o‘zi ham yemaydigan qattiqqo‘l boshbux bor edi. Shu bechora yaqinda o‘ldi.Boshbux stolga ko‘pdan ko‘z tikib yurgan bir xudo urgan pombux bor edi. Boshbux o‘ldi-yu, uning oyoq-ko‘li chaqqon tortib qoldi.Pombux idora ishiga, boshbuxga sadoqatini ko‘rsatish niyatida janoza davomi…
Hazil Butun respublikadagi jamiki magazinlarni aylanib chiqsangiz, prilavkada chang bosib yotgan egar, arqon, arava mixini ko‘rasiz. Bu mollar o‘n-o‘n besh yillardan beri sotilmay yotadi. Ammo shaharning qoq o‘rtasidagi xo‘jalik mollari do‘konida bu mollarning urug‘i ham topilmaydi. Har haftada bazaga shu davomi…
Teskari hikoya Qizim, senga aytaman, Kelinim, sen eshit.Maqol U ichkuyov edi. Xotini ishga ketganda idish-tovoqlarni yuvib, bolani kiyintirar, kiyimlariga dazmol bosib, hammayoqni orasta qilib qo‘yardi. Bu orada un elab, xamir qorardi, sigir sog‘ib, qatiq ivitardi, qo‘l mashinasini shitirlatib, bolasiga har davomi…
Usta Mahkamning kichik qizi Inobat mahmadonagina chiqqan. Kelin ayalari ham, opalari ham undan zirillab turishadi. Shundoq gaplarni topib gapiradiki, naq jon-joningdan o‘tib ketadi. Tili chiqqandan beri biron ishni javobsiz qoldirmagan. O‘ziga o‘xshagan shaddodgina ammasi doimo uning peshonasiga mushtlab turib gapiradi: davomi…